۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'نزديك' به 'نزدیک ') |
||
خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
در مقدمه محقق، به بررسى روش نويسنده در نقد حديث، پرداخته شده است.<ref>مقدمه محقق، ص11 - 31</ref> | در مقدمه محقق، به بررسى روش نويسنده در نقد حديث، پرداخته شده است.<ref>مقدمه محقق، ص11 - 31</ref> | ||
در مدخل، به اين نكته اشاره شده است كه قرآن، مهمترين منبع شريعت و سنت، مهمترين منبع تفسير كتاب خداست. بر همين اساس، در كتاب حاضر به ورود احاديث جعلى و ساختگى در بين احاديث صحيح اشاره شده و در مورد شروع جعل و وضع روايات، به اين نتيجه رسيده شده است كه دروغپردازى در حديث، نتيجه عواملى بوده كه نخستين نشانههاى آن در زمان حيات پيامبر(ص) و يا دست كم در زمانى | در مدخل، به اين نكته اشاره شده است كه قرآن، مهمترين منبع شريعت و سنت، مهمترين منبع تفسير كتاب خداست. بر همين اساس، در كتاب حاضر به ورود احاديث جعلى و ساختگى در بين احاديث صحيح اشاره شده و در مورد شروع جعل و وضع روايات، به اين نتيجه رسيده شده است كه دروغپردازى در حديث، نتيجه عواملى بوده كه نخستين نشانههاى آن در زمان حيات پيامبر(ص) و يا دست كم در زمانى نزدیک به وفات آن حضرت و قبل از پيدايش احزاب و فرقههاى مذهبى و سياسى، بروز كرده است.<ref>ر.ک: اسماعيلى، آيتالله ص187</ref> | ||
در فصل اول، به بررسى رابطه سنت و صحابه با حديث پرداخته شده است. نويسنده در اين فصل، دو موضوع را مورد بحث قرار داده است: نخست، به تعريف سنت و تبيين آن از ديدگاه متشرعين پرداخته است. سنت در لغت به راه و روشى گفته مىشود كه انسان بهعنوان خط مشى براى خود در نظر مىگيرد و در نزد محدثين، سنت به قول، فعل، تقرير و صفات خلقيه و خلقيه پيامبر(ص) قبل و بعد از نبوت گفته مىشود.<ref>ر.ک: همان، ص189</ref> | در فصل اول، به بررسى رابطه سنت و صحابه با حديث پرداخته شده است. نويسنده در اين فصل، دو موضوع را مورد بحث قرار داده است: نخست، به تعريف سنت و تبيين آن از ديدگاه متشرعين پرداخته است. سنت در لغت به راه و روشى گفته مىشود كه انسان بهعنوان خط مشى براى خود در نظر مىگيرد و در نزد محدثين، سنت به قول، فعل، تقرير و صفات خلقيه و خلقيه پيامبر(ص) قبل و بعد از نبوت گفته مىشود.<ref>ر.ک: همان، ص189</ref> |
ویرایش