پرش به محتوا

آرین‌پور، یحیی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '= ' به '='
جز (جایگزینی متن - '= ' به '=')
 
(۴۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱۲: خط ۱۲:
|-
|-
|متولد  
|متولد  
| data-type="authorbirthDate" |1286 هـ.ش
| data-type="authorbirthDate" |1286 ش
|-
|-
|محل تولد
|محل تولد
خط ۱۸: خط ۱۸:
|-
|-
|رحلت  
|رحلت  
| data-type="authorDeathDate" |1364 هـ.ش یا 1405 هـ.ق
| data-type="authorDeathDate" |1364 ش یا 1405 ق
|-
|-
|اساتید
|اساتید
| data-type="authorTeachers" |ابوالقاسم فيوضات،
| data-type="authorTeachers" |تقى رفعت
 
ابوالقاسم فيوضات
تقى رفعت  
سيد‌ ‎[[کسروی، احمد|احمد كسروى]]
 
سيد[[کسروی، احمد|احمد كسروى]]
|-
|-
|برخی آثار
|برخی آثار
| data-type="authorWritings" |[[ادبیات فارسی بر مبنای تأليف استوری]]  
| data-type="authorWritings" |[[ادبیات فارسی بر مبنای تألیف استوری]]  
|- class="articleCode"
|- class="articleCode"
|کد مؤلف
|کد مؤلف
| data-type="authorCode" |AUTHORCODE4927AUTHORCODE
| data-type="authorCode" |AUTHORCODE04927AUTHORCODE
|}
|}
</div>
</div>
'''يحيى آرين‌پور''' (1364-1286ش)، نویسنده،  پژوهشگر تاریخ ادبیات ایران، شاعر و متخلص به دانش،
==ولادت ==
او در سال 1284 شمسی در تبريز متولد شد. نياى پدريش عباس میرزا بود و از طرف مادر، سلسله نسبش به [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصيرالدين طوسى]] مى‌رسد.
آرين‌پور در شرح حال خود در «کتاب امروز» مى‌گوید: روز و ماه و حتى سال تولدم را به درستى نمى‌دانم، آنچه از اين بابت در شناسنامه‌ام آمده، راه به جايى نمى‌برد زيرا مستند به بياض و يادداشت پشت جلد کتابى نيست.


==تحصیلات ==
وى در مدرسه‌اى در تبريز كه اسماعيل امیر حيزى، مديريت و تعليمات آن را بر عهده داشت، تحصيل كرد. از هم‌درسان وى، دكتر رعدى آذرخشى، دكتر على‌اصغر حريرى، محمدحسین شهريار و ديگران بودند. از معلمانش مى‌توان از ابوالقاسم فيوضات، تقى رفعت و سيد‌ ‎[[کسروی، احمد|احمد كسروى]] نام برد. تقى رفعت نخستين شخصى بود كه وى را با ادبيات نو آشنا ساخت.
تحصيلات خود را از مكتب‌خانه و سپس در دبستان تمدن تبريز آغاز نمود. علوم متوسطه را در دبيرستان محمديه همان شهر ادامه داد. از همان زمان قصيده‌گویى و غزل‌گویى را با تخلص «دانش» آغاز كرد. بعدها برخى از قطعه‌ها و ترجمه‌هاى شعرى او در مجله‌هاى «سخن» و «يغما» به شكل پراكنده به چاپ رسيد. در اواسط سال 1298 كه در كلاس ششم دبيرستان تحصيل مى‌كرد، شش شماره از مجله‌ى «ادب» را انتشار داد، شش شماره‌ى ديگر آن مجله تحت نظر اسماعيل امیر خيزى منتشر شد.
در اواسط سال 1299 وارد خدمت وزارت دارایى در تبريز شد و تا مرداد 1332، يعنى مدت سى و سه سال پياپى را در آن وزارتخانه مشاغلى داشت.
زبان روسى را در آموزشگاهى در تبريز فراگرفت و با زبان‌هاى انگليسى و فرانسوى نيز آشنا بود. پس از بازنشستگى به عنوان مترجم در راه‌آهن دولتى ايران مشغول به كار شد و همزمان به تحقيقات علمى خود ادامه داد.
در سال 1346، کتاب ناصر خسرو و اسماعيليان تأليف ايران‌شناس روس (برتلس) را ترجمه كرد. کتاب ديگر او خاطرات سيمونيچ، وزير مختار روس بود. اثر ديگر او از صبا تا نيما نام دارد (1350) كه تاريخ يك قرن و نيم (سده‌ى سيزدهم و نيمه‌ى اول سده‌ى چهاردهم هجرى) ادب ايران است.
==وفات ==
وى سرانجام پس از يك سال بيمارى جانكاه  در ۴ آبان ۱۳۶۴ش جان سپرد و در بهشت زهرا مدفون گرديد.


'''يحيى آرين‌پور''' (1364-1286ش)، نویسنده و پژوهشگر تاریخ ادبیات ایران، شاعر و متخلص به دانش،
==منابع مقاله==
# [[:noormags:77896|آرین پور، یحیی؛ زندگی نامه یحیی آرین پور، مجله جهان کتاب، نيمه دوم مهر 1374 - شماره 1 (1 صفحه - از 14 تا 14)]].
#گلزار مشاهير.
{{نویسندگان}}
==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}
[[ادبیات فارسی بر مبنای تألیف استوری]]


یحیی دانش معروف به آرین‌پور در تبريز متولد شد. نياى پدريش عباس ميرزا بود و از طرف مادر، سلسله نسبش به [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصيرالدين طوسى]] مى‌رسد. آرين‌پور در شرح حال خود در «کتاب امروز» مى‌گويد: روز و ماه و حتى سال تولدم را به درستى نمى‌دانم، آنچه از اين بابت در شناسنامه‌ام آمده، راه به جايى نمى‌برد زيرا مستند به بياض و يادداشت پشت جلد کتابى نيست.


وى در مدرسه‌اى در تبريز كه اسماعيل امير حيزى، مديريت و تعليمات آن را بر عهده داشت، تحصيل كرد. از هم‌درسان وى، دكتر رعدى آذرخشى، دكتر على‌اصغر حريرى، محمدحسین شهريار و ديگران بودند. از معلمانش مى‌توان از ابوالقاسم فيوضات، تقى رفعت و سيد [[کسروی، احمد|احمد كسروى]] نام برد. تقى رفعت نخستين شخصى بود كه وى را با ادبيات نو آشنا ساخت.
[[از صبا تا نیما (تاریخ 150 سال ادب فارسی)]]


تحصيلات خود را از مكتب‌خانه و سپس در دبستان تمدن تبريز آغاز نمود. علوم متوسطه را در دبيرستان محمديه همان شهر ادامه داد. از همان زمان قصيده‌گويى و غزل‌گويى را با تخلص «دانش» آغاز كرد. بعدها برخى از قطعه‌ها و ترجمه‌هاى شعرى او در مجله‌هاى «سخن» و «يغما» به شكل پراكنده به چاپ رسيد. در اواسط سال 1298 كه در كلاس ششم دبيرستان تحصيل مى‌كرد، شش شماره از مجله‌ى «ادب» را انتشار داد، شش شماره‌ى ديگر آن مجله تحت نظر اسماعيل امير خيزى منتشر شد. در اواسط سال 1299 وارد خدمت وزارت دارايى در تبريز شد و تا مرداد 1332، يعنى مدت سى و سه سال پياپى را در آن وزارتخانه مشاغلى داشت. زبان روسى را در آموزشگاهى در تبريز فراگرفت و با زبان‌هاى انگليسى و فرانسوى نيز آشنا بود. پس از بازنشستگى به عنوان مترجم در راه‌آهن دولتى ايران مشغول به كار شد و همزمان به تحقيقات علمى خود ادامه داد. در سال 1346، کتاب ناصر خسرو و اسماعيليان تأليف ايران‌شناس روس (برتلس) را ترجمه كرد. کتاب ديگر او خاطرات سيمونيچ، وزير مختار روس بود. اثر ديگر او از صبا تا نيما نام دارد (1350) كه تاريخ يك قرن و نيم (سده‌ى سيزدهم و نيمه‌ى اول سده‌ى چهاردهم هجرى) ادب ايران است.
== وفات ==
وى سرانجام پس از يك سال بيمارى جانكاه  در 4 آبان 1364 شمسی جان سپرد و در بهشت زهرا مدفون گرديد.
== منابع مقاله ==
گلزار مشاهير.
== وابسته‌ها ==
{{وابسته‌ها}}
[[ادبیات فارسی بر مبنای تالیف استوری]]
[[از صبا تا نیما (تاریخ 150 سال ادب فارسی)]]


[[رده:زندگی‌نامه]]
[[رده:زندگی‌نامه]]
 
[[رده:مترجمان]]
[[رده:25 اسفند الی 24 فروردین]]
[[رده:نویسندگان]]
[[رده:شاعران]]