۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '== گزارش محتوا == ' به '== گزارش محتوا == ') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'براي' به 'برای') |
||
خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
#خوددوستى (حب ذات): گرچه عنوان دقيق «حب ذات» يا خوددوستى مستقيما در صحيفه سجاديه نيامده است، ولى جلوههايى از آن بهصورتهاى مختلف در بعضى از دعاها مشاهده مىشود. از جمله دعاى هفتم صحيفه است كه حضرت به هنگام كار دشوار و دلآزار يا پيشامدهاى سخت يا غم و اندوه، آن را چنين مىخواند: «اى آنكه گرههاى ناگوارايىها بهوسيله او باز مىگردد و اى آنكه تندى سختىها به او شكسته مىشود و اى آنكه رهايى يافتن از گرفتارىها و رفتن بهسوى آسايش فراخى، از او درخواست مىگردد<ref>ر.ک: ابراهيمىفر، علىاصغر، 1381، ص30</ref> | #خوددوستى (حب ذات): گرچه عنوان دقيق «حب ذات» يا خوددوستى مستقيما در صحيفه سجاديه نيامده است، ولى جلوههايى از آن بهصورتهاى مختلف در بعضى از دعاها مشاهده مىشود. از جمله دعاى هفتم صحيفه است كه حضرت به هنگام كار دشوار و دلآزار يا پيشامدهاى سخت يا غم و اندوه، آن را چنين مىخواند: «اى آنكه گرههاى ناگوارايىها بهوسيله او باز مىگردد و اى آنكه تندى سختىها به او شكسته مىشود و اى آنكه رهايى يافتن از گرفتارىها و رفتن بهسوى آسايش فراخى، از او درخواست مىگردد<ref>ر.ک: ابراهيمىفر، علىاصغر، 1381، ص30</ref> | ||
#: | #:بنابراین، يكى از مهمترين ويژگىهاى انسان كه منشأ بروز رفتارهاى انسان مىشود، خوددوستى است. خوددوستى، غريزهاى است كه اگر در مسير صحيحى قرار داده شود، منشأ عزتخواهى، سعادت و... مىشود. اما اگر غريزه خوددوستى به انحراف كشانده شود، روح استكبار و طغيان بر انسان چيره مىشود و منشأ رفتارهاى ناپسندى از قبيل خودپرستى، عجب و غرور و حرص مىشود<ref>ر.ک: همان</ref> | ||
#خداخواهى و خداجويى: اين ويژگى در فطرت همه انسانها نهفته است. انسانها حتى كسانى كه در پيدا كردن مصداق حقيقى خداوند به اشتباه و انحراف رفتهاند، هميشه به سراغ خدا و پرستش اويند. امام(ع) در نخستين دعا، بيانى دارد كه به فطرت خداجوى انسان اشاره مىكند: «به قدرت و توانايى خود آفريدگان را آفريد و آنان را به اراده و خواست خويش به وجود آورد، بىاينكه از روى مثال و نمونهاى باشد، سپس آنان را در راه اراده و خواست خويشتن روان گردانيد و در راه محبت و دوستى به خود بر انگيخت»<ref>ر.ک: همان</ref> | #خداخواهى و خداجويى: اين ويژگى در فطرت همه انسانها نهفته است. انسانها حتى كسانى كه در پيدا كردن مصداق حقيقى خداوند به اشتباه و انحراف رفتهاند، هميشه به سراغ خدا و پرستش اويند. امام(ع) در نخستين دعا، بيانى دارد كه به فطرت خداجوى انسان اشاره مىكند: «به قدرت و توانايى خود آفريدگان را آفريد و آنان را به اراده و خواست خويش به وجود آورد، بىاينكه از روى مثال و نمونهاى باشد، سپس آنان را در راه اراده و خواست خويشتن روان گردانيد و در راه محبت و دوستى به خود بر انگيخت»<ref>ر.ک: همان</ref> | ||
