۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
طب در دوره صفویه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'بهاءالدوله، بهاء الدین بن میر قوام الدین' به 'بهاءالدوله، بهاءالدین بن میرقوام‌الدین'
جز (جایگزینی متن - 'بهاء الدوله' به 'بهاءالدوله') |
جز (جایگزینی متن - 'بهاءالدوله، بهاء الدین بن میر قوام الدین' به 'بهاءالدوله، بهاءالدین بن میرقوام‌الدین') |
||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
مطالب كتاب، از يك‌سو مكمل مطالب كتاب تاريخ پزشکى ايران محسوب مى‌گردد و از سويى ديگر، حاوى نكات و حقايقى است كه در نوع خود بسيار جالب و درخور تعمق مى‌باشد؛ به عنوان مثال، در اين كتاب نشان داده شده است كه چگونه برخى اختراعات پزشکى، نظير سوزن تزريقات، يا برخى روش‌هاى درمانى، نظير آنچه كه اينك به روش فوئلر شهره گشته است، يا حتى پى‌بردن به وجود ميكروب، برخلاف آنچه كه تصور مى‌رود، از كشفيات اروپائيان نيست و داراى منشأ ايرانى مى‌باشند و يا آنكه بسيارى از آلات و ادوات جراحى، داراى نام‌هاى فارسى خاص خود هستند كه متأسفانه به بوته فراموشى سپرده شده‌اند. | مطالب كتاب، از يك‌سو مكمل مطالب كتاب تاريخ پزشکى ايران محسوب مى‌گردد و از سويى ديگر، حاوى نكات و حقايقى است كه در نوع خود بسيار جالب و درخور تعمق مى‌باشد؛ به عنوان مثال، در اين كتاب نشان داده شده است كه چگونه برخى اختراعات پزشکى، نظير سوزن تزريقات، يا برخى روش‌هاى درمانى، نظير آنچه كه اينك به روش فوئلر شهره گشته است، يا حتى پى‌بردن به وجود ميكروب، برخلاف آنچه كه تصور مى‌رود، از كشفيات اروپائيان نيست و داراى منشأ ايرانى مى‌باشند و يا آنكه بسيارى از آلات و ادوات جراحى، داراى نام‌هاى فارسى خاص خود هستند كه متأسفانه به بوته فراموشى سپرده شده‌اند. | ||
مؤلف، در ديباچه اين اثر، به بررسى شرح احوال چهار پزشک مشهور ايران‌زمين ([[جرجانی، اسماعیل بن حسن|سيد اسماعيل جرجانى]]، غياث‌الدين محمد، [[بهاءالدوله، | مؤلف، در ديباچه اين اثر، به بررسى شرح احوال چهار پزشک مشهور ايران‌زمين ([[جرجانی، اسماعیل بن حسن|سيد اسماعيل جرجانى]]، غياث‌الدين محمد، [[بهاءالدوله، بهاءالدین بن میرقوام‌الدین|بهاءالدوله رازى]] و حكيم محمد) پرداخته است. | ||
بخش اول، پيرامون پزشکى در دوران صفويه است. اين بخش در هفت فصل، از سلسله صفويه، پزشکان، داروسازان، چشم‌پزشکان، پزشکان مهاجر و رسوخ طب ايران در هند، پزشکان خارجى و پزشکان شاعر سخن گفته است. | بخش اول، پيرامون پزشکى در دوران صفويه است. اين بخش در هفت فصل، از سلسله صفويه، پزشکان، داروسازان، چشم‌پزشکان، پزشکان مهاجر و رسوخ طب ايران در هند، پزشکان خارجى و پزشکان شاعر سخن گفته است. | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
#تحليل‌ها و تفاسير مؤلف. از آنجا كه وى مسلمان و آشنا با فرهنگ اسلامى و ايرانى نيست و از سويى به مقتضاى كار در سفارت‌خانه انگلستان، ممكن است نسبت به ايران و ايرانى، تحت تأثير احساسات خاصى قرار گرفته باشد، نمى‌توان به تحليل‌هاى او چندان اعتماد كامل داشت. | #تحليل‌ها و تفاسير مؤلف. از آنجا كه وى مسلمان و آشنا با فرهنگ اسلامى و ايرانى نيست و از سويى به مقتضاى كار در سفارت‌خانه انگلستان، ممكن است نسبت به ايران و ايرانى، تحت تأثير احساسات خاصى قرار گرفته باشد، نمى‌توان به تحليل‌هاى او چندان اعتماد كامل داشت. | ||
جانب‌دارى نه‌چندان عالمانه او از [[بهاءالدوله، | جانب‌دارى نه‌چندان عالمانه او از [[بهاءالدوله، بهاءالدین بن میرقوام‌الدین|بهاءالدوله رازى]] در برابر حكيم عمادالدين شيرازى <ref>طب در دوره صفويه، ص 27</ref>، مطالبى كه پيرامون تاريخ صفويه نقل مى‌كند <ref>همان، ص 3</ref> و... از جمله اشتباهات اوست؛ بااين‌حال، بسيارى از مطالبى كه نقل مى‌كند، در منابع ديگر نقل نشده و از اين جهت، كتاب «طب در دوره صفويه» يكى از منابع سودمند در تاريخ پزشکى شمرده مى‌شود. | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||