پرش به محتوا

تلخیص المحصل: تفاوت میان نسخه‌ها

جز (جایگزینی متن - ' | تعداد جلد =' به '| تعداد جلد =')
 
(۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۸: خط ۸:
نقد المحصل
نقد المحصل
| پدیدآوران =  
| پدیدآوران =  
[[فخر رازی، محمد بن عمر]] (نويسنده)
[[فخر رازی، محمد بن عمر]] (نویسنده)


[[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد]] (نويسنده)
[[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد]] (نویسنده)
| زبان =عربی
| زبان =عربی
| کد کنگره =‏BP‎‏ ‎‏205‎‏/‎‏2‎‏ ‎‏/‎‏ف‎‏3‎‏ ‎‏م‎‏3‎‏028‎‏
| کد کنگره =‏BP‎‏ ‎‏205‎‏/‎‏2‎‏ ‎‏/‎‏ف‎‏3‎‏ ‎‏م‎‏3‎‏028‎‏
خط ۲۶: خط ۲۶:
| سال نشر = 1405 ق یا 1985 م
| سال نشر = 1405 ق یا 1985 م


| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE1880AUTOMATIONCODE
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE01880AUTOMATIONCODE
| چاپ =2
| چاپ =2
| تعداد جلد =1
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =01880
| کتابخوان همراه نور =01880
| کد پدیدآور =
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پس از =
خط ۴۰: خط ۴۲:
[[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصيرالدين طوسى]] در مقدمۀ كتاب علت تأليف كتاب را اين‌گونه بيان مى‌كند: «در اين زمان از كتب اصولى كه بين مردم متداول است، جز كتاب محصل كتابى در دست نيست و آن نيز برخلاف نامش؛ مشتمل بر غث و سمين بسيار مى‌باشد. خواستم كه آن را از زوائد خالى و مهذب نمايم و آنچه بحث در آن واجب است، ذكر كنم. اگرچه عده‌اى از افاضل بر اين كتاب شروحى نوشته‌اند و براى توضيح و تبيين مطالب آن جهد و كوشش فراوانى كرده‌اند، ليكن هيچ يك چنانكه بايد موفق نگشته و از عهدۀ آن چنانكه قاعدۀ انصاف است، برنيامده‌اند».
[[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصيرالدين طوسى]] در مقدمۀ كتاب علت تأليف كتاب را اين‌گونه بيان مى‌كند: «در اين زمان از كتب اصولى كه بين مردم متداول است، جز كتاب محصل كتابى در دست نيست و آن نيز برخلاف نامش؛ مشتمل بر غث و سمين بسيار مى‌باشد. خواستم كه آن را از زوائد خالى و مهذب نمايم و آنچه بحث در آن واجب است، ذكر كنم. اگرچه عده‌اى از افاضل بر اين كتاب شروحى نوشته‌اند و براى توضيح و تبيين مطالب آن جهد و كوشش فراوانى كرده‌اند، ليكن هيچ يك چنانكه بايد موفق نگشته و از عهدۀ آن چنانكه قاعدۀ انصاف است، برنيامده‌اند».


در نام اين كتاب اختلاف است، چنانكه ابن شاكر در كتاب فوات الوفيات از آن به تلخيص في علم الكلام نام مى‌برد<ref>ج 2 ص187</ref>و قاضى نورالله در مجالس المومنين شرح المحصل ناميده<ref>ص 330</ref>و صاحب كشف الحجب و الاستار تلخيص المحصل خوانده است<ref>ص 139</ref>و در نزد اكثر علماء به نقد المحصل مشهور است.
در نام اين كتاب اختلاف است، چنانكه ابن شاكر در كتاب فوات الوفيات از آن به تلخيص في علم الكلام نام مى‌برد<ref>ج 2 ص187</ref>و قاضى نورالله در مجالس المومنين شرح المحصل ناميده<ref>ص 330</ref>و صاحب كشف الحجب و الاستار تلخيص المحصل خوانده است.<ref>ص 139</ref>و در نزد اكثر علماء به نقد المحصل مشهور است.