#دنيادوستى: امام(ع) در اين صحيفه، بيانات فراوانى در مورد نگرش به دنيا دارد كه از مجموع آنها دو نوع نگرش به دست مىآيد: نخست، مذمت دنيادوستى بهخاطر زيانهاى آن؛ نظير: «و دوستى دنياى پست را كه از آنچه (سعادت و نيكبختى كه) نزد تو است، منع مىنمايد و از طلبيدن وسيله و دستاويز بهسوى تو بازمىدارد و از تقرب و نزدیک شدن به (طاعت) تو غافل و بىخبر مىگرداند، از دلم بركن». در اين فراز، امام(ع) به يكى از مهمترين زيانهاى دنيادوستى كه همان جلوگيرى از تقرب به خداست، اشاره مىكند و از اين جهت دنيادوستى را مورد مذمت قرار مىدهد<ref>ر.ک: همان</ref> | #دنيادوستى: امام(ع) در اين صحيفه، بيانات فراوانى در مورد نگرش به دنيا دارد كه از مجموع آنها دو نوع نگرش به دست مىآيد: نخست، مذمت دنيادوستى بهخاطر زيانهاى آن؛ نظير: «و دوستى دنياى پست را كه از آنچه (سعادت و نيكبختى كه) نزد تو است، منع مىنمايد و از طلبيدن وسيله و دستاويز بهسوى تو بازمىدارد و از تقرب و نزدیک شدن به (طاعت) تو غافل و بىخبر مىگرداند، از دلم بركن». در اين فراز، امام(ع) به يكى از مهمترين زيانهاى دنيادوستى كه همان جلوگيرى از تقرب به خداست، اشاره مىكند و از اين جهت دنيادوستى را مورد مذمت قرار مىدهد<ref>ر.ک: همان</ref> | ||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
با بررسى دعاهاى صحيفه سجاديه، به برخى از مهمترين اصول تربيتى نظير: تقوى، توكل، كنترل و هدايت و... مىرسيم كه امام(ع) از آنها جهت اصلاح و تربيت انسانها بهره مىبرند. شرح برخى از اين اصول عبارتند از: | با بررسى دعاهاى صحيفه سجاديه، به برخى از مهمترين اصول تربيتى نظير: تقوى، توكل، كنترل و هدايت و... مىرسيم كه امام(ع) از آنها جهت اصلاح و تربيت انسانها بهره مىبرند. شرح برخى از اين اصول عبارتند از: | ||
#اصل كنترل و هدايت: اين اصل، مبتنى بر مبانى چندى از جمله: خداجويى، خوددوستى و جاودانخواهى مىباشد. با استفاده از اين اصل، انسان بايد بر اساس مبناى خداجويى، بهسوى توحيد و يكتاپرستى هدايت شود و بر اساس مبناى خوددوستى، محب و مطيع خدا شود و بسترى براى رسيدن به كمال و قرب به خدا | #اصل كنترل و هدايت: اين اصل، مبتنى بر مبانى چندى از جمله: خداجويى، خوددوستى و جاودانخواهى مىباشد. با استفاده از اين اصل، انسان بايد بر اساس مبناى خداجويى، بهسوى توحيد و يكتاپرستى هدايت شود و بر اساس مبناى خوددوستى، محب و مطيع خدا شود و بسترى براى رسيدن به كمال و قرب به خدا برایش فراهم گردد. امام(ع) در دعاى بيستم با آوردن نمونهاى از خوددوستى، در مورد كنترل آن مىفرمايد: «و مرا در ميان مردم به درجه و مقامى سرفراز مفرما جز آنكه پيش نفسم مانند آن پست نمايى و ارجمندى آشكارا برایم پديد مياور جز آنكه به همان اندازه پيش نفسم براى من خوارى پنهانى پديد آورى». امام(ع) در اين فراز، به نمونههايى از خوددوستى و روش كنترل آنها اشاره مىكنند. اگر چنانچه اين مصاديق خوددوستى كنترل نشوند، سبب بروز خصلتهاى زشت خودخواهى، خودپسندى و خودمحورى مىشود<ref>ر.ک: همان</ref> | ||
