دیوان رضی‌الدین ارتیمانی: تفاوت میان نسخه‌ها

دیوان رضی‌الدین ارتیمانی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۷ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۸:۵۵

۲۳۹ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۷ سپتامبر ۲۰۱۸

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh@noornet.net

۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش

@@ خط ۴۵: / خط ۴۵: @@
 ساقی‎نامه [[رضي الدين ارتيماني|رضی‎الدین ارتیمانی]]، مشتمل بر اشعار عرفانی با مضامین عالی و گران‎بهاست؛ از آن جمله، ابیاتی است چون:
-'''بیایید تا جمله مستان شویم    ز مجموع هستی پریشان شویم'''
+{{شعر}}
-'''چو مستان به هم مهربانی کنیم    دمی بی‎ریا زندگانی کنیم'''
+{{ب|''بیایید تا جمله مستان شویم''|2=''ز مجموع هستی پریشان شویم''}}
-'''بگرییم یک‎دم چو باران به ‎هم    که اینک فتادیم، یاران ز هم'''
+{{ب|''چو مستان به هم مهربانی کنیم''|2=''دمی بی‎ریا زندگانی کنیم''}}
-'''جهان منزل راحت‎اندیش نیست    ازل تا ابد یک نفس بیش نیست'''
+{{ب|''بگرییم یک‎دم چو باران به ‎هم ''|2=''که اینک فتادیم، یاران ز هم''}}
+{{ب|''جهان منزل راحت‎اندیش نیست''|2=''ازل تا ابد یک نفس بیش نیست''}}
+{{پایان شعر}}
 در برخی اشعاری که از رضی باقی مانده، نشانه‎های بارزی از عرض ارادات به [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] و خاندان عترت یافت می‎شود، همچون:
-'''الهی به مستان میخانه‎ات     به عقل‎آفرینان دیوانه‎ات'''
+{{شعر}}
-'''به دردی‎کش لجه کبریا    که آمد به شأنش فرود، إنما'''
+{{ب|''الهی به مستان میخانه‎ات''|2='' به عقل‎آفرینان دیوانه‎ات''}}
-'''به دری که عرش است او را صدف     به ساقی کوثر، به شاه نجف'''
+{{ب|''به دردی‎کش لجه کبریا''|2=''به ساقی کوثر، به شاه نجف''}}
-'''به نور دل صبح‎خیزان عشق     ز شادی به انده‎گریزان عشق'''<ref>ر.ک: متن کتاب، ص18-24</ref>.
+{{ب|''به دری که عرش است او را صدف ''|2=''که اینک فتادیم، یاران ز هم''}}
+{{ب|''به نور دل صبح‎خیزان عشق''|2=''ز شادی به انده‎گریزان عشق''}}
+{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: متن کتاب، ص18-24</ref>.
 از جمله غزلیات پرشور و زیبای این شاعر توانمند است:
-'''آن‎چنان داده عشق جوش مرا     که ز سر رفته عقل و هوش مرا'''
+{{شعر}}
-'''عقل کلی شده فراموشم      بس‎که مالیده عشق، گوش مرا'''<ref>ر.ک: همان، ص38</ref>.
+{{ب|''آن‎چنان داده عشق جوش مرا ''|2=''که ز سر رفته عقل و هوش مرا''}}
+{{ب|''عقل کلی شده فراموشم ''|2=''بس‎که مالیده عشق، گوش مرا''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، ص38</ref>.
 از این سراینده توانا قصیده‎ای بسیار زیبا و پرمحتوا در مدح [[امام على(ع)|مولای متقیان علی(ع)]] به‎جا مانده است که با این ابیات آغاز می‎شود:
-'''دگر چه شد که دلم برکشید ناله زار     دگر چه رفت که سر نیست در غم دستار'''
+{{شعر}}
-'''صبا چه گفت به بلبل ز بی‎وفایی گل     که همچو اخگر آتش‎فشان شد از منقار'''
+{{ب|''دگر چه شد که دلم برکشید ناله زار''|2=''دگر چه رفت که سر نیست در غم دستار''}}
-'''مگر که یار شکسته است ساغر پیمان    مگر که دوست گذشته است از سر اقرار'''<ref>ر.ک: همان، ص‎110</ref>.
+{{ب|''صبا چه گفت به بلبل ز بی‎وفایی گل ''|2='' که همچو اخگر آتش‎فشان شد از منقار''}}
+{{ب|''مگر که یار شکسته است ساغر پیمان''|2=''مگر که دوست گذشته است از سر اقرار''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، ص‎110</ref>.
 ==وضعیت کتاب==
@@ خط ۸۷: / خط ۹۳: @@
 [[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]]
-[[رده:قربانی-باقی زاده]]
+[[رده: 25 شهریور الی 24 مهر]]
 [[رده:سال97-25شهریور الی24 مهر]]