اخلاق اسلامی (حائری شیرازی): تفاوت میان نسخه‌ها

'''اخلاق اسلامى'''، سلسله درس‌هاى اخلاقى [[حائری شیرازی، محمدصادق|محى‌الدين حائرى شيرازى]] به زبان فارسى است. با توجه به محتويات کتاب و سبك آن به نظر مى‌رسد كه کتاب جمع‌آورى سه سخنرانى از مؤلف باشد كه مكتوب شده است.

قرآن كريم از انسان با عنوان «نفس» ياد مى‌كند و مى‌گويد: «و نفس و ما سويها». همان‌طور كه جلوه خورشيد در ابتداى سوره شمس به شعاع خورشيد ياد شده و شكوه و ظهور او «ضحيها» است، نفس نيز هنرش «ما سويها» است. و «سويها» يعنى انسانى كه قواى نفسانيش را در خود به تعادل رسانده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص6 و 7</ref>

سوال هشم از اين گفتار درباره راه‌هاى عملى براى كسب تقوى و تهذيب است. ايشان تنها راه براى كسب تقوى و تهذيب را عاقبت‌انديشى مى‌داند.<ref>همان، ص63</ref>و به آيه ''' «العاقبة للمتقين» ''' استناد مى‌كند كه كار متقين عاقبت دارد و فقط متقى كارش نتيجه دارد و كارش زاينده است.<ref>همان، ص67</ref>

==پانويس ==

== منابع مقاله ==

[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/17158 مطالعه کتاب ‏اخلاق اسلامی در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور]

[[رده:کتاب‌شناسی]]