۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
شیعه در هند: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'نزديك' به 'نزدیک '
جز (جایگزینی متن - ' == معرفى اجمالى == ' به '') |
جز (جایگزینی متن - 'نزديك' به 'نزدیک ') |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
در فصول دهم تا پانزدهم، اوضاع و احوال تشيع در زمان سلطنت اكبر، شاه فتح‌الله شيرازى و شاه طاهر بيان شده است. | در فصول دهم تا پانزدهم، اوضاع و احوال تشيع در زمان سلطنت اكبر، شاه فتح‌الله شيرازى و شاه طاهر بيان شده است. | ||
در فصل شانزدهم به تبيين شرح حال سيد نورالله شوشترى پرداخته شده است. وى كه در هند به «شهيد ثالث» معروف است، بزرگ‌ترين دانشمند شيعى هند بوده است. وى در اول شوال سال 992ق، از مشهد به هند رفت. در هند به منصب قضاوت رسيد و با تسلطى كه بر فقه مذاهب چهارگانه اهل سنت داشت، مى‌توانست احكامى را كه بيشتر به سود مردم و همچنين | در فصل شانزدهم به تبيين شرح حال سيد نورالله شوشترى پرداخته شده است. وى كه در هند به «شهيد ثالث» معروف است، بزرگ‌ترين دانشمند شيعى هند بوده است. وى در اول شوال سال 992ق، از مشهد به هند رفت. در هند به منصب قضاوت رسيد و با تسلطى كه بر فقه مذاهب چهارگانه اهل سنت داشت، مى‌توانست احكامى را كه بيشتر به سود مردم و همچنين نزدیک تر به مذهب جعفرى اثناعشرى بود، برگزيند. آثار قاضى نورالله، عصر بيدارى را در ميان شيعيان پديد آورد. او پيش از آمدن به هند تعداد قابل ملاحظه‌اى كتاب نوشته بود، ولى آثارى كه در آن سرزمين ارائه داد، به شيعيان كمك نمود تا نقش برجسته خود را در اسلام اظهار كنند. در انتهاى اين فصل آثار وى معرفى شده است. | ||
در آخرين فصل كتاب با عنوان «نتيجه»، سيرى اجمالى از مباحث كتاب بيان شده است. در انتهاى اين فصل مى‌خوانيم: «متفكرين شيعه، نه‌تنها قرن‌ها نقش مهمى در تقويت دولت‌هاى شيعى دكن ايفا كردند، بلكه موجب شدند از آغاز حكومت اكبرشاه تا پايان حكومت مغول، تمام دولت‌ها به آنها احساس نياز كنند. آنها در قرن شانزدهم ميلادى، طرح تحقيقات فلسفى و علمى را در شمال هندوستان پايه‌ريزى كردند و از همين راه، تأثير عميقى حتى بر افكار ديگر فرق اسلامى گذاشتند. شهادت [[شوشتری، نورالله بن شریف‌الدین|قاضى نورالله شوشترى]] به‌طور جدى موجب تضعيف شيعه شد، اما تفوّق فكرى و استعداد نظامى شيعه همچنان پابرجا بود. نفوذ آنها نسبت به تعدادشان خيلى بيشتر بود و منجر به رشد مداوم شيعه در هندوستان شد». | در آخرين فصل كتاب با عنوان «نتيجه»، سيرى اجمالى از مباحث كتاب بيان شده است. در انتهاى اين فصل مى‌خوانيم: «متفكرين شيعه، نه‌تنها قرن‌ها نقش مهمى در تقويت دولت‌هاى شيعى دكن ايفا كردند، بلكه موجب شدند از آغاز حكومت اكبرشاه تا پايان حكومت مغول، تمام دولت‌ها به آنها احساس نياز كنند. آنها در قرن شانزدهم ميلادى، طرح تحقيقات فلسفى و علمى را در شمال هندوستان پايه‌ريزى كردند و از همين راه، تأثير عميقى حتى بر افكار ديگر فرق اسلامى گذاشتند. شهادت [[شوشتری، نورالله بن شریف‌الدین|قاضى نورالله شوشترى]] به‌طور جدى موجب تضعيف شيعه شد، اما تفوّق فكرى و استعداد نظامى شيعه همچنان پابرجا بود. نفوذ آنها نسبت به تعدادشان خيلى بيشتر بود و منجر به رشد مداوم شيعه در هندوستان شد». | ||