۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
ابن دهان، سعید بن مبارک: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ' به ''
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - ' ' به '') |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
| data-type="authorCode" |AUTHORCODE21086AUTHORCODE | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE21086AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div>'''ابن دَهّان، ابومحمد سعید بن مبارک''' (494- شوال 569ق)، نحوى، لغوى، مفسر، اديب و شاعر بغدادى. | ||
'''ابن دَهّان، ابومحمد سعید بن مبارک''' (494- شوال 569ق)، نحوى، لغوى، مفسر، اديب و شاعر بغدادى. | |||
نسب او به كعب بن عمرو انصارى از صحابه پيامبر(ص) و از شاعران عرب مى‌رسد. [[ذهبى]] به نقل از [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] لقب او را ناصح‌الدين مى‌داند. | نسب او به كعب بن عمرو انصارى از صحابه پيامبر(ص) و از شاعران عرب مى‌رسد. [[ذهبى]] به نقل از [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] لقب او را ناصح‌الدين مى‌داند. | ||
| خط ۶۲: | خط ۵۹: | ||
هنگامى كه ابن دهان بغداد را ترك گفت، کتابخانه‌اش در بغداد باقى ماند. اين موضوع خاطر او را نگران مى‌داشت، زيرا در گردآورى آن مجموعه و استنساخ كتب، عمر را سرمايه كرده بود، اما پيش از آنكه براى انتقال کتابخانه به موصل اقدام كند، دجله طغيان كرد و آب بغداد را فراگرفت. ابن دهان كس فرستاد تا او را از چگونگى کتاب‌ها آگاه سازد، ولى کتاب‌ها از سيل آسيب ديده بود. ابن دهان با استفاده از بخور لادن براى احياى كتب خود كه به ويژه با خراب شدن دباغ خانه پشت سرايش بوى ناخوشايندى گرفته بود، اقدام كرد، اما در اين راه بيناييش آسيب ديد و مختل شد. ابن دهان در كهنسالى و آخرين سال عمر خود صاحب پسرى شد، كه از وى با نام ابوزكريا يحيى ياد شده است. او نيز مانند پدر به نحو و ادب و شعر پرداخت. ياقوت مى‌گويد: در 613ق كه در موصل بودم با او ديدار كردم. وى يحيى را در شمار نحويان و اديبان پرآوازه عصر خود مى‌شمارد. بر اساس تولد يحيى در 569ق قول ابن مستوفى مبنى بر اينكه ابن دهان در 566ق درگذشته بى‌گمان خطاست. | هنگامى كه ابن دهان بغداد را ترك گفت، کتابخانه‌اش در بغداد باقى ماند. اين موضوع خاطر او را نگران مى‌داشت، زيرا در گردآورى آن مجموعه و استنساخ كتب، عمر را سرمايه كرده بود، اما پيش از آنكه براى انتقال کتابخانه به موصل اقدام كند، دجله طغيان كرد و آب بغداد را فراگرفت. ابن دهان كس فرستاد تا او را از چگونگى کتاب‌ها آگاه سازد، ولى کتاب‌ها از سيل آسيب ديده بود. ابن دهان با استفاده از بخور لادن براى احياى كتب خود كه به ويژه با خراب شدن دباغ خانه پشت سرايش بوى ناخوشايندى گرفته بود، اقدام كرد، اما در اين راه بيناييش آسيب ديد و مختل شد. ابن دهان در كهنسالى و آخرين سال عمر خود صاحب پسرى شد، كه از وى با نام ابوزكريا يحيى ياد شده است. او نيز مانند پدر به نحو و ادب و شعر پرداخت. ياقوت مى‌گويد: در 613ق كه در موصل بودم با او ديدار كردم. وى يحيى را در شمار نحويان و اديبان پرآوازه عصر خود مى‌شمارد. بر اساس تولد يحيى در 569ق قول ابن مستوفى مبنى بر اينكه ابن دهان در 566ق درگذشته بى‌گمان خطاست. | ||
== آثار == | == آثار ==با آنكه زندگى ابن دهان در 50 سال اشتغال علمى با نوشتن مداوم و تأليف آثار متعدد و مفصل همراه بود، اما امروز بخش كوچكى از آن آثار بازمانده است. مجموعه آثار او عبارت است از: | ||
با آنكه زندگى ابن دهان در 50 سال اشتغال علمى با نوشتن مداوم و تأليف آثار متعدد و مفصل همراه بود، اما امروز بخش كوچكى از آن آثار بازمانده است. مجموعه آثار او عبارت است از: | |||
1- الأضداد؛ | 1- الأضداد؛ | ||
| خط ۹۴: | خط ۸۸: | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
مؤذن جامى، محمدمهدی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374 | مؤذن جامى، محمدمهدی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374== وابسته‌ها == | ||
== وابسته‌ها == | |||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||