۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جماليات المفردة القرآنية: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'مثلا ' به 'مثلاً'
جز (جایگزینی متن - '== گزارش محتوا == ' به '== گزارش محتوا == ') |
جز (جایگزینی متن - 'مثلا ' به 'مثلاً') |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
در فصل چهارم پس از بيان زيبايى مفردات قرآنى، اشاره به تلاش محققين در تبيين دلالت صيغه‌هاى مفرد قرآن ميفرمايد: در بيانات قرآنى صيغه‌هاى مفردى آمده كه معانى هر يك از آنها در صيغه ديگر نمی‌باشد، در همينجا اقوالى از قدما دلالت بر فصاحت و كثرت اهتمام ايشان به لغات دارد، چرا كه قدما علاقه بين ساختار داخلى لغات و معنا را درك كرده‌اند گرچه مصطلحات امروزى در كلام آنها نمی‌باشد. | در فصل چهارم پس از بيان زيبايى مفردات قرآنى، اشاره به تلاش محققين در تبيين دلالت صيغه‌هاى مفرد قرآن ميفرمايد: در بيانات قرآنى صيغه‌هاى مفردى آمده كه معانى هر يك از آنها در صيغه ديگر نمی‌باشد، در همينجا اقوالى از قدما دلالت بر فصاحت و كثرت اهتمام ايشان به لغات دارد، چرا كه قدما علاقه بين ساختار داخلى لغات و معنا را درك كرده‌اند گرچه مصطلحات امروزى در كلام آنها نمی‌باشد. | ||
پس از بررسى علت كوتاه بودن سوره‌هاى مكى و طولانى بودن سوره‌هاى مدنى سبک قرآن را نص ادبى خالى از هر كلام زائد دانسته و به وجوه ايجاز مفردات قرآن و سپس به تحمل معانى زياد در قالب الفاظ مفرد قرآن با الهام از كلام [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] اشاره شده و در ادامه بعضى شواهد و تحليلهايى در تاييد نظريات علماء مى‌آيد. نگارنده معتقدند: طبيعى است تمام مفردات قرآن مناسب مقام باشند چرا كه نظم كلمات آن به گونه‌اى نيست كه احساس شود جاى آنها مناسب مقام نمی‌باشد يا زيادى هستند، لغات قرآن حجم معينى دارد. هيچ جا ايجازى ديده نمی‌شود كه بتوان اطناب جاى آن بيايد يا بالعكس، اين بخش متضمن بعضى افكار مثل: ملائمت الفاظ مفرد غريب و... كه در قرآن استعمال شده‌اند، می‌باشد | پس از بررسى علت كوتاه بودن سوره‌هاى مكى و طولانى بودن سوره‌هاى مدنى سبک قرآن را نص ادبى خالى از هر كلام زائد دانسته و به وجوه ايجاز مفردات قرآن و سپس به تحمل معانى زياد در قالب الفاظ مفرد قرآن با الهام از كلام [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] اشاره شده و در ادامه بعضى شواهد و تحليلهايى در تاييد نظريات علماء مى‌آيد. نگارنده معتقدند: طبيعى است تمام مفردات قرآن مناسب مقام باشند چرا كه نظم كلمات آن به گونه‌اى نيست كه احساس شود جاى آنها مناسب مقام نمی‌باشد يا زيادى هستند، لغات قرآن حجم معينى دارد. هيچ جا ايجازى ديده نمی‌شود كه بتوان اطناب جاى آن بيايد يا بالعكس، اين بخش متضمن بعضى افكار مثل: ملائمت الفاظ مفرد غريب و... كه در قرآن استعمال شده‌اند، می‌باشد مثلاًدر آيه 85 سوره يوسف لفظ '''«تالله»''' و '''«تفتأ»''' و '''«حرض»''' نسبت به ساير كلمات مترادفشان، غريب هستند، در عين حال ارتباط زيادى بين آنها ديده می‌شود. | ||
در آخر دلالتهاى خاص بعض مفردات قرآنى مثل لفظ '''غليظ'''، '''الظمآن'''، '''الحطمه''' و... كه خداوند متعال غرض خاصى از القاء آن به مخاطب دارد بيان می‌شود. | در آخر دلالتهاى خاص بعض مفردات قرآنى مثل لفظ '''غليظ'''، '''الظمآن'''، '''الحطمه''' و... كه خداوند متعال غرض خاصى از القاء آن به مخاطب دارد بيان می‌شود. | ||