۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''') |
جز (جایگزینی متن - '..<ref>' به '.<ref>') |
||
خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
در این رساله ضمن شرح دعاها، در مواردى به آیات، احادیث و خطبههاى آن بزرگواران نیز استشهاد شده است<ref>همان، ص12</ref> | در این رساله ضمن شرح دعاها، در مواردى به آیات، احادیث و خطبههاى آن بزرگواران نیز استشهاد شده است<ref>همان، ص12</ref> | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
در مقدمه، نقش دعا در روح و جان بشر بیان شده و دعا، با توجه به آیات قرآن کریم، با تعابیر زیبایی تعریف شده است، از جمله: اقرار به نیستى خود و جهان هستى و اذعان به یگانگى ذات ربوبى و بىهمتایى او؛ خواندن و شهود حضرت حق به منزلت لااسمى و لارسمى؛ ستودن حضرت دوست به اسمهاى لایق ساحت او؛ یگانه دانستن اسما و صفات الهى با ذات پاک او؛ محیط دانستن اللَّه به مظاهر هستى و شاهد بودن و خواندن او؛ نسبت دادن هر جمالى و کمالى به حق سبحانه و اینکه از عالم ملکوت و امرى موجودات منشأ گرفتهاند و یا شاهد بودن آنان؛ نسبت دادن تمام افعال از نظر فعلى به پروردگار سبحان و | در مقدمه، نقش دعا در روح و جان بشر بیان شده و دعا، با توجه به آیات قرآن کریم، با تعابیر زیبایی تعریف شده است، از جمله: اقرار به نیستى خود و جهان هستى و اذعان به یگانگى ذات ربوبى و بىهمتایى او؛ خواندن و شهود حضرت حق به منزلت لااسمى و لارسمى؛ ستودن حضرت دوست به اسمهاى لایق ساحت او؛ یگانه دانستن اسما و صفات الهى با ذات پاک او؛ محیط دانستن اللَّه به مظاهر هستى و شاهد بودن و خواندن او؛ نسبت دادن هر جمالى و کمالى به حق سبحانه و اینکه از عالم ملکوت و امرى موجودات منشأ گرفتهاند و یا شاهد بودن آنان؛ نسبت دادن تمام افعال از نظر فعلى به پروردگار سبحان و..<ref>همان، ص5</ref> | ||
نویسنده، معتقد است با دقت و تأمل در آنچه از معانى حقیقى دعا با استشهاد به آیات الهى ذکر نموده است، دلیل افضل بودن دعا از قرائت قرآن روشن مىشود<ref>همان، ص8</ref> | نویسنده، معتقد است با دقت و تأمل در آنچه از معانى حقیقى دعا با استشهاد به آیات الهى ذکر نموده است، دلیل افضل بودن دعا از قرائت قرآن روشن مىشود<ref>همان، ص8</ref> | ||
وی بر این باور است که ائمهى معصومین(ع)، حقایق الهى را که خود و خاصّان امّتشان (به تعلیم آنان) مىفهمیده و مشاهده میکردهاند را در قالب دعا بیان فرمودهاند؛ زیرا اظهار آنچه وی در ابتدای کتاب در نقش دعا و حقیقت آن ذکر نموده - و بیشتر آنها از متن ادعیه وارده برمیآید - براى اهل زمان آن حضرات (جز بعضى از خواص و اهل سرّ) ممکن نبوده است، مگر در قالب دعا و فرازهاى ادعیه. ازاینرو وی بر این باور است که آن بزرگواران، معارف ناب اسلامى را بهصورت دعا بیان فرموده و خواندن آنها را در شبانهروز و سال و ماه مستحب دانستهاند؛ چنانکه امر به خواندن حقّ تعالى در قرآن شریف نیز مورد سفارش است تا آنان که لیاقت فراگیرى معارف الهى را دارند، بدین وسیله با حقایق آشنا شوند و به غرض غایى از خلقت که همانا عبودیت واقعى و معرفت او است، نایل آیند<ref>همان، ص11</ref> | وی بر این باور است که ائمهى معصومین(ع)، حقایق الهى را که خود و خاصّان امّتشان (به تعلیم آنان) مىفهمیده و مشاهده میکردهاند را در قالب دعا بیان فرمودهاند؛ زیرا اظهار آنچه وی در ابتدای کتاب در نقش دعا و حقیقت آن ذکر نموده - و بیشتر آنها از متن ادعیه وارده برمیآید - براى اهل زمان آن حضرات (جز بعضى از خواص و اهل سرّ) ممکن نبوده است، مگر در قالب دعا و فرازهاى ادعیه. ازاینرو وی بر این باور است که آن بزرگواران، معارف ناب اسلامى را بهصورت دعا بیان فرموده و خواندن آنها را در شبانهروز و سال و ماه مستحب دانستهاند؛ چنانکه امر به خواندن حقّ تعالى در قرآن شریف نیز مورد سفارش است تا آنان که لیاقت فراگیرى معارف الهى را دارند، بدین وسیله با حقایق آشنا شوند و به غرض غایى از خلقت که همانا عبودیت واقعى و معرفت او است، نایل آیند<ref>همان، ص11</ref> |
ویرایش