۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
اخلاق خوبان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'خاك' به 'خاک '
جز (جایگزینی متن - 'هـ.ش' به 'ش') |
جز (جایگزینی متن - 'خاك' به 'خاک ') |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
عنوان اولين سخنرانى، «شيوه شكفتن» مى‌باشد كه مؤلف در آن، به مقايسه بين انسان و شكوفايى گل پرداخته و بيان مى‌دارد كه نسيم الهى، باعث شكفته شدن انسان شده و شكوفايى آدمى، در گرو نسيم سراسر رحمت و نشاط الهى، يعنى قرآن كريم است؛ قرآن همان کتاب هدايتى است كه از طرف خداوند براى بشر نازل شده است. | عنوان اولين سخنرانى، «شيوه شكفتن» مى‌باشد كه مؤلف در آن، به مقايسه بين انسان و شكوفايى گل پرداخته و بيان مى‌دارد كه نسيم الهى، باعث شكفته شدن انسان شده و شكوفايى آدمى، در گرو نسيم سراسر رحمت و نشاط الهى، يعنى قرآن كريم است؛ قرآن همان کتاب هدايتى است كه از طرف خداوند براى بشر نازل شده است. | ||
در ادامه، نمونه‌هاى از هدايت‌هاى قرآنى ذكر و به اين مطلب اشاره شده است كه انسان، بايد در امر سعادت خويش، خشوع، | در ادامه، نمونه‌هاى از هدايت‌هاى قرآنى ذكر و به اين مطلب اشاره شده است كه انسان، بايد در امر سعادت خويش، خشوع، خاک سارى و كوچكى را پيشه كار خود قرار دهد. | ||
دومين سخنرانى، در موضوع «آرى، نه» مى‌باشد. مؤلف در اين فصل، به اين بحث پرداخته كه همه چيز آينه است و خدا را نمايانده و به قول ديگر، آيت و نشانه‌اى بر وجود و حضور حضرت حق است و همچنان كه وجود سبزه، از | دومين سخنرانى، در موضوع «آرى، نه» مى‌باشد. مؤلف در اين فصل، به اين بحث پرداخته كه همه چيز آينه است و خدا را نمايانده و به قول ديگر، آيت و نشانه‌اى بر وجود و حضور حضرت حق است و همچنان كه وجود سبزه، از خاک است و بدون خاک ، سبزه‌اى نيست، بدون خداوند نيز هيچ چيزى نخواهد بود. | ||
وى معتقد است اگر انسان گاه رو به ترديد و يا انكار كرده و از خدا، خبر و نشانى ندارد، ازآن‌روست كه به گناه روى آورده است. به باور وى، گناه براى وجود آدمى، همچون زنگار براى آيينه است و گرنه، چيزى در عالم نيست كه حاكى و گواه بر وجود خداوند ناظر و حاضر نباشد؛ ازاين‌رو عارفان با ديدن همه چيز، يادآور وجود خداوند مى‌شوند. | وى معتقد است اگر انسان گاه رو به ترديد و يا انكار كرده و از خدا، خبر و نشانى ندارد، ازآن‌روست كه به گناه روى آورده است. به باور وى، گناه براى وجود آدمى، همچون زنگار براى آيينه است و گرنه، چيزى در عالم نيست كه حاكى و گواه بر وجود خداوند ناظر و حاضر نباشد؛ ازاين‌رو عارفان با ديدن همه چيز، يادآور وجود خداوند مى‌شوند. | ||