۵۳٬۳۲۷
ویرایش
روضة العقول: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'زندگينامه' به 'زندگی‌نامه'
جز (جایگزینی متن - 'هـ.ش' به 'ش') |
جز (جایگزینی متن - 'زندگينامه' به 'زندگی‌نامه') |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
كتاب مشتمل بر مقدمه مصحح، و متن است كه متن اثر شامل سيزده باب است؛ دو باب نخستين، يكى پيرامون القاب ركن‌الدّين سليمانشاه و اشاراتى كوتاه به آغاز كار خاندان سلجوقى و باب ديگر شرح | كتاب مشتمل بر مقدمه مصحح، و متن است كه متن اثر شامل سيزده باب است؛ دو باب نخستين، يكى پيرامون القاب ركن‌الدّين سليمانشاه و اشاراتى كوتاه به آغاز كار خاندان سلجوقى و باب ديگر شرح زندگی‌نامه خود اوست. در ديگر ابواب كتاب داستانها، افسانه‌ها، و حكايت‌ها آمده است. | ||
== گزارش محتوا== | == گزارش محتوا== | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
مؤلف در نگارش روضة العقول تكلّف و تصنّع را به نهايت رسانيده است؛ و در كاربرد گونه‌هاى صناعات ادبى از سجع و ترصع و جناس و موازنه و... دريغ نورزيده است. از ويژگى‌هاى نثر محمد غازى در روضة العقول به كار بردن انبوه واژگان تازى به معنى مصطلح و متداول احياناً روزگار خود اوست كه در متنهاى ديگرى مانند مرزبان‌نامه، ديده نمى‌شود. وى در غايت چيره‌دستى و مهارت به انواع واژه‌سازى دست برده است به طورى كه مى‌توان گفت به گونه‌اى افراط دست يازيده است، و در سيزده باب مطالب كتاب را بيان نموده است. | مؤلف در نگارش روضة العقول تكلّف و تصنّع را به نهايت رسانيده است؛ و در كاربرد گونه‌هاى صناعات ادبى از سجع و ترصع و جناس و موازنه و... دريغ نورزيده است. از ويژگى‌هاى نثر محمد غازى در روضة العقول به كار بردن انبوه واژگان تازى به معنى مصطلح و متداول احياناً روزگار خود اوست كه در متنهاى ديگرى مانند مرزبان‌نامه، ديده نمى‌شود. وى در غايت چيره‌دستى و مهارت به انواع واژه‌سازى دست برده است به طورى كه مى‌توان گفت به گونه‌اى افراط دست يازيده است، و در سيزده باب مطالب كتاب را بيان نموده است. | ||
همچنان كه ذكر شد در باب اول آن به مناقب سلطان و در باب دوم به | همچنان كه ذكر شد در باب اول آن به مناقب سلطان و در باب دوم به زندگی‌نامه خود پرداخته است. | ||
در باب سوم با عنوان «باب الملك و اولاده» به داستان پادشاهى كه شش پسر داشت اشاره مى‌كند كه پدر وقت مرگ پسرانش را جمع كرده و براى فرزندانش مطالبى ذكر مى‌كند. | در باب سوم با عنوان «باب الملك و اولاده» به داستان پادشاهى كه شش پسر داشت اشاره مى‌كند كه پدر وقت مرگ پسرانش را جمع كرده و براى فرزندانش مطالبى ذكر مى‌كند. | ||