خواجه از تأليف اين كتاب در سال 669ق فارغ گشته و آن را به علاءالدين عطاملك جوينى اهداء مى‌كند.
خواجه از تأليف اين كتاب در سال 669ق فارغ گشته و آن را به علاءالدين عطاملك جوينى اهداء مى‌كند.
خط ۷۵: خط ۷۷:
#: مؤلف در مبحث امامت، تنها به معرفى [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] از شيعۀ اماميه اكتفاء مى‌كند و فقط قضيۀ بداء و تقيه را كه فخر به شيعۀ اماميه نسبت داده توضيح مى‌دهد.
#: مؤلف در مبحث امامت، تنها به معرفى [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] از شيعۀ اماميه اكتفاء مى‌كند و فقط قضيۀ بداء و تقيه را كه فخر به شيعۀ اماميه نسبت داده توضيح مى‌دهد.
#حجت نبودن خبر واحد: يكى از بحث‌هاى اصول فقه حجيت و عدم حجيت خبر واحد مى‌باشد.
#حجت نبودن خبر واحد: يكى از بحث‌هاى اصول فقه حجيت و عدم حجيت خبر واحد مى‌باشد.
#:قدماء شيعه؛ همچون ابن قبه، [[شيخ مفيد]] و [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] قائلند كه خبر واحد حجت نمى‌باشد؛ اما [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] ادعاى اجماع كرده است كه خبر واحد حجت است. [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصيرالدين طوسى]] در مبحث امامت مى‌گويد: منشأ انتساب اعتقاد به بداء به شيعۀ اماميه كلامى است، از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] كه ابتداء اسماعيل را جانشين خود قرار داده بود. سپس حضرت موسى بن جعفر(ع) را به جانشينى برگزيد و وقتى سؤال از علت آن كردند، جواب داد: بدأ لله في امر اسماعيل. خواجه در ردّ اين انتساب مى‌گويد: «و هذه رواية و عندهم[شيعۀ اماميه] أن الخبر الواحد لا يوجب علما و لا عمدا».<ref>ص 422</ref>
#:قدماء شيعه؛ همچون ابن قبه، [[شيخ مفيد]] و [[سید مرتضی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] قائلند كه خبر واحد حجت نمى‌باشد؛ اما [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] ادعاى اجماع كرده است كه خبر واحد حجت است. [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصيرالدين طوسى]] در مبحث امامت مى‌گويد: منشأ انتساب اعتقاد به بداء به شيعۀ اماميه كلامى است، از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] كه ابتداء اسماعيل را جانشين خود قرار داده بود. سپس حضرت موسى بن جعفر(ع) را به جانشينى برگزيد و وقتى سؤال از علت آن كردند، جواب داد: بدأ لله في امر اسماعيل. خواجه در ردّ اين انتساب مى‌گويد: «و هذه رواية و عندهم[شيعۀ اماميه] أن الخبر الواحد لا يوجب علما و لا عمدا».<ref>ص 422</ref>


==شروح كتاب==
==شروح كتاب==
خط ۸۴: خط ۸۶:
#انتخاب تلخيص المحصل: اين كتاب در واقع تلخيص، تلخيص و شرح آن مى‌باشد كه توسط عز الدولة سعد بن منصور ابن سعد بن حسن بن هبةالله بن كمونه بغدادى، نوشته شده است.<ref>الذريعه ج 2 ص357</ref>
#انتخاب تلخيص المحصل: اين كتاب در واقع تلخيص، تلخيص و شرح آن مى‌باشد كه توسط عز الدولة سعد بن منصور ابن سعد بن حسن بن هبةالله بن كمونه بغدادى، نوشته شده است.<ref>الذريعه ج 2 ص357</ref>
#شرح تلخيص المحصل ابوحامد احمد بن على بن شبلى.<ref>كشف الظنون ج 2 ص1615</ref>
#شرح تلخيص المحصل ابوحامد احمد بن على بن شبلى.<ref>كشف الظنون ج 2 ص1615</ref>
#شرح تلخيص المحصل عصام‌الدين ابراهيم بن عربشاه اسفراينى.<ref>كشف الظنون ج 2 ص1615</ref>
#شرح تلخيص المحصل عصام‌الدين ابراهیم بن عربشاه اسفراينى.<ref>كشف الظنون ج 2 ص1615</ref>


