۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'رحمه الله' به 'رحمهالله') |
جز (جایگزینی متن - 'رحمة الله عليه' به 'رحمةاللهعليه') |
||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
جديت و عزم ستودنى ايشان در مسير تحصيل در نجف اشرف از ايشان شخصيتى مشار بالبنان ساخته بود تا جايى كه اقران ايشان در محضر آیتالله حاج سيد عبدالهادى شيرازى شهادت داده بودند كه «اگر سيد محمدحسین به ايران مراجعت نكند و در نجف بماند، مرجعيت شيعه مطلقا در اختيار او قرار خواهد گرفت.» (مهر فروزان ص 35) | جديت و عزم ستودنى ايشان در مسير تحصيل در نجف اشرف از ايشان شخصيتى مشار بالبنان ساخته بود تا جايى كه اقران ايشان در محضر آیتالله حاج سيد عبدالهادى شيرازى شهادت داده بودند كه «اگر سيد محمدحسین به ايران مراجعت نكند و در نجف بماند، مرجعيت شيعه مطلقا در اختيار او قرار خواهد گرفت.» (مهر فروزان ص 35) | ||
در ايام تحصيل در نجف اشرف بنا به فرموده استاد خود [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبائى]] ( | در ايام تحصيل در نجف اشرف بنا به فرموده استاد خود [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبائى]] (رحمةاللهعليه) با بازماندگان از تلامذه موحد كبير و عارف عظيم حضرت حاج سيد على قاضى، ارتباط برقرار و با آقايان حاج شيخ عباس هاتف قوچانى و مرحوم حاج سيد جمالالدين گلپايگانى باب مراودات سلوكى را باز نمود. | ||
== ملاقات با سيد هاشم حداد == | == ملاقات با سيد هاشم حداد == | ||
خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
در سال 1377ق در راستاى اجراى دستور مرحوم حاج شيخ محمد جواد انصارى همدانى (رضواناللهعليه) كه در آن اوقات بنا به سفارش مرحوم حداد ( | در سال 1377ق در راستاى اجراى دستور مرحوم حاج شيخ محمد جواد انصارى همدانى (رضواناللهعليه) كه در آن اوقات بنا به سفارش مرحوم حداد (رحمةاللهعليه) تحت تربيت ايشان قرار داشت، به صوب ايران مراجعت نموده و عهده دار تمشيت امور مسجد قائم طهران مىشوند و على رغم ميل باطنى و شخصى و تنها جهت انقياد در برابر ارشادات اساتيد خود به دستگيرى و ارشاد نفوس مستعده و قابل، از تمامى طبقات اجتماعى مبادرت مىورزند. | ||
بارها در زمستان سرد و برف و يخبندان به جهت ضيق مالى و نبود امكانات مسافت يك فرسخى بين منزل و مسجد قائم طهران را پياده طى نمودند و برمىگشتند و باز براى نماز مغرب و عشا همين مسير را مىپيمودند و اين در حالى بود كه به كسالت رماتيسم مفصلى مبتلا بودند، مىفرمودند: «شبها در اثر اين رفت و آمد از شدت درد تا صبح نمىخوابيدم و پايم را روى منقل كرسى مىگذاردم تا گرم شود و از درد و الم آن كاسته گردد» (مهر فروزان ص 41)؛ | بارها در زمستان سرد و برف و يخبندان به جهت ضيق مالى و نبود امكانات مسافت يك فرسخى بين منزل و مسجد قائم طهران را پياده طى نمودند و برمىگشتند و باز براى نماز مغرب و عشا همين مسير را مىپيمودند و اين در حالى بود كه به كسالت رماتيسم مفصلى مبتلا بودند، مىفرمودند: «شبها در اثر اين رفت و آمد از شدت درد تا صبح نمىخوابيدم و پايم را روى منقل كرسى مىگذاردم تا گرم شود و از درد و الم آن كاسته گردد» (مهر فروزان ص 41)؛ | ||
خط ۸۱: | خط ۸۱: | ||
استاد [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبائى]] ( | استاد [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبائى]] (رحمةاللهعليه). | ||
مرحوم آیتالله حاج شيخ عباس هاتف قوچانى ( | مرحوم آیتالله حاج شيخ عباس هاتف قوچانى (رحمةاللهعليه). | ||
مرحوم آیتالله حاج سيد جمالالدين گلپايگانى ( | مرحوم آیتالله حاج سيد جمالالدين گلپايگانى (رحمةاللهعليه). | ||
مرحوم آیتالله حاج شيخ محمد جواد انصارى همدانى ( | مرحوم آیتالله حاج شيخ محمد جواد انصارى همدانى (رحمةاللهعليه). | ||
و عارف بالله و بامر الله حضرت حاج سيد هاشم حداد (قدساللهنفسه الزكية). | و عارف بالله و بامر الله حضرت حاج سيد هاشم حداد (قدساللهنفسه الزكية). |
ویرایش