۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
المسائل العزّية: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'مثلا ' به 'مثلاً'
جز (جایگزینی متن - ' | تعداد جلد =' به '| تعداد جلد =') |
جز (جایگزینی متن - 'مثلا ' به 'مثلاً') |
||
| خط ۹۲: | خط ۹۲: | ||
از مهم‌ترين ويژگى‌هاى كتاب، سبک تبيين مباحث فقهى به صورت فقه مقارنه‌اى و خلافى است، مؤلف در اكثر موارد از نظريات فقهاى اهل تشيع تعبير به «اصحاب» نموده است و كمتر به نام آنان تصريح نموده است و در مقابل نيز از نظر اهل تسنن با عبارت جمهور ياد نموده و نام فقهاى آنان را ذكر نموده است. | از مهم‌ترين ويژگى‌هاى كتاب، سبک تبيين مباحث فقهى به صورت فقه مقارنه‌اى و خلافى است، مؤلف در اكثر موارد از نظريات فقهاى اهل تشيع تعبير به «اصحاب» نموده است و كمتر به نام آنان تصريح نموده است و در مقابل نيز از نظر اهل تسنن با عبارت جمهور ياد نموده و نام فقهاى آنان را ذكر نموده است. | ||
اين سبک جواب‌گويى باعث شده كه وى از ادلۀ فقهى شيعه كمتر استفاده نموده و به سبک آنان جواب سؤالات را بدهد، | اين سبک جواب‌گويى باعث شده كه وى از ادلۀ فقهى شيعه كمتر استفاده نموده و به سبک آنان جواب سؤالات را بدهد، مثلاًدر مسألۀ اول پس از اين كه اختلاف بين خود جمهور را مطرح مى‌نمايد مى‌نويسد: | ||
فإنّ كثيرا من الجمهور يفرّق بين الحالين كأحمد بن حنبل و من تابعه، و كذا اختلاف فرقتنا و إلاّ فالمناظرة على ماذا؟ و إن ادّعى ذلك علينا فهو إذن غنى بهذا الإجماع عن هذا النزاع (صفحۀ 67). | فإنّ كثيرا من الجمهور يفرّق بين الحالين كأحمد بن حنبل و من تابعه، و كذا اختلاف فرقتنا و إلاّ فالمناظرة على ماذا؟ و إن ادّعى ذلك علينا فهو إذن غنى بهذا الإجماع عن هذا النزاع (صفحۀ 67). | ||
در همين حال وى احترام خاصى براى فقهاى شيعه بخصوص [[شيخ صدوق]] قائل است، | در همين حال وى احترام خاصى براى فقهاى شيعه بخصوص [[شيخ صدوق]] قائل است، مثلاًدر صفحۀ 120 و 121 در رابطه با وى و كتاب [[من لا‌يحضره الفقيه]] مى‌نويسد: منهم الفقيه أبو جعفر بن بابويه، و هو أحد الأعيان، «و هو الكتاب الّذي أودعه ما يعتقد أنّه حجّة بينه و بين ربّه». | ||
از نقايص نحوۀ تدوين مطالب كتاب اين كه مؤلف گاهى با عبارت‌هاى متعدد (قوله... قلنا) به سؤالات جواب مى‌دهد و در نتيجه متن يك سؤال در چند قسمت ذكر شده است كه خواننده را در احاطه به سؤالات و جواب آنها دچار مشكل مى‌كند. | از نقايص نحوۀ تدوين مطالب كتاب اين كه مؤلف گاهى با عبارت‌هاى متعدد (قوله... قلنا) به سؤالات جواب مى‌دهد و در نتيجه متن يك سؤال در چند قسمت ذكر شده است كه خواننده را در احاطه به سؤالات و جواب آنها دچار مشكل مى‌كند. | ||