۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ه ها' به 'هها'
جز (جایگزینی متن - '== منابع==' به '==منابع مقاله==') |
جز (جایگزینی متن - 'ه ها' به 'هها') |
||
| خط ۹۱: | خط ۹۱: | ||
نويسنده در اين بخش بدون اينكه مستقيما نامى از شاه طهماسب ببرد، به مدح او پرداخته و از شاه به عنوان مشوق خود در سرودن اين اثر نام برده است و به اشاره، قصد خود را، پس از اتمام سرودن شاه اسماعيلنامه، به سرودن اثرى در وصف شاه طهماسب و اين كه نام او را بر صفحه روزگار جاودان سازد، بيان كرده است. | نويسنده در اين بخش بدون اينكه مستقيما نامى از شاه طهماسب ببرد، به مدح او پرداخته و از شاه به عنوان مشوق خود در سرودن اين اثر نام برده است و به اشاره، قصد خود را، پس از اتمام سرودن شاه اسماعيلنامه، به سرودن اثرى در وصف شاه طهماسب و اين كه نام او را بر صفحه روزگار جاودان سازد، بيان كرده است. | ||
وى پس از وصف شاه طهماسب با اشاره به نظامى و اين كه راه او را در مثنوى پيموده است، به مولانا | وى پس از وصف شاه طهماسب با اشاره به نظامى و اين كه راه او را در مثنوى پيموده است، به مولانا عبداللههاتفى(م927ق) از مثنوىگويان اواخر عهد تيمورى و آغاز عصر صفوى كه فتوحات شاهى را به امر شاه اسماعيل به نظم درآورد اما كار وى ناتمام ماند، اشاره مىكند و از تشويق شاه طهماسب نسبت به خود در جهت اتمام كار هاتفى سخن مىگويد. | ||
در فصل هفتم، مصحح بحثى را تحت عنوان حاصل سخن مطرح كرده كه در آن به شرايطى كه شاعر را به سرودن اين مثنوى واداشته اشاره و از جنبههاى ادبى آن ياد مىكند. پس از آن، بخشى تحت عنوان واژهنامه در اين فصل گنجانده شده كه به توضيح واژگان موجود در مثنوى مىپردازد. | در فصل هفتم، مصحح بحثى را تحت عنوان حاصل سخن مطرح كرده كه در آن به شرايطى كه شاعر را به سرودن اين مثنوى واداشته اشاره و از جنبههاى ادبى آن ياد مىكند. پس از آن، بخشى تحت عنوان واژهنامه در اين فصل گنجانده شده كه به توضيح واژگان موجود در مثنوى مىپردازد. | ||