۸۵
ویرایش
بروجردی، سید حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
←اساتید
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←اساتید) |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
ايشان در هفت سالگى وارد مكتب‌خانه شد و «جامع المقدمات» را به خوبى آموخت و در ميان شاگردان از امتياز مخصوصى برخورددار شد، به طورى كه ذكاوت و تيزهوشى و متانت وى زبانزد خاص و عام گرديد. | ايشان در هفت سالگى وارد مكتب‌خانه شد و «جامع المقدمات» را به خوبى آموخت و در ميان شاگردان از امتياز مخصوصى برخورددار شد، به طورى كه ذكاوت و تيزهوشى و متانت وى زبانزد خاص و عام گرديد. | ||
پدرش چون پيشرفتش را ديد، او را به حوزه علميه نوربخش بروجرد برد و از معلم خواست تا بقيه علوم مقدماتى را به پسرش بياموزد. بدين‌گونه صرف و نحو، معانى بيان، بديع و منطق، فقه و اصول را در بروجرد آموخت و در سال | پدرش چون پيشرفتش را ديد، او را به حوزه علميه نوربخش بروجرد برد و از معلم خواست تا بقيه علوم مقدماتى را به پسرش بياموزد. بدين‌گونه صرف و نحو، معانى بيان، بديع و منطق، فقه و اصول را در بروجرد آموخت و در سال ۱۳۱۰ق به اصفهان مهاجرت كرد. | ||
سيد محمد باقر درچه‌اى، ميرزا ابوالمعالى كلباسى، سيد محمد تقى مدرس، آخوند كاشى، [[قشقایی، جهانگیر|جهانگيرخان قشقايى]] از اساتيد ايشان بوده‌اند. | سيد محمد باقر درچه‌اى، ميرزا ابوالمعالى كلباسى، سيد محمد تقى مدرس، آخوند كاشى، [[قشقایی، جهانگیر|جهانگيرخان قشقايى]] از اساتيد ايشان بوده‌اند. | ||
ايشان در ربيع الاول | ايشان در ربيع الاول ۱۳۱۹ق، به بروجرد بازگشت و در 27سالگى به همراه برادر كوچكش سيد اسماعيل، روانه نجف شدند. پس از ورود به نجف، از محضر علمايى چون آيات عظام: [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند ملا محمد كاظم خراسانى]]، [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد كاظم يزدى]] و [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله بن محمدجواد|شريعت اصفهانى]] در فقه و اصول و رجال كسب فيض كرد. | ||
ايشان اجازه اجتهاد از آقايان آخوند | ايشان اجازه اجتهاد از آقايان [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانى]]، [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله بن محمدجواد|شيخ الشريعه اصفهانى]] و [[دهکری، ابوالقاسم|سيد ابوالقاسم دهكردى]] داشته است. | ||
ايشان در سال | ايشان در سال ۱۳۲۸ق به وطن خويش مراجعت و حدود 33سال در آنجا اقامت داشتند. و در تمام اين مدت به طور مستمر مشغول به تحصيل، تاليف، تدريس فقه واصول بودند. اكثر آثار مكتوب و ابتكارات علمى ايشان در فقه مانند حاشيه بر عروةالوثقى، اصول، حديث و رجال، حاصل تلاش اين دوره اقامت در بروجرد است. | ||
در سال | در سال ۱۳۴۵ق ايشان به عنوان اعتراض به اعمال نارواى رئيس اداره ثبت احوال بروجرد، به عتبات عاليات رفته و در نجف ساكن گرديد اما هم‌زمان با اوج‌گيرى اعتراضهاى مردم عليه رضاخان و هجرت اعتراض‌آميز روحانيان كشور به قم، ايشان به ايران آمده و ابتدا به تهران، سپس مشهد، قم و در نهايت به بروجرد رفت. | ||
يكى از تلخ‌ترين ايام اقامت ايشان در بروجرد، سالهاى | يكى از تلخ‌ترين ايام اقامت ايشان در بروجرد، سالهاى ۱۳۵۰ تا ۱۳۶۰ق (۱۳۱۰ تا ۱۳۲۰ش) و دوران فشار و اختناق رضاخان است. | ||
ايشان در سال | ايشان در سال ۱۳۶۴ق، به دعوت چند نفر از فقهاى سرشناس حوزه علميه قم خصوصاً امام خمينى(ره)، جهت اقامت در قم و قبول مرجعيت جهان تشيع و رهبرى و مديريت حوزه علميه قم، وارد اين شهر شدند. | ||
== شاگردان == | == شاگردان == | ||