مهدویت و صلح کل: تفاوت میان نسخه‌ها

[[احمدی‌نژاد، محمود]] (ديباچه)

مهدویت - تحقیق

احمدى نژاد در شناساندن امام(ع) اول به جايگاه امام عصر(ع)، رسالت ايشان كه با رسالت پيامبر اسلام(ص) تلازم دارد و ولايت و مديريت او كه دقيق‌ترين و زيباترين مديريت بر عالم بشر است، در حال اعمال شدن است، اشاره مى‌كنند. در ادامه به نحوه چگونگى ارتباط شيعيان با امام(ع)، ضرورت معرفت به امام زمان(ع) و بركاتى كه از اين معرفت شناسى حاصل مى‌شود، مى‌پردازند. سخنران در بحث از مؤلفه‌هاى ظهور مى‌فرمايند كه انتظار به معناى اين كه براى او كار كنيم، مى‌باشد. كسى كه منتظر باشد، و زندگى‌اش برپايه انتظار باشد، او به حيات جاويد دست رسى پيدا مى‌كند. ايشان در ادامه از فلسفه و فرهنگ سازى انتظار سخن به ميان مى‌آورد. ايشان معتقدند كه فرهنگ انتظار بايد همه شئون زندگى انسان‌ها را دربر گيرد. آدم منتظر؛ يعنى آدم متصل. ايشان مى‌گويند:دولت چهارشعار مطرح كرده:عدالت گسترى، مهرورزى، خدمت به بندگان خدا و پيش رفت و تعالى جامعه، و همه اين‌ها برگرفته از فرهنگ انتظار است. سخنران عوامل زمينه ساز را نه مورد؛ از جمله:ايمان مذهبى، آيين‌هاى دينى، حوزه‌هاى علميّه؛ انقلاب اسلامى ايران، ضرورت گذار از سرگشتى‌ها، آموزش و پرورش مى‌دانند. در صفحات پايانى به دو راهبرد مهدويت در مجامع جهانى كه عبارتند از موعودگرايى، رمز وحدت و صلح كل و ظهور انسان كامل و منجى فردا مى‌باشد، سخن مى‌گويند.

[[رده:کتاب‌شناسی]]

[[رده:اسلام، عرفان، غیره]]

[[رده:کلام و عقاید]]

[[رده:مباحث خاص کلامی]]