۸۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type='authorfatherName'| | |data-type='authorfatherName'|میرزا احمد امینی | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type='authorBirthPlace'| | |data-type='authorBirthPlace'|تبریز | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type='authorDeathDate'|1349 هـ.ش یا 1390 هـ.ق | |data-type='authorDeathDate'|1349 هـ.ش یا 1390 هـ.ق عراق، نجف | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type='authorTeachers'| | |data-type='authorTeachers'|[[سیدابوالحسن اصفهانی]]، [[میرزا محمدحسین نائینی]]، [[عبدالکریم حائری یزدی]]، [[محمد حسین کمپانی]] | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type='authorWritings'|[[الغدیر ]] | |data-type='authorWritings'|[[الغدیر ]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده | ||
[[تفسیر فاتحة الکتاب ]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده | |||
[[المقاصد العلية في المطالب السنية]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده | |||
[[أدب الزائر لمن یمم الحائر]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده | |||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد مولف | |کد مولف | ||
خط ۳۴: | خط ۴۰: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
مقدمه | |||
حضرت علامه امينى، يكى از مجاهدان نستوه و عالمان عامل و مفاخر شيعه است كه در كارنامه درخشان خود جهاد علمى مستمرى دارد. وى در تمام عمر بابركت خويش از تلاش و كوشش بازنايستاد؛ چهل سال از عمر شريف خود را صرف كرد و ده هزار كتاب را ديد تا توانست موسوعه عظيم «الغدير» را به رشته تحرير درآورد و انصافا خدمت شايانى به ساحت مقدس اهلبيت(ع) و مكتب تشيع بنمايد. | |||
در بدو امر به نظر مىرسد اين كتاب فقط واقعه «غدير خم» را بررسى كرده است، اما در واقع اين موسوعه بابركت، واقعه «غدير خم» را بهعنوان نقطه آغازين امامت و ولايت مطرح نموده و سپس به دفع شبهات اين واقعه پرداخته است و در نهايت، همه مباحث كليدى تاريخ صدر اسلام را كه در مسئله امامت و ولايت نقش داشته است، مورد بررسى قرار داده است؛ حتى صلح امام حسن و قيام امام حسين(ع) نيز در اين كتاب بررسى شده است، تا چه رسد به حوادث زمان خلفاى سهگانه و زمان خود اميرالمؤمنين(ع). | |||
ولادت و خاندان | |||
شيخ عبدالحسين، فرزند شيخ احمد، فرزند شيخ نجفقلى (امينالشرع)، فرزند شيخ عبدالله (سرمست)، در سال 1320ق، در تبريز به دنيا آمد. | شيخ عبدالحسين، فرزند شيخ احمد، فرزند شيخ نجفقلى (امينالشرع)، فرزند شيخ عبدالله (سرمست)، در سال 1320ق، در تبريز به دنيا آمد. | ||
خط ۴۴: | خط ۵۶: | ||
پدر ايشان، مرحوم شيخ احمد امينى، در سال 1287ق، به دنيا آمد و در سال 1304ق، تحصيلات حوزوى را نزد علماى بنام تبريز آغاز نمود و عالمى مقبول و مشهور گرديد و امامت جماعت يكى از مساجد آن ديار را عهدهدار شد. وى در سال 1360ق، براى زيارت، به نجف اشرف مشرف گرديد و مورد استقبال علماى آنجا قرار گرفت. سرانجام در سال 1370ق، در همان خاك پاك، جان به جانآفرين تسليم كرد. | پدر ايشان، مرحوم شيخ احمد امينى، در سال 1287ق، به دنيا آمد و در سال 1304ق، تحصيلات حوزوى را نزد علماى بنام تبريز آغاز نمود و عالمى مقبول و مشهور گرديد و امامت جماعت يكى از مساجد آن ديار را عهدهدار شد. وى در سال 1360ق، براى زيارت، به نجف اشرف مشرف گرديد و مورد استقبال علماى آنجا قرار گرفت. سرانجام در سال 1370ق، در همان خاك پاك، جان به جانآفرين تسليم كرد. | ||
تحصيلات | |||
علامه مجاهد، تحصيلات ابتدايى را نزد والد عالمش آغاز نمود، سپس راهى مدرسه طالبيه تبريز شد و نزد اساتيد فن به تحصيل علم پرداخت و دروس سطح را در آنجا فراگرفت، آنگاه راهى نجف اشرف شد و در درس خارج علماى نجف حاضر گرديد. | |||
ايشان پس از تكميل مبانى، به تبريز بازگشت و ضمن تبليغ و تحقيق، به تأليف كتاب «تفسير فاتحة الكتاب» پرداخت، اما شوق به نجف، مانع بقاى ايشان در تبريز شد؛ سرانجام شهر مقدس نجف اشرف را جهت توطن دائمى انتخاب نمود و در آنجا مشغول خدمت علمى به آستان اميرالمؤمنين(ع) گرديد. | |||
مسافرتهاى علمى | |||
پس از سال 1364ق، كه مجلدات اوليه كتاب شريف «الغدير» منتشر گرديد، شخصيت علامه امينى كاملا جهانى شد؛ حتى شيخ دحدوح امام جمعه حلب هم بر اين كتاب تقريظ زد و مستبصر شد و از اطراف و اكناف ايشان را جهت سخنرانى دعوت نمودند. | پس از سال 1364ق، كه مجلدات اوليه كتاب شريف «الغدير» منتشر گرديد، شخصيت علامه امينى كاملا جهانى شد؛ حتى شيخ دحدوح امام جمعه حلب هم بر اين كتاب تقريظ زد و مستبصر شد و از اطراف و اكناف ايشان را جهت سخنرانى دعوت نمودند. | ||
خط ۵۶: | خط ۶۸: | ||
لذا مسافرتهاى علمى ايشان كه اجابت اين دعوتها بود، در مرحله اول براى يافتن مآخذ بيشتر جهت «الغدير» بود و در مرحله دوم بهنوعى ترويج و معرفى آن محسوب مىشد؛ اما تفصيل اين مسافرتها: | لذا مسافرتهاى علمى ايشان كه اجابت اين دعوتها بود، در مرحله اول براى يافتن مآخذ بيشتر جهت «الغدير» بود و در مرحله دوم بهنوعى ترويج و معرفى آن محسوب مىشد؛ اما تفصيل اين مسافرتها: | ||
1. مسافرت از نجف به كرمانشاه و خراسان، در سال 1365ق؛ | |||
2. سفر به حج در سال 1375ق، براى دومين بار (ايشان در سال 1355ق، براى اولين بار به سفر حج مشرف شده بودند)؛ | |||
3. سفر يكماهه به اصفهان و سپس نجفآباد، در سال 1376ق (اين سفر با استقبال مردم و منبرهاى عالى ايشان همراه بود)؛ | |||
4. سفر چهارماهه به هند، در سال 1380ق (جلد اول «ثمرات الأسفار إلى الأقطار» محصول اين مسافرت است)؛ | |||
5. سفر چهارماهه به سوريه، در سال 1384ق (جلد دوم«ثمرات الأسفار إلى الأقطار» محصول اين مسافرت است)؛ | |||
6. سفر بيست و پنج روزه به تركيه، در سال 1388ق. | |||
اساتيد | |||
الف) در حوزه علميه تبريز | |||
1. والدش، شيخ احمد امينى (متوفاى 1370ق)؛ | |||
2. آيتالله سيد محمد بن عبدالكريم مولانا (متوفاى 1363ق)؛ | |||
3. آيتالله سيد مرتضى خسروشاهى (متوفاى 1376ق)؛ | |||
4. آيتالله شيخ حسين توتونچى (متوفاى 1360ق)؛ | |||
5. آيتالله شيخ علىاصغر ملكى تبريزى. | |||
ب) در حوزه علميه نجف اشرف | |||
1. آيتالله سيد محمدباقر فيروزآبادى (متوفاى 1345ق)؛ | |||
2. آيتالله سيد ابوتراب خوانسارى (متوفاى 1346ق)؛ | |||
3. آيتالله ميرزا على ايروانى (متوفاى 1354ق)؛ | |||
4. آيتالله ميرزا ابوالحسن مشكينى (متوفاى 1358ق). | |||
ج) اساتيدى كه به ايشان اجازه اجتهاد دادند | |||
1. آيتالله سيد على، فرزند ميرزاى شيرازى (متوفاى 1355ق)؛ | |||
2. آيتالله ميرزاى نائينى (متوفاى 1355ق)؛ | |||
3. آيتالله شيخ عبدالكريم حائرى (متوفاى 1355ق)؛ | |||
4. آيتالله سيد ابوالحسن اصفهانى (متوفاى 1365ق)؛ | |||
5. آيتالله شيخ محمدحسين اصفهانى (متوفاى 1361ق)؛ | |||
6. آيتالله شيخ محمدحسين كاشفالغطاء (متوفاى 1373). | |||
د) مشايخ روايى ايشان | |||
1. آيتالله سيد على، فرزند ميرزاى شيرازى (متوفاى 1355ق)؛ | |||
2. آيتالله سيد ابوالحسن اصفهانى (متوفاى 1365ق)؛ | |||
3. آيتالله حاج آقا حسين قمى (متوفاى 1366ق)؛ | |||
4. آيتالله شيخ علىاصغر ملكى تبريزى؛ | |||
5. شيخ على بن ابراهيم قمى (متوفاى 1373ق)؛ | |||
6. شيخ محمدعلى بن اردوبادى (متوفاى 1380ق)؛ | |||
7. آقابزرگ طهرانى (متوفاى 1389ق)؛ | |||
8. ميرزا يحيى خوئى (متوفاى 1364ق)؛ | |||
9. آيتالله حاج شيخ عبدالكريم حائرى يزدى (متوفاى 1355ق)؛ | |||
10. آيتالله شيخ على زاهد قمى (متوفاى 1373ق). | |||
تأليفات | |||
1. الغدير في الكتاب و السنة و الأدب؛ | |||
2. تفسير فاتحة الكتاب (طبع 1395ق، طهران)؛ | |||
3. شهداء الفضيلة (طبع 1355ق، نجف)؛ | |||
4. تحقيق كامل الزيارة (طبع 1356ق، نجف)؛ | |||
5. أدب الزائر لمن يمم الحائر (طبع 1362ق، نجف)؛ | |||
6. سيرتنا و سنتنا (طبع 1384ق، نجف)؛ | |||
7. تعاليق على رسائل الشيخ (مخطوط)؛ | |||
8. تعاليق على مكاسب الشيخ (مخطوط)؛ | |||
9. المقاصد العلية في المطالب السنية (طبع جديد، 1434ق، قم)؛ | |||
10. رياض الأنس (مخطوط)؛ | |||
11. رجال آذربايجان (مخطوط)؛ | |||
12. ثمرات الأسفار؛ | |||
13. العترة الطاهرة في الكتاب العزيز. | |||
كتابهاى استنساخشده به دست مبارك ايشان | كتابهاى استنساخشده به دست مبارك ايشان | ||
1. كتاب سليم بن قيس، سال استنساخ 1340ق؛ | |||
2. كتاب الحسين بن عثمان بن شريك، سال استنساخ 1346ق؛ | |||
3. كتاب الزهد (حسين بن سعيد اهوازى)، سال استنساخ 1346ق؛ | |||
4. كتاب أبىسعيد عباد العصفرى، سال استنساخ 1346ق؛ | |||
5. كتاب جعفر بن محمد الحضرمى، سال استنساخ 1346ق؛ | |||
6. كتاب خلاد السندى، سال استنساخ 1346ق؛ | |||
7. كتاب زيد النرسى، سال استنساخ 1346ق؛ | |||
8. كتاب عبدالله بن يحيى الكاهلى، سال استنساخ 1346ق؛ | |||
9. كتاب عبدالملك بن حكيم، سال استنساخ 1346ق؛ | |||
10. كتاب مثنى بن وليد الحناط، سال استنساخ 1346ق؛ | |||
11. كتاب محمد بن مثنى الحضرمى، سال استنساخ 1346ق؛ | |||
12. مختصر أصل علاء بن رزين، سال استنساخ 1346ق؛ | |||
13. مسائل على بن جعفر، سال استنساخ 1346ق؛ | |||
14. نوادر على بن اسباط، سال استنساخ 1346ق؛ | |||
15. الأخبار المسلسلات (جعفر بن احمد قمى)، سال استنساخ 1346ق؛ | |||
16. الأربعون حديثا في مناقب أميرالمؤمنين(ع) (ابن ابىالفوارس)، سال استنساخ 1346ق؛ | |||
17. تزويج أميرالمؤمنين(ع) ابنته من عمر بن الخطاب (شيخ مفيد)، سال استنساخ 1346ق؛ | |||
18. مقتضب الأثر (ابن عياش جوهرى)، سال استنساخ 1346ق؛ | |||
19. المزار الكبير (شيخ محمد بن مشهدى، 510- 594)، سال استنساخ 1347ق؛ | |||
20. الأمالى (شيخ مفيد، 336- 413)، سال استنساخ 1347ق؛ | |||
21. نوادر الأثر في أن عليا خير البشر (شيخ جعفر بن احمد قمى، زنده در 329)، سال استنساخ 1347ق؛ | |||
22. الأنوار الباهرة في انتصار العترة الطاهرة (سيد ابن طاوس، 589- 664)، سال استنساخ 1347ق؛ | |||
23. خصائص الأئمة (سيد رضى، 359- 406)، سال استنساخ 1347ق؛ | |||
24. صفات الشيعة (شيخ صدوق، 305- 381)، سال استنساخ 1353ق؛ | |||
25. المناقب المائة (ابن شاذان قمى، 460)، سال استنساخ 1364ق؛ | |||
26. إيضاح دفائن النواصب (ابن شاذان قمى، 460)، سال استنساخ 1364ق؛ | |||
27. الطرف (سيد ابن طاوس، 589- 664)، سال استنساخ 1364ق؛ | |||
28. المختصر من كتاب الموافقة لابن سمان (زمخشرى، 462- 538)، سال استنساخ 1380ق؛ | |||
29. مفتاح النجاء في مناقب آل العباء (حافظ بدخشانى، متوفاى حدود 1126)، سال استنساخ 1380ق؛ | |||
30. المناقب (ابن مغازلى شافعى، متوفاى 483)، سال استنساخ 1380ق؛ | |||
31. الإشارة إلى سيرة المصطفى و تاريخ من بعده من الخلفاء (علاءالدين مغلطاى بن قليچ، متوفاى 762)، سال استنساخ 1380ق؛ | |||
32. روضة الفردوس (على بن شهابالدين همدانى)، سال استنساخ 1380ق؛ | |||
33. كتاب الغايات (ابن رازى، جعفر بن احمد قمى، از علماى قرن چهارم)؛ | |||
34. كتاب درست بن ابىمنصور (از رجال طبقه پنجم)؛ | |||
35. مصادقة الإخوان (شيخ صدوق، 305- 381)؛ | |||
36. الأربعون حديثا (محيىالدين حلبى، 914- 843)؛ | |||
37. الأربعون حديثا (شيخ عزالدين حسين بن عبدالصمد، 984- 918)؛ | |||
38. الأربعون عن الأربعين من الأربعين (شيخ منتجبالدين رازى، 600- 504)؛ | |||
39. الأعمال المانعة من الجنة (ابن رازى جعفر بن احمد قمى، از علماى قرن چهارم)؛ | |||
40. جامع الأحاديث (ابن رازى جعفر بن احمد قمى، از علماى قرن چهارم)؛ | |||
41. دعائم الإسلام (قاضى نعمان مغربى، 259- 363)؛ | |||
42. اليقين في إمرة أميرالمؤمنين(ع) (سيد ابن طاوس، 589- 664)؛ | |||
43. كتاب السقيفة (سليم بن قيس هلالى، حدود 90)؛ | |||
44. الإجازة الكبيرة لعلماء الحويزة (سيد عبدالله جزائرى، 1112- 1173)؛ | |||
45. المسائل الأربعون الكلامية (شهيد اول، 734- 786)؛ | |||
46. جذوة السلام في نظم مسائل الكلام (شيخ محمد بن طاهر سماوى، 1292- 1370)؛ | |||
47. جمل الآداب (شيخ محمد بن طاهر سماوى، 1292- 1370)؛ | |||
وفات | |||
علامه مجاهد در عصر روز 28 ربيعالثانى 1390، برابر با 12 تيرماه 1349 در تهران، به ملاقات معبود خويش شتافت و پس از تشييع باشكوه در تهران، با هواپيما به بغداد برده شد و در شهرهاى مقدس كاظمين و كربلا تشييع گرديد و سرانجام به نجف اشرف منتقل شد و پس از تجديد عهد با مولايش، در مقبره شخصى كنار كتابخانه به خاك سپرده شد. | علامه مجاهد در عصر روز 28 ربيعالثانى 1390، برابر با 12 تيرماه 1349 در تهران، به ملاقات معبود خويش شتافت و پس از تشييع باشكوه در تهران، با هواپيما به بغداد برده شد و در شهرهاى مقدس كاظمين و كربلا تشييع گرديد و سرانجام به نجف اشرف منتقل شد و پس از تجديد عهد با مولايش، در مقبره شخصى كنار كتابخانه به خاك سپرده شد. | ||
منابع | |||
1. اقتباس از امين شريعت (ويژهنامه همايش رونمايى از كتاب «المقاصد العلية»، تأليف علامه امينى)، شامل مقالات و گفتگوهايى در باره كتاب و مؤلف آن، به كوشش جمعى از نويسندگان، ناشر: بنياد محقق طباطبايى، چاپ اول، بهار 1392. | 1. اقتباس از امين شريعت (ويژهنامه همايش رونمايى از كتاب «المقاصد العلية»، تأليف علامه امينى)، شامل مقالات و گفتگوهايى در باره كتاب و مؤلف آن، به كوشش جمعى از نويسندگان، ناشر: بنياد محقق طباطبايى، چاپ اول، بهار 1392. | ||
خط ۱۹۰: | خط ۲۸۹: | ||
10. مجله كوثر، سال اول، شماره دوم، ص42. | 10. مجله كوثر، سال اول، شماره دوم، ص42. | ||
== وابستهها == | == وابستهها == | ||
[[السجود علی التربة الحسینیة]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده | [[السجود علی التربة الحسینیة]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده | ||
ویرایش