==نسخه شناسى==
==نسخه شناسى==
خط ۹۲: خط ۹۴:


#در سال 1323ق در قاهره توسط المكتبة الحسينية المصرية، با اهتمام محمد امين خانجى همراه محصل افكار المتقدمين و المتأخرين و معالم اصول‌الدين [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] در 183 صفحه به چاپ رسيده است.
#در سال 1323ق در قاهره توسط المكتبة الحسينية المصرية، با اهتمام محمد امين خانجى همراه محصل افكار المتقدمين و المتأخرين و معالم اصول‌الدين [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] در 183 صفحه به چاپ رسيده است.
#در سال 1382ق در اصفهان در 117 صفحه با اهتمام غلام حسين آهنى به چاپ رسيده است.
#در سال 1382ق در اصفهان در 117 صفحه با اهتمام غلام حسین آهنى به چاپ رسيده است.
#در سال 1401ق در تهران توسط موسسه مطالعات اسلامى دانشگاه تهران، با اهتمام آقاى عبدالله نورانى در 544 صفحه همراه 30 رساله از رسائل خواجه به چاپ رسيده است.
#در سال 1401ق در تهران توسط مؤسسه مطالعات اسلامى دانشگاه تهران، با اهتمام آقاى عبدالله نورانى در 544 صفحه همراه 30 رساله از رسائل خواجه به چاپ رسيده است.


همين چاپ يك بار در سال 1405ق و بار ديگر در سال 1411ق در بيروت توسط انتشارات دار الأضواء تجديد چاپ گرديد.
همين چاپ يك بار در سال 1405ق و بار ديگر در سال 1411ق در بيروت توسط انتشارات دار الأضواء تجديد چاپ گرديد.
خط ۱۰۲: خط ۱۰۴:


==پانويس ==
==پانويس ==
<references />
<references/>


==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}
[[المحصل]]
[[تلخيص المحصل (في شرح المحصل في علم الکلام)]]
[[أصول‌الدين للرازي و هو الكتاب المسمی معالم أصول‌الدين]]
[[المسائل الخمسون في أصول‌الدين]]
[[شرح العقيدة الإصفهانية]]
[[شرح المقاصد]]
[[الأربعين في أصول‌الدين (رازی)]]
[[الرسالة الكمالية في الحقائق الإلهية]]
[[شرح كتاب الفقه الأكبر]]
[[تلخيص الأدلة لقواعد التوحيد]]
[[الإشارة في أصول الكلام للإمام فخرالدين محمد بن عمر بن الحسين الرازي]]
[[شرح النسفیة فی العقیدة الإسلامیة (شرح عقاید اهل سنت و جماعت)]]
[[شرح العقائد النسفية (شرح)]]
[[الأربعين في أصول‌الدين (رازی)]]
[[المطالب العالية من العلم الإلهي]]
[[المواقف]]
[[شرح العقائد النسفية]]
[[شرح جوهرة التوحيد]]
[[أساس التقديس]]
[[طوالع الأنوار من مطالع الأنظار]]
[[شرح جوهرة التوحيد المسماة إتحاف المريد بجوهرة التوحيد]]
[[غاية المرام في علم الكلام]]
[[المواقف في علم الكلام]]
[[القول السديد في شرح جوهرة التوحيد]]
[[شرح العلامة الخيالي علی النونية]]
[[مقدمات المراشد إلی علم العقائد في دفع شبهات المطلين و الملحدين]]
[[أبكار الأفكار في أصول‌الدين]]