۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ' به '') |
جز (ویرایش Hbaghizadeh@noornet.net (بحث) به آخرین تغییری که A-esmaili@noornet.net انجام داده بود وا...) |
||
خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type='authorDeathDate'|637 | |data-type='authorDeathDate'|637 هـ.ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
|data-type='authorCode'|AUTHORCODE3264AUTHORCODE | |data-type='authorCode'|AUTHORCODE3264AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div>«ابن دُبَيْثى، | </div> | ||
«ابن دُبَيْثى، جمال الدين ابوعبدالله محمد بن سعيد بن يحيى بن على»، مورخ، محدث، مُقرى و فقيه شافعى، در سال 558ق، در واسط عراق زاده شد. نسبت «دبيثى» به سبب انتساب جد دومش على، به روستاى «دبيثا» واقع در اطراف شهر واسط است. او در واسط به تحصيل مقدماتى پرداخت و سپس به بغداد رفت و در آنجا به فراگيرى علوم قرآنى، حديث و فقه مشغول شد و ظاهراً در همين دوره نوجوانى، قرآن را از حفظ داشته است. | |||
ورود وى به بغداد با آغاز خلافت ناصر (575-622ق) و ايجاد جو آزادىِ نسبى براى مذاهب مختلف همراه بود. اگرچه ظاهراً ابن دبيثى از آن پس در بغداد اقامت گزيد، ولى ابن نجار قول اقامت وى در بغداد را نپذيرفته است، زيرا مىگويد: «وى چندين بار به بغداد سفر كرده است». | ورود وى به بغداد با آغاز خلافت ناصر (575-622ق) و ايجاد جو آزادىِ نسبى براى مذاهب مختلف همراه بود. اگرچه ظاهراً ابن دبيثى از آن پس در بغداد اقامت گزيد، ولى ابن نجار قول اقامت وى در بغداد را نپذيرفته است، زيرا مىگويد: «وى چندين بار به بغداد سفر كرده است». | ||
خط ۴۳: | خط ۴۶: | ||
وجود جمعى از صوفيه در زمره مشايخ ابن دبيثى و اينكه او گاهگاه آنان را ستوده، بهخصوص اين نكته كه گاهى با عبارت «اهل حقيقت»، از صوفيان نام مىبرد و نيز همراهى او با ابوعبدالله مغربى صوفى به قصد سفر حج، اين تصور را تقويت مىكند كه به افكار صوفيه گرايش داشته است. | وجود جمعى از صوفيه در زمره مشايخ ابن دبيثى و اينكه او گاهگاه آنان را ستوده، بهخصوص اين نكته كه گاهى با عبارت «اهل حقيقت»، از صوفيان نام مىبرد و نيز همراهى او با ابوعبدالله مغربى صوفى به قصد سفر حج، اين تصور را تقويت مىكند كه به افكار صوفيه گرايش داشته است. | ||
== اساتيد ==وى ادبيات را نزد استادانى چون مصدق بن شبيب، قرائات را نزد مشايخى چون ابوبكر بن باقلانى و ابن كيال و فلسفه و اصول و كلام را نزد | == اساتيد == | ||
وى ادبيات را نزد استادانى چون مصدق بن شبيب، قرائات را نزد مشايخى چون ابوبكر بن باقلانى و ابن كيال و فلسفه و اصول و كلام را نزد مجير الدين محمود بن مبارك و ابوالحسن بن بوقى كه از فقهاى شافعى بودند، فراگرفت. گفتهاند كه مشايخ حديث وى بالغ بر صدها تن بودهاند. او بسيارى از آنان را در «ذيل» خود ذكر كرده است كه از آن جملهاند: | |||
1. ابوالفرج [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]]؛ | 1. ابوالفرج [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]]؛ | ||
خط ۶۱: | خط ۶۷: | ||
گاهى وى از مشايخ ساير مراكز علمى چون اصفهان و دمشق اجازه روايت و گاه متون نوشتههاى آنان را دريافت مىكرد كه از جمله آنان مىتوان از ابوالمواهب ابن صُصْرى ياد كرد. ميان ابن دبيثى و برخى از مشايخ او چون ابوموسى مدينى اصفهانى رابطهاى متقابل بود و مقام وى نزد استادانش در حدى بود كه از وى حديث نقل مىكردند. | گاهى وى از مشايخ ساير مراكز علمى چون اصفهان و دمشق اجازه روايت و گاه متون نوشتههاى آنان را دريافت مىكرد كه از جمله آنان مىتوان از ابوالمواهب ابن صُصْرى ياد كرد. ميان ابن دبيثى و برخى از مشايخ او چون ابوموسى مدينى اصفهانى رابطهاى متقابل بود و مقام وى نزد استادانش در حدى بود كه از وى حديث نقل مىكردند. | ||
== شاگردان == | == شاگردان == | ||
== آثار ==1. ذيل تاريخ مدينة السلام بغداد؛ | |||
از جمله مشهورترين شاگردان و راويان وى مىتوان از [[یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله|ياقوت حموى]]، ابن نجار، ابن ساعى و ابن نقطه نام برد. مُنذرى نيز از وى مكرراً اجازه، دريافت كرده است. | |||
== آثار == | |||
1. ذيل تاريخ مدينة السلام بغداد؛ | |||
2. تاريخ واسط (منسوب به وى)؛ | 2. تاريخ واسط (منسوب به وى)؛ | ||
3. معجم شيوخ ابن دبيثى (منسوب به وى).== وابستهها == | 3. معجم شيوخ ابن دبيثى (منسوب به وى). | ||
== وابستهها == | |||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[ذیل تاریخ مدینة السلام]] | [[ذیل تاریخ مدینة السلام]] | ||
ویرایش