۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
في ظل أصول الإسلام: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'رده:25 اردیبهشت الی 24 خرداد' به ''
جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''') |
جز (جایگزینی متن - 'رده:25 اردیبهشت الی 24 خرداد' به '') |
||
| (۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
[[هادی، جعفر]] (مقرر) | [[هادی، جعفر]] (مقرر) | ||
[[سبحانی تبریزی، جعفر]] ( | [[سبحانی تبریزی، جعفر]] (نویسنده) | ||
| زبان =عربی | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره =BP 211/5 /س2ف9 | | کد کنگره =BP 211/5 /س2ف9 | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
شیعه امامیه - عقاید | شیعه امامیه - عقاید | ||
| ناشر = | | ناشر = | ||
مؤسسة الإمام الصادق | مؤسسة الإمام الصادق علیهالسلام | ||
| مکان نشر =قم - ایران | | مکان نشر =قم - ایران | ||
| سال نشر = 1414 ق | | سال نشر = 1414 ق | ||
| کد اتوماسیون = | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE03787AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =2 | | چاپ =2 | ||
| تعداد جلد =1 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =03787 | |||
| کتابخوان همراه نور =03787 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۸: | ||
}} | }} | ||
'''في ظل أصول الإسلام'''، مجموعه مباحثى است كه توسط آیتالله [[سبحانی تبریزی، جعفر|جعفر سبحانى]]، از عالمان شيعى معاصر، مقيم قم در نقد ديدگاه وهابيان در خصوص موضوعات توحيد، شرك و بدعت با هدف زدودن اتهام شرك و بدعت از | '''في ظل أصول الإسلام'''، مجموعه مباحثى است كه توسط آیتالله [[سبحانی تبریزی، جعفر|جعفر سبحانى]]، از عالمان شيعى معاصر، مقيم قم در نقد ديدگاه وهابيان در خصوص موضوعات توحيد، شرك و بدعت با هدف زدودن اتهام شرك و بدعت از شیعیان مطرح شده است. مؤلف به بررسى اين موضوعات در پرتو اصول مستفاد از كتاب و سنت پرداخته است. | ||
== ساختار | == ساختار == | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۵: | ||
#:چنانچه چيزى كه جزء دين نيست، جزء آن به شمار آيد، در دين بدعت ايجاد شده است. | #:چنانچه چيزى كه جزء دين نيست، جزء آن به شمار آيد، در دين بدعت ايجاد شده است. | ||
#:در ادامه، موارد و مصاديق بدعت يادآورى مىشود. مؤلف معتقد است، تشخيص مصاديق بدعت نيازمند تفاوت نهادن ميان آداب و رسوم عرفى و امور تقليدى از اعمال دينى است كه در هر دو نوع بدعت و نوآورى امكان پذير است؛ اما تنها آن نوع بدعت كه در امور دينى صورت مىپذيرد، محكوم به حرمت خواهد بود. | #:در ادامه، موارد و مصاديق بدعت يادآورى مىشود. مؤلف معتقد است، تشخيص مصاديق بدعت نيازمند تفاوت نهادن ميان آداب و رسوم عرفى و امور تقليدى از اعمال دينى است كه در هر دو نوع بدعت و نوآورى امكان پذير است؛ اما تنها آن نوع بدعت كه در امور دينى صورت مىپذيرد، محكوم به حرمت خواهد بود. | ||
#:سپس ملاك و معيار شرعى بودن عمل بدعت آميز نبودن آن را يادآور مىشود. در پايان با استفاده از اين اصل، برخى از امورى را كه وهابيان به استناد آنها | #:سپس ملاك و معيار شرعى بودن عمل بدعت آميز نبودن آن را يادآور مىشود. در پايان با استفاده از اين اصل، برخى از امورى را كه وهابيان به استناد آنها شیعیان و برخى ديگر از مسلمانان را بدعتگذار در دين معرفى مىكنند، نقد و بررسى مىكند. | ||