#اصل تقوا: اين اصل بيشتر مبتنى بر مبناى خوف و بيم در انسان است و براى آن است كه ترسيدنها و نگرانىهاى فطرى انسان، كنترل شده و امورى مثبت و مطلوب باشد. به اين معنى كه اگر قرار است انسان از امورى نگران باشد، بايد اين ترس فقط از خدا باشد؛ چراكه ترسهاى ديگر كاذب و بيهوده است. ترس از خدا يا تقوا و در نتيجه، پرهيز از گناه، از مهمترين اصول تربيتى در صحيفه سجاديه است. امام(ع) در موارد مختلف به اين اصل مهم اشاره داشته و از خداى بزرگ درخواست مىكنند: «و پرهيزكارى را به من الهام نما»، «و تقوا و ترس از كيفر خود را از دنيا توشهام قرار ده». درخواستهاى مكرر امام(ع) در اين دعاها و موارد ديگر مبنى بر توفيق و الهام تقوا، نشاندهنده اهميت اين اصل تربيتى در نظام تربيتى صحيفه سجاديه است<ref>ر.ک: همان، ص32-33</ref> | #اصل تقوا: اين اصل بيشتر مبتنى بر مبناى خوف و بيم در انسان است و براى آن است كه ترسيدنها و نگرانىهاى فطرى انسان، كنترل شده و امورى مثبت و مطلوب باشد. به اين معنى كه اگر قرار است انسان از امورى نگران باشد، بايد اين ترس فقط از خدا باشد؛ چراكه ترسهاى ديگر كاذب و بيهوده است. ترس از خدا يا تقوا و در نتيجه، پرهيز از گناه، از مهمترين اصول تربيتى در صحيفه سجاديه است. امام(ع) در موارد مختلف به اين اصل مهم اشاره داشته و از خداى بزرگ درخواست مىكنند: «و پرهيزكارى را به من الهام نما»، «و تقوا و ترس از كيفر خود را از دنيا توشهام قرار ده». درخواستهاى مكرر امام(ع) در اين دعاها و موارد ديگر مبنى بر توفيق و الهام تقوا، نشاندهنده اهميت اين اصل تربيتى در نظام تربيتى صحيفه سجاديه است<ref>ر.ک: همان، ص32-33</ref> | ||
#اصل تذكر: اصل تذكر، مبتنى بر مبناى تربيتى غفلت است. بنا بر اين اصل، بايد انسان را از خواب غفلت بيدار نمود و آنچه را كه دانستنش براى او لازم است، به او فهماند و در موارد مختلف به او تذكر داد و يادآورى كرد تا از عواقب شوم غفلت رهايى يابد. | #اصل تذكر: اصل تذكر، مبتنى بر مبناى تربيتى غفلت است. بنا بر اين اصل، بايد انسان را از خواب غفلت بيدار نمود و آنچه را كه دانستنش براى او لازم است، به او فهماند و در موارد مختلف به او تذكر داد و يادآورى كرد تا از عواقب شوم غفلت رهايى يابد. بنابراین، امام(ع) در صحيفه كه سراسر ذكر و ياد خداست، با دعاهاى گوناگون نظير دعا به هنگام صبح و شام، دعا به هنگام بيمارى و... انسان را هماره متوجه خدا مىكند و بدين وسيله، غفلت را از وى مىزدايد. ايشان در دعاى هشتم (پناه بردن به خدا)، دعاى دوازدهم (اقرار به گناه)، دعاى سىونهم (طلب عفو) و دعاهاى ديگر، ضمن اشاره به ويژگى غفلت در انسان، راه غفلتزدايى را ذكر و ياد خدا بيان مىكند و مىفرمايد: «و مرا در اوقات فراموشى (پيروى از نفس) به ياد خود آگاه ساز»، «و دلهاى ما را به ياد خود از هر يادى به كار آر»<ref>ر.ک: همان</ref> | ||
== درباره ترجمه == | == درباره ترجمه == |
ویرایش