یاد او: تفاوت میان نسخه‌ها

#توجه به معنا و محتواى ذكر.

#اداى ذكر از روى اشتياق و اقبال روح و علاقه، نه از روى عادت و تكرار.

#تطبيق اعمال و رفتار با معنا و مقام ذكر.

#اگر حقايق روحانى نهفته در ذكر مورد توجه قرار گيرد، قطعاً موجب پديد آمدن حالتى روحانى خواهد شد؛ حالتى كه با برخوردارى از آن، انسان از حصارهاى پيچ در پيچ و اسارت‌بخش ماديات، رهايى مى‌يابد.

#ذكر الهى، موجب اطمينان، آرامش و نشاط روح انسان مى‌شود و آن را به تعادل مى‌رساند.

#ذكر خدا وسوسه‌ها، تخيّلات، توهمات و ديگر عواملى كه اختلالات فكرى و روانى را فراهم مى‌آورند، از بين برده و نمى‌گذارد نيروهاى ثمربخش ذهنى و روانى، هدر روند.

#گاهى اضطراب و نگرانى به جهت آينده تاريك و مبهمى است كه در برابر فكر انسان خودنمايى مى‌كند؛ احتمال زوال نعمت‌ها، گرفتارى در چنگال دشمن، ضعف، بيمارى، ناتوانى و... آدمى را رنج مى‌دهد، اما ايمان به خدا، مى‌تواند اين نگرانى‌ها را از بين برده و به انسان آرامش ببخشد.

#گاه گذشته تاريك زندگى، فكر انسان را به خود مشغول مى‌دارد، كه توجه به غفران و توبه‌پذير بودن خداوند، به او آرامش مى‌بخشد.

#ضعف و ناتوانى انسان در برابر عوامل طبيعى و گاه در مقابل انبوه دشمنان داخلى و خارجى او را نگران مى‌سازد، اما هنگامى كه به ياد خدا افتاده و به او توكل مى‌كند، قلبش آرام مى‌گيرد. احساس پوچى زندگى و بى‌هدف بودن، عدم توجه به زحمت و قدردانى از آن، دنياپرستى و دلباختگى در برابر زرق و برق زندگى مادى و ترس و وحشت از مرگ، از ديگر عوامل شناخته شده‌اند.