#دوستى پيامبر و اهلبيت(ع) در كتاب و سنت و آثار فردى و اجتماعى آن. | #دوستى پيامبر و اهلبيت(ع) در كتاب و سنت و آثار فردى و اجتماعى آن. | ||
#:در اين فصل لزوم دوستدارى پيامبر(ص) از ديدگاه قرآن يادآورى شده و عوامل فرمان خداوند به محبت ورزيدن نسبت به پيامبر(ص) ذكر مىگردد. پس از آن برخى احاديث كه از پيامبر(ص) روايت شده و در آنها به دوستى حضرت و اهلبيت وى و نيز اصحاب ايشان ترغيب و سفارش شده، نقل مىگردد. همچنين به آثار و فوائدى كه دوستى با ايشان در بردارد، اشاره مىشود. | #:در اين فصل لزوم دوستدارى پيامبر(ص) از ديدگاه قرآن يادآورى شده و عوامل فرمان خداوند به محبت ورزيدن نسبت به پيامبر(ص) ذكر مىگردد. پس از آن برخى احاديث كه از پيامبر(ص) روايت شده و در آنها به دوستى حضرت و اهلبيت وى و نيز اصحاب ايشان ترغيب و سفارش شده، نقل مىگردد. همچنين به آثار و فوائدى كه دوستى با ايشان در بردارد، اشاره مىشود. | ||
| خط ۶۱: | خط ۶۲: | ||
#:در اين فصل مراحل هشتگانه توحيد(توحيد در ذات، صفات، خالقيت، عبادت و...) ذكر گرديده و حقيقت عبادت بيان مىشود. سپس ديدگاه رايج بين وهابيان در تقسيم توحيد به دو قسم: توحيد در ربوبيت؛ يعنى اعتقاد به يك خالق براى جهان و توحيد در الوهيت؛ يعنى توحيد در عبادت يادآورى شده و ديدگاه ايشان در مورد توحيد در عبادت كه بر اساس آن بوسيدن ضريح انبياء و اولياء، اقامه نماز در كنار مشاهد مشرفه، توسل و...شرك تلقى مىشود، به نقد كشيده مىشود. | #:در اين فصل مراحل هشتگانه توحيد(توحيد در ذات، صفات، خالقيت، عبادت و...) ذكر گرديده و حقيقت عبادت بيان مىشود. سپس ديدگاه رايج بين وهابيان در تقسيم توحيد به دو قسم: توحيد در ربوبيت؛ يعنى اعتقاد به يك خالق براى جهان و توحيد در الوهيت؛ يعنى توحيد در عبادت يادآورى شده و ديدگاه ايشان در مورد توحيد در عبادت كه بر اساس آن بوسيدن ضريح انبياء و اولياء، اقامه نماز در كنار مشاهد مشرفه، توسل و...شرك تلقى مىشود، به نقد كشيده مىشود. | ||
#اعتبار به نيات نه به ظواهر. | #اعتبار به نيات نه به ظواهر. | ||
#:در اين فصل تفاوت اسلام از ساير روشهاى بشرى درباره عمل و كردار يادآورى مىشود. اسلام، بر خلاف روشهاى بشرى، براى عمل تنها از آن جهت كه نيك است، ارزشى قائل نيست؛ بلكه عمل را در صورتى ارزشمند مىداند كه برخاسته از نيتى خالص و انگيزهاى | #:در اين فصل تفاوت اسلام از ساير روشهاى بشرى درباره عمل و كردار يادآورى مىشود. اسلام، بر خلاف روشهاى بشرى، براى عمل تنها از آن جهت كه نيك است، ارزشى قائل نيست؛ بلكه عمل را در صورتى ارزشمند مىداند كه برخاسته از نيتى خالص و انگيزهاى پاک باشد. بنابراین توسل به انبياء و طلب شفاعت از ايشان، كه وهابيان با استناد بدانها شیعیان را مشرك مىخوانند، امرى روا شمرده مىشود و شواهد قرآنى و روايى فراوانى دارد. | ||
#قدرت غيبى انبياء و اولياء الهى. | #قدرت غيبى انبياء و اولياء الهى. | ||
#:در اين فصل با استناد به آيات قرآنى و روايات نبوى، برخوردارى انبياء و اولياء الهى از قدرت غيبى كه توسط خداوند به ايشان عنايت شده، به اثبات مىرسد. سپس امورى كه بر اين اصل مترتب مىشود، بيان مىگردد. | #:در اين فصل با استناد به آيات قرآنى و روايات نبوى، برخوردارى انبياء و اولياء الهى از قدرت غيبى كه توسط خداوند به ايشان عنايت شده، به اثبات مىرسد. سپس امورى كه بر اين اصل مترتب مىشود، بيان مىگردد. مثلاًاعتقاد به اين كه خداوند با دعاى پيامبر ضررى را از انسان دفع يا نفعى را عائد وى مىسازد، يا درخواست شفاى مريض و يا رد گمشده به دعاى پيامبر و...جائز شمرده مىشود. | ||
# | #تبرک جستن به ميراث پيامبر. | ||
#:در اين فصل مؤلف با يادآورى معناى توحيد در خالقيت، اين نكته را متذكر مىشود كه اين مرتبه از توحيد منافاتى با اين امر ندارد كه خداوند برخى از افعال خويش را از طريق اسباب، به صورت غير مباشر محقق سازد. | #:در اين فصل مؤلف با يادآورى معناى توحيد در خالقيت، اين نكته را متذكر مىشود كه اين مرتبه از توحيد منافاتى با اين امر ندارد كه خداوند برخى از افعال خويش را از طريق اسباب، به صورت غير مباشر محقق سازد. بنابراین جريان فيض الهى از راههاى غير عادى امرى پذيرفتنى است. با اين مقدمه مؤلف به موضوع جواز تبرک جستن مسلمانان به آثار نبوى در زمان حيات ايشان و نيز بعد از وفات حضرت مىپردازد. | ||
#توسل به اسباب و وسائل. | #توسل به اسباب و وسائل. | ||
#:مؤلف با اشاره به نظام على و معلولى حاكم بر جهان ماده و اين كه اين نظام در وجود و بقاء و تاثير گذارى و عملكرد خود نيازمند به خداوند جهان آفرين است، تفاوت ديدگاه مادى و الهى را در اعتقاد به استقلال اسباب و علل مادى و عدم استقلال آنها در تاثيرگذارى مىداند. به گفته مؤلف توسل به اسباب با التفات به عدم استقلال آنها، شرك محسوب نمىشود و برخى مسببات در عالم داراى اسباب ناشناخته فراوانى هستند كه انبياء و اولياء الهى از آنها آگاهند. از اين رو توسل جستن به ايشان براى رسيدن به مطلوب شرك به شمار نمىآيد. | #:مؤلف با اشاره به نظام على و معلولى حاكم بر جهان ماده و اين كه اين نظام در وجود و بقاء و تاثير گذارى و عملكرد خود نيازمند به خداوند جهان آفرين است، تفاوت ديدگاه مادى و الهى را در اعتقاد به استقلال اسباب و علل مادى و عدم استقلال آنها در تاثيرگذارى مىداند. به گفته مؤلف توسل به اسباب با التفات به عدم استقلال آنها، شرك محسوب نمىشود و برخى مسببات در عالم داراى اسباب ناشناخته فراوانى هستند كه انبياء و اولياء الهى از آنها آگاهند. از اين رو توسل جستن به ايشان براى رسيدن به مطلوب شرك به شمار نمىآيد. | ||
| خط ۸۱: | خط ۸۲: | ||
نسخه حاضر در برنامه سلسله گفتارهاى آیتالله [[سبحانی تبریزی، جعفر|جعفر سبحانى]] است كه به قلم آقاى جعفر الهادى نگارش يافته و در قطع وزيرى با جلد گالينگور در 373 صفحه براى بار دوم در سال 1414ق. توسط انتشارات | نسخه حاضر در برنامه سلسله گفتارهاى آیتالله [[سبحانی تبریزی، جعفر|جعفر سبحانى]] است كه به قلم آقاى جعفر الهادى نگارش يافته و در قطع وزيرى با جلد گالينگور در 373 صفحه براى بار دوم در سال 1414ق. توسط انتشارات مؤسسه امام صادق(ع) قم، منتشر شده است. | ||
== منابع مقاله== | == منابع مقاله== | ||
| خط ۹۰: | خط ۹۱: | ||
[[رده:کلام و عقاید]] | [[رده:کلام و عقاید]] | ||
[[رده:آثار کلی (مناظرات کلامی، مذاهب کلامی)]] | [[رده:آثار کلی (مناظرات کلامی، مذاهب کلامی)]] | ||