۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'شهاب الدين ' به 'شهابالدين') |
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
از اينكه او در كجا تدريس مىكرده نيز اطلاعى در دست نيست، ولى چون سالها کتابدار مستنصريه و نظاميه بغداد بوده و از همينرو برخى از او با لقب «خازن» ياد كردهاند، مىتوان پنداشت كه احتمالاً پس از تسخير بغداد به دست هلاكو در 656ق / 1258م، وى در آن دو مدرسه حديث مىگفته يا تدريس مىكرده است. | از اينكه او در كجا تدريس مىكرده نيز اطلاعى در دست نيست، ولى چون سالها کتