۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
حج در آیینه عرفان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' {{' به '{{'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - ' {{' به '{{') |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
#شايسته است زائر تا ممكن است از مال خالص و حلال و طيب، آن‌هم به مقدار زياد بردارد و در اين سفر از انفاق مضايقه ننمايد؛ زيراكه انفاق در راه حج، انفاق در راه خداست. از زيادى خرج در اين سفر ملكوتى نبايد دلگير بود؛ كه در احاديث آمده، درهمى خرج در اين سفر، مساوى با هفتاد درهم است. ازهد زهاد حضرت سجاد(ع) وقتى در راه اين سفر گام مى‌نهادند، انفاق فوق‌العاده داشتند. | #شايسته است زائر تا ممكن است از مال خالص و حلال و طيب، آن‌هم به مقدار زياد بردارد و در اين سفر از انفاق مضايقه ننمايد؛ زيراكه انفاق در راه حج، انفاق در راه خداست. از زيادى خرج در اين سفر ملكوتى نبايد دلگير بود؛ كه در احاديث آمده، درهمى خرج در اين سفر، مساوى با هفتاد درهم است. ازهد زهاد حضرت سجاد(ع) وقتى در راه اين سفر گام مى‌نهادند، انفاق فوق‌العاده داشتند. | ||
#:اگر در اين سفر چيزى از امور مالى از دست برود، بايد كمال ممنونيت را از حق داشت و خاطرشاد بود؛ زيرا بر ميزبان است كه آن را در ديوان اعلى ثبت كند، آن‌هم به اضعاف مضاعف، تا روزى به‌عنوان تلافى به شخص بازگردد. نمى‌بينى اگر كسى تو را به ميهمانى بطلبد و در اثناى راه صدمه‌اى به تو برسد، تا جايى كه بتواند جبران مى‌كند، اگرچه لئيم باشد؛ پس چه گمان دارى در حق اقدر قادرين و اكرم اكرمين<ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5535/1/123|ر.ک: همان، ص123]]</ref> | #:اگر در اين سفر چيزى از امور مالى از دست برود، بايد كمال ممنونيت را از حق داشت و خاطرشاد بود؛ زيرا بر ميزبان است كه آن را در ديوان اعلى ثبت كند، آن‌هم به اضعاف مضاعف، تا روزى به‌عنوان تلافى به شخص بازگردد. نمى‌بينى اگر كسى تو را به ميهمانى بطلبد و در اثناى راه صدمه‌اى به تو برسد، تا جايى كه بتواند جبران مى‌كند، اگرچه لئيم باشد؛ پس چه گمان دارى در حق اقدر قادرين و اكرم اكرمين<ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5535/1/123|ر.ک: همان، ص123]]</ref> | ||
#ديده زائر، اولين بار به بيابان‌هايى مى‌افتد كه در امتداد حرم قرار گرفته؛ بيابان‌هايى خالى از آب و علف؛ بيابان‌هايى پر از سنگ و ريگ و پستى و بلندى. سرسبزى آن خار مغيلان، آبش سراب، نرمى‌اش سنگ‌ريزه و رمل. با ديدن اين مناظر در عالم فكر خود چنين تصور كند كه از دنيا رفته و وارد ميقات قيامت شده؛ زيرا در ورود به قيامت، انسان جز اعمال خود هيچ خبرى از محرمان و آشنايان و ساير برنامه‌ها نمى‌بيند... با ديدن آن بيابان‌ها، درحالى‌كه از همه چيز بريده‌اى و به حق پيوند خورده‌اى، مناجات «فيض»، آن شوريده‌حال را زمزمه كن: | #ديده زائر، اولين بار به بيابان‌هايى مى‌افتد كه در امتداد حرم قرار گرفته؛ بيابان‌هايى خالى از آب و علف؛ بيابان‌هايى پر از سنگ و ريگ و پستى و بلندى. سرسبزى آن خار مغيلان، آبش سراب، نرمى‌اش سنگ‌ريزه و رمل. با ديدن اين مناظر در عالم فكر خود چنين تصور كند كه از دنيا رفته و وارد ميقات قيامت شده؛ زيرا در ورود به قيامت، انسان جز اعمال خود هيچ خبرى از محرمان و آشنايان و ساير برنامه‌ها نمى‌بيند... با ديدن آن بيابان‌ها، درحالى‌كه از همه چيز بريده‌اى و به حق پيوند خورده‌اى، مناجات «فيض»، آن شوريده‌حال را زمزمه كن:{{شعر}}{{ب|''بر درگه تو حاجت خلقان روا شود''|2=''آن را كه تو برانى از اين در كجا شود''}}{{ب|''خود را چو حلقه بر در لطف تو مى‌زنم''|2=''باشد به روى من در لطف تو وا شود''}}{{ب|''آن را كه رد كنى ز در خويش بولهب''|2=''و آن كو تواش قبول كنى مصطفا شود''}}{{ب|''امر تو را كسى نتواند خلاف كرد''|2=''هر كو سر از قضاى تو پيچد كجا شود''}}{{ب|''بيچاره گمرهى كه كشد سر ز طاعتت''|2=''گردد دلش سياه و اسير غما شود''}}{{ب|''فرخنده رهروى كه اطاعت كند تو را''|2=''چشم دلش به عالم انوار وا شود''}}{{ب|''فيض است و درگه تو، از اين در كجا رود''|2=''كامِ حوائج همه زين در روا شود''}}{{پایان شعر}} | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|''بر درگه تو حاجت خلقان روا شود''|2=''آن را كه تو برانى از اين در كجا شود''}} | |||
{{ب|''خود را چو حلقه بر در لطف تو مى‌زنم''|2=''باشد به روى من در لطف تو وا شود''}} | |||
{{ب|''آن را كه رد كنى ز در خويش بولهب''|2=''و آن كو تواش قبول كنى مصطفا شود''}} | |||
{{ب|''امر تو را كسى نتواند خلاف كرد''|2=''هر كو سر از قضاى تو پيچد كجا شود''}} | |||
{{ب|''بيچاره گمرهى كه كشد سر ز طاعتت''|2=''گردد دلش سياه و اسير غما شود''}} | |||
{{ب|''فرخنده رهروى كه اطاعت كند تو را''|2=''چشم دلش به عالم انوار وا شود''}} | |||
{{ب|''فيض است و درگه تو، از اين در كجا رود''|2=''كامِ حوائج همه زين در روا شود''}} | |||
{{پایان شعر}} | |||