۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
انصاری شیرازی، یحیی: تفاوت میان نسخه‌ها
غنی سازی متن
(لینک درون متنی) |
(غنی سازی متن) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
|- | |- | ||
|نام های دیگر | |نام های دیگر | ||
| data-type="authorOtherNames" | | | data-type="authorOtherNames" | Yahya Ansari Shirazi | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |شیخ محمد انصاری | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| data-type="authorBirthPlace" | | | data-type="authorBirthPlace" |روستاى نوايگان داراب | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |آيات عظام [[بروجردی، حسین|بروجردى]]، [[اراکی، محمدعلی|اراكى]]، [[حائری، مرتضی|شيخ مرتضى حائرى]] و [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]] | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''شیخ يحيى انصارى شيرازى''' (1306-1393ش)، متخلص به اشراق، مجتهد، استاد اخلاق، فلسفه، عرفان، از مهمترین مدرسان حکمت متعالیه و شرح منظومه ملاهادی سبزواری و از این رو به «قدوة المتألهین» لقب گرفت. | |||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
او در سال 1306ش، در روستاى نوايگان داراب متولد شد. او از نسل صحابى معروف، «جابر بن عبدالله انصارى» است. وى تحصيل را در همان روستا شروع كرد و بعد در سال 1325ش، به حوزه علميه شيراز رفت و در آنجا «سيوطى» را نزد آقا سيد عبدالعلى (امام جمعه لار)، «[[المطول|مطول]]» را نزد حاج عالم، «مغنى» را نزد حاج حكيم، «[[معالم‌الدين و ملاذ المجتهدين|معالم]]» را نزد ابوالحسن انصارى (امام جماعت مسجد وكيل) و «تفسير» را نزد سيد نورالدين حسينى شيرازى خواند. | |||
او به تقاضاى مادرش، در شيراز، با دختر شيخ ابوالحسن انصارى ازدواج كرد. وى پس از شش سال سكونت در شيراز، حدود سال 1331ش، براى ادامه تحصيل به حوزه علميه قم هجرت كرد و در جنب مدرسه حجتيه قم سكونت گزيد و «[[كتاب المكاسب|مكاسب]]» و «[[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|كفايه]]» را نزد محمدباقر سلطانى طباطبايى خواند و «شرح تجريد» را از شيخ محمد يزدى آموخت.<ref>گلشن ابرار، ج 6، ص508</ref> | او به تقاضاى مادرش، در شيراز، با دختر شيخ ابوالحسن انصارى ازدواج كرد. وى پس از شش سال سكونت در شيراز، حدود سال 1331ش، براى ادامه تحصيل به حوزه علميه قم هجرت كرد و در جنب مدرسه حجتيه قم سكونت گزيد و «[[كتاب المكاسب|مكاسب]]» و «[[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|كفايه]]» را نزد محمدباقر سلطانى طباطبايى خواند و «شرح تجريد» را از شيخ محمد يزدى آموخت.<ref>گلشن ابرار، ج 6، ص508</ref> | ||
او در درس‌هاى خارج آيات عظام [[بروجردی، حسین|بروجردى]]، | او در درس‌هاى خارج آيات عظام [[بروجردی، حسین|بروجردى]]، [[اراکی، محمدعلی|اراكى]]، [[حائری، مرتضی|شيخ مرتضى حائرى]] و [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) نيز شركت كرد. وى مدت سى سال شاگرد عمومى و خصوصى [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبايى]](ره) در فلسفه و عرفان بود و در نزد ايشان درس‌هاى مختلفى از قبيل «اسفار»، «الهيات شفا» و «منطق شفا» را خوانده است. همچنين او درس خصوصى «تمهيد القواعد» و «معاد اسفار» و روايات «[[بحار الأنوار]]» را در نزد ايشان فراگرفته است. | ||
او در كارنامه درخشان خود، سابقه مبارزه با رژيم ستم‌شاهى و بازداشت در زندان‌هاى ساواك را دارد. وى به مدت سه سال نيز در كوهدشت لرستان و نائين اصفهان در تبعيد بوده است. ايشان يكى از دوازده نفرى است كه پس از رحلت آيت‌الله حكيم، مرجعيت [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) را با صدور اعلاميه‌اى در تاريخ بيستم خرداد 1349ش، تأييد كردند. | او در كارنامه درخشان خود، سابقه مبارزه با رژيم ستم‌شاهى و بازداشت در زندان‌هاى ساواك را دارد. وى به مدت سه سال نيز در كوهدشت لرستان و نائين اصفهان در تبعيد بوده است. ايشان يكى از دوازده نفرى است كه پس از رحلت آيت‌الله حكيم، مرجعيت [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) را با صدور اعلاميه‌اى در تاريخ بيستم خرداد 1349ش، تأييد كردند. | ||