۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
منهاج السنة المحمدية في الرد علی منهاج ابن تیمیة: تفاوت میان نسخه‌ها
منهاج السنة المحمدية في الرد علی منهاج ابن تیمیة (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۱:۱۵
، ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۱۸جایگزینی متن - 'مىد' به 'مید'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'مىد' به 'مید') |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
نویسنده در این اثر به شبهات مختلفی که ابن تیمیه بر شیعه و ائمه معصومین(ع) وارد کرده پاسخ گفته است. ازجمله این شبهات اولویت عصمت صحابه بر عصمت ائمه اطهار(ع) است که نویسنده در پاسخ می‌نویسد: عدم عصمت درباره برخی از صحابه مشخص است؛ مثلاً سمرة بن جندب در زمان عمر شرب خمر می‌کرد و بسیاری را به قتل رساند و اموال آن‌ها را به تاراج برد. همچنان که معاویه نیز شرب خمر می‌کرد<ref>ر.ک: متن کتاب، ج2، ص206</ref> | نویسنده در این اثر به شبهات مختلفی که ابن تیمیه بر شیعه و ائمه معصومین(ع) وارد کرده پاسخ گفته است. ازجمله این شبهات اولویت عصمت صحابه بر عصمت ائمه اطهار(ع) است که نویسنده در پاسخ می‌نویسد: عدم عصمت درباره برخی از صحابه مشخص است؛ مثلاً سمرة بن جندب در زمان عمر شرب خمر می‌کرد و بسیاری را به قتل رساند و اموال آن‌ها را به تاراج برد. همچنان که معاویه نیز شرب خمر می‌کرد<ref>ر.ک: متن کتاب، ج2، ص206</ref> | ||
آیه تصدق به خاتم ازجمله آیاتی است که مورد شبهه واقع شده است: «إِنَّمَا وَلِيُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَ هُمْ رَاکِعُونَ» ﴿المائدة: 55﴾؛ ولىّ شما، تنها خدا و پيامبر اوست و كسانى كه ايمان آوردهاند: همان كسانى كه نماز برپا | آیه تصدق به خاتم ازجمله آیاتی است که مورد شبهه واقع شده است: «إِنَّمَا وَلِيُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَ هُمْ رَاکِعُونَ» ﴿المائدة: 55﴾؛ ولىّ شما، تنها خدا و پيامبر اوست و كسانى كه ايمان آوردهاند: همان كسانى كه نماز برپا میدارند و در حال ركوع زكات میدهند. | ||
ابن تیمیه در شبهه‌اش ارتباط این آیه با [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین علی(ع)]] را انکار کرده و می‌نویسد «الذین» در این آیه به صیغه جمع است و علی مفرد است. نویسنده در پاسخ می‌نویسد: اسلوب مورد خطاب قرار دادن مفرد به صیغه جمع در زبان عربی شایع است. [[امینی نجفی، عبدالحسین|علامه امینی]] در کتاب الغدیر تأکید می‌کند که نمونه‌های بسیاری در قرآن کریم برای این موضوع وجود دارد؛ به‌عنوان‌مثال در رابطه با آیه «َلقَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ فَقِيرٌ وَ نَحْنُ أَغْنِيَاءُ» ﴿آلعمران: 181﴾؛ «مسلماً خداوند، سخن كسانى را كه گفتند: «خدا نيازمند است و ما توانگريم»، شنيد». چنین گفته شده که گوینده این کلام حیی بن اخطب یا فنحاص بن عازوراء بوده است. و یا در آیه «وَ مِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ» (التوبة: ۶۱) که درباره یکی از منافقین نازل شده است، چنین است<ref>ر.ک: همان، ج1، ص248-247</ref> | ابن تیمیه در شبهه‌اش ارتباط این آیه با [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین علی(ع)]] را انکار کرده و می‌نویسد «الذین» در این آیه به صیغه جمع است و علی مفرد است. نویسنده در پاسخ می‌نویسد: اسلوب مورد خطاب قرار دادن مفرد به صیغه جمع در زبان عربی شایع است. [[امینی نجفی، عبدالحسین|علامه امینی]] در کتاب الغدیر تأکید می‌کند که نمونه‌های بسیاری در قرآن کریم برای این موضوع وجود دارد؛ به‌عنوان‌مثال در رابطه با آیه «َلقَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ فَقِيرٌ وَ نَحْنُ أَغْنِيَاءُ» ﴿آلعمران: 181﴾؛ «مسلماً خداوند، سخن كسانى را كه گفتند: «خدا نيازمند است و ما توانگريم»، شنيد». چنین گفته شده که گوینده این کلام حیی بن اخطب یا فنحاص بن عازوراء بوده است. و یا در آیه «وَ مِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ» (التوبة: ۶۱) که درباره یکی از منافقین نازل شده است، چنین است<ref>ر.ک: همان، ج1، ص248-247</ref> | ||