۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جوحی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'سبك' به 'سبک '
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'سبك' به 'سبک ') |
||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
او در همين ارتباط در بخشى از كتاب پيشنهاد مى‌كند كه از اين پس «جوحى» به عنوان رمز و مثل و مظهر و نماد فكاهى ادب فارسى انتخاب شود. چرا كه چنين پيشنهادى ناظر بر پيشينه حضور جوحى در گذشته ادبى كشورمان است. | او در همين ارتباط در بخشى از كتاب پيشنهاد مى‌كند كه از اين پس «جوحى» به عنوان رمز و مثل و مظهر و نماد فكاهى ادب فارسى انتخاب شود. چرا كه چنين پيشنهادى ناظر بر پيشينه حضور جوحى در گذشته ادبى كشورمان است. | ||
كتاب، پس از مقدمه، به تحقيق و ترجمه نوادر جُحا در ادبيات عرب اختصاص دارد كه شامل 92 حكايت مربوط به قرن اول تا آخر قرن نهم هجرى قمرى است و حكايات واقعى جُحاى اولى محسوب مى‌شوند. از ويژگى اين حكايت‌ها، كوتاهى و عريانى آنهاست كه از نظر اسلوب و | كتاب، پس از مقدمه، به تحقيق و ترجمه نوادر جُحا در ادبيات عرب اختصاص دارد كه شامل 92 حكايت مربوط به قرن اول تا آخر قرن نهم هجرى قمرى است و حكايات واقعى جُحاى اولى محسوب مى‌شوند. از ويژگى اين حكايت‌ها، كوتاهى و عريانى آنهاست كه از نظر اسلوب و سبک و معانى و مفاهيم، با ساير حكايات كه از قرن چهاردهم به بعد با نام جحا آمده است تفاوت دارند. | ||
بخش بعد، به تحقيق و ترجمه كتاب نوادر الخوجه نصرالدين افندى جُحاى رومى مى‌پردازد كه قديم‌ترين و نخستين كتاب نوادر جحا است كه به زبان عربى در 1862م در مصر چاپ شده است و قريب بيست سال بعد به نام مطايبات ملا نصرالدين در ايران به چاپ رسيده كه در حقيقت نخستين ترجمه و تأليف ملانصرالدين در ايران است. در اين بخش [[مجاهد، احمد|احمد مجاهد]] نخستين تأليف نوادر جُحا را با نخستين ترجمه فارسى آن آورده است تا به قول خودش به اصل «آب را بايد از سرچشمه نوشيد» وفادار باشد، ولى از ذكر برخى از حكايات ركيك كه «نه در فرهنگ عرب ديده مى‌شود و نه در فرهنگ فارس و ساخته تركان عثمانى است» خوددارى كرده و فقط از نظر نظم كتاب، عناوين و شماره رديف آنها را آورده است. | بخش بعد، به تحقيق و ترجمه كتاب نوادر الخوجه نصرالدين افندى جُحاى رومى مى‌پردازد كه قديم‌ترين و نخستين كتاب نوادر جحا است كه به زبان عربى در 1862م در مصر چاپ شده است و قريب بيست سال بعد به نام مطايبات ملا نصرالدين در ايران به چاپ رسيده كه در حقيقت نخستين ترجمه و تأليف ملانصرالدين در ايران است. در اين بخش [[مجاهد، احمد|احمد مجاهد]] نخستين تأليف نوادر جُحا را با نخستين ترجمه فارسى آن آورده است تا به قول خودش به اصل «آب را بايد از سرچشمه نوشيد» وفادار باشد، ولى از ذكر برخى از حكايات ركيك كه «نه در فرهنگ عرب ديده مى‌شود و نه در فرهنگ فارس و ساخته تركان عثمانى است» خوددارى كرده و فقط از نظر نظم كتاب، عناوين و شماره رديف آنها را آورده است. | ||