۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
صدر، سید صدرالدین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'نزديك' به 'نزدیک '
جز (جایگزینی متن - 'مى باشد' به 'می‌باشد') |
جز (جایگزینی متن - 'نزديك' به 'نزدیک ') |
||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
والد عاليقدر ايشان، سيد اسماعيل صدر، يكى از اكابر علماء و فقهاى نامى كاظمين بودند كه بعدها به كربلا مهاجرت نمودند. ايشان با اينكه صلاحيت مرجعيت را دارا بودند همواره به جهت مسئوليت سنگين مرجعيت، از آن گريزان بود. ايشان مقدمات علوم را در كاظمين از محضر پدر عالم و بزرگوار و اساتيد ادب روز تلمذ نمود، آنگاه در سال 1328ق به قصد تكميل معلومات و تهذيب نفس و تزكيه اخلاق، عازم نجف اشرف گرديد و در حوزه درس آیت‌الله [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانى]] صاحب كفاية الاصول(متوفاى 1329ق) و ديگر بزرگان مانند [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|آیت‌الله طباطبايى يزدى]]، صاحب [[العروة الوثقی]] (م 1337) و [[نائینی، محمدحسین|آیت‌الله نائينى]] شركت جست. | والد عاليقدر ايشان، سيد اسماعيل صدر، يكى از اكابر علماء و فقهاى نامى كاظمين بودند كه بعدها به كربلا مهاجرت نمودند. ايشان با اينكه صلاحيت مرجعيت را دارا بودند همواره به جهت مسئوليت سنگين مرجعيت، از آن گريزان بود. ايشان مقدمات علوم را در كاظمين از محضر پدر عالم و بزرگوار و اساتيد ادب روز تلمذ نمود، آنگاه در سال 1328ق به قصد تكميل معلومات و تهذيب نفس و تزكيه اخلاق، عازم نجف اشرف گرديد و در حوزه درس آیت‌الله [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانى]] صاحب كفاية الاصول(متوفاى 1329ق) و ديگر بزرگان مانند [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|آیت‌الله طباطبايى يزدى]]، صاحب [[العروة الوثقی]] (م 1337) و [[نائینی، محمدحسین|آیت‌الله نائينى]] شركت جست. | ||
آنگاه در سال 1339 پس از درگذشت والد بزرگوارش به قصد زيارت ثامن الحجج [[امام رضا(ع)]] عازم ايران گرديد و | آنگاه در سال 1339 پس از درگذشت والد بزرگوارش به قصد زيارت ثامن الحجج [[امام رضا(ع)]] عازم ايران گرديد و نزدیک ده سال در مشهد مقدس به ارشاد و اصلاح امور مسلمين پرداخت، و در اثراستقبال طلاب و محصلين، مشغول تدريس شد و پس از چند سال اقامت در ايران، در سال 1344 به نجف اشرف بازگشت و ملازم درس [[نائینی، محمدحسین|آیت‌الله نائينى]] گرديد. وى در سال 1349ق به ايران بازگشت و بنا به درخواست و علاقه مرحوم آیت‌الله حائرى، مؤسس حوزه علميه، در قم اقامت گزيد و به عنوان يكى از اساتيد و مدرسين مسلم حوزه، مشغول تدريس فقه و اصول گرديد او به حدى توجه خاص آن مرحوم را به خود جلب نمود كه او را يكى از دو وصى مورد اعتماد خود قرار داد كه پس از رحلت مؤسس عاليقدر حوزه، با همكارى دو برادر و دو يار وفادار و مجاهد فى سبيل الله، آيات عظام: [[حجت کوه‌کمری، محمد|سيد محمد حجت كوه كمرى]]، و [[خوانساری، محمدتقی|سيد محمدتقى خوانسارى]] به حفظ و نگهدارى و حراست از ارزشهاى حوزه علميه قم پرداختند، و در تثبيت و ابقاى آن كوشيدند، به حدى كه در سخت‌ترين و سياه‌ترين ايام با فداكارى لازم و ايثار بى‌سابقه، دوران فترت را پشت سر گذاشتند و حوزه را به دست زعيم عاليقدر، حضرت آیت‌الله [[بروجردی، حسین|حاج آقا حسين طباطبائى بروجردى]] سپردند. | ||
== از اساتيد ايشان مى‌توان به اين بزرگان اشاره نمود== | == از اساتيد ايشان مى‌توان به اين بزرگان اشاره نمود== | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
# حاج [[حائری یزدی، عبدالکریم|شيخ عبدالكريم حائرى]] مؤسس حوزه (م 1355ق) | # حاج [[حائری یزدی، عبدالکریم|شيخ عبدالكريم حائرى]] مؤسس حوزه (م 1355ق) | ||
پس از رحلت آیت‌الله مؤسس مردم به ايشان و [[حجت کوه‌کمری، محمد|آیت‌الله حجت]] مراجعه نمودند و از آنها درخواست رساله كردند، با اينكه رساله عمليه ايشان چاپ گرديد و ايشان جزو زعماى علم و يكى از مراجع دين و از بزرگ مدرسان حوزه علميه قم قرار گرفتند، ايشان درس اصول و فقه را تدريس نمودند كه در جلسه درس او | پس از رحلت آیت‌الله مؤسس مردم به ايشان و [[حجت کوه‌کمری، محمد|آیت‌الله حجت]] مراجعه نمودند و از آنها درخواست رساله كردند، با اينكه رساله عمليه ايشان چاپ گرديد و ايشان جزو زعماى علم و يكى از مراجع دين و از بزرگ مدرسان حوزه علميه قم قرار گرفتند، ايشان درس اصول و فقه را تدريس نمودند كه در جلسه درس او نزدیک به 400 نفر از طلاب و فضلاء مى‌نشستند. در تشويق آنان، شيوه‌ها واسلوبهاى خاصى به كار مى‌گرفتند، به حدى كه توانستند تعدادى از بزرگان و رجال حوزه علميه قم را تربيت و آماده سازند. ابوالزوجه بزرگوار ايشان، مرحوم آیت‌الله حاج آقا حسين قمى(ره) تقليد از ايشان را اجازه داد. و احتياطات خويش را به ايشان ارجاع داد. | ||
==فرزندان== | ==فرزندان== | ||