پرش به محتوا

هشت در بهشت؛ ده رساله از علامه فیض کاشانی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(لینک درون متنی)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۰: خط ۵۰:
«و مؤلف اين رساله را كه يكى از فدويان خاک در اوست؛ (يعنى اميرمؤمنان [[امام على(ع)]] ان شاء الله جامى كرامت خواهد فرمود كه لذت ديدار ساقى، او را چنان محو سازد كه به لذت شراب نپردازد.»
«و مؤلف اين رساله را كه يكى از فدويان خاک در اوست؛ (يعنى اميرمؤمنان [[امام على(ع)]] ان شاء الله جامى كرامت خواهد فرمود كه لذت ديدار ساقى، او را چنان محو سازد كه به لذت شراب نپردازد.»


{| class="wikitable poem"
 
|-
{{شعر}}
! گر تو ز شراب مى‌شوى مست!! ما را ساقى ربايد از دست
{{ب|''گر تو ز شراب مى‌شوى مست''|2=''ما را ساقى ربايد از دست''}}
|}
{{پایان شعر}}
 


[[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|فيض]] در بخش «ترجمة الصلاة»، اين رساله را پس از نام خدا با اين بيت آغاز مى‌كند:
[[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|فيض]] در بخش «ترجمة الصلاة»، اين رساله را پس از نام خدا با اين بيت آغاز مى‌كند:


{| class="wikitable poem"
{{شعر}}
|-
{{ب|''هر كه نه گويا به تو خاموش به''|2=''هر چه نه ياد تو فراموش به''}}
! هر كه نه گويا به تو خاموش به!! هر چه نه ياد تو فراموش به
{{پایان شعر}}
|}
 


و سپس از اذان و اقامه و تكبيرةالاحرام تا سلام پايانى نماز را به زبانى ساده و همه كس فهم به فارسى ترجمه مى‌كند و خواندنى است كه در ترجمه صلوات در تشهد نماز آل محمد (صلى‌الله‌عليهم اجمعين) را اين گونه مى‌شناساند:
و سپس از اذان و اقامه و تكبيرةالاحرام تا سلام پايانى نماز را به زبانى ساده و همه كس فهم به فارسى ترجمه مى‌كند و خواندنى است كه در ترجمه صلوات در تشهد نماز آل محمد (صلى‌الله‌عليهم اجمعين) را اين گونه مى‌شناساند:
خط ۱۱۶: خط ۱۱۷:
نويسنده «در» هشتم را به ذكر پاره‌اى از آداب سلوك راه خدا اختصاص داده است. و عمده آداب اين راه را ياد حق تعالى در هر لحظه و ساعت مى‌شناساند و در پايان رساله چنين مى‌نويسد: «و هر كه توفيق يابد كه اعمال حسنه و سنن سنيه مذكوره را به جاى آورد و از اعمال سيئه مذكوره اجتناب نمايد و اخلاق پسنديده را تحصيل كند و ناپسنديده را از خود دور، روز به روز حالش در ترقى باشد، حسناتش فزايد و سيئاتش مغفور و درجاتش مرفوع و باطنش صافى و قربش به حق وافى و دعايش مستجاب و نفسش مستطاب. بيت:
نويسنده «در» هشتم را به ذكر پاره‌اى از آداب سلوك راه خدا اختصاص داده است. و عمده آداب اين راه را ياد حق تعالى در هر لحظه و ساعت مى‌شناساند و در پايان رساله چنين مى‌نويسد: «و هر كه توفيق يابد كه اعمال حسنه و سنن سنيه مذكوره را به جاى آورد و از اعمال سيئه مذكوره اجتناب نمايد و اخلاق پسنديده را تحصيل كند و ناپسنديده را از خود دور، روز به روز حالش در ترقى باشد، حسناتش فزايد و سيئاتش مغفور و درجاتش مرفوع و باطنش صافى و قربش به حق وافى و دعايش مستجاب و نفسش مستطاب. بيت:


{| class="wikitable poem"
 
|-
{{شعر}}
! گر چه وصالش نه به كوشش دهند!! آن قدر اى دل كه توانى بكوش
{{ب|''گر چه وصالش نه به كوشش دهند''|2=''آن قدر اى دل كه توانى بكوش''}}
|}
{{پایان شعر}}
 


[[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|علامه فيض كاشانى]] در پايان رساله، ماده تاريخ اتمام آن را به لحاظ ماده و سال عبارت «شهر محرم الحرام» مى‌نويسد كه برابر با 1073ق است.
[[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|علامه فيض كاشانى]] در پايان رساله، ماده تاريخ اتمام آن را به لحاظ ماده و سال عبارت «شهر محرم الحرام» مى‌نويسد كه برابر با 1073ق است.
خط ۱۴۰: خط ۱۴۲:
[[رده:کلیات]]
[[رده:کلیات]]
[[رده:کنگره‌ها، کنفرانس‌ها (مؤتمرات)، مجموعه‌ها]]
[[رده:کنگره‌ها، کنفرانس‌ها (مؤتمرات)، مجموعه‌ها]]
[[رده:25 مرداد الی 24 شهریور]]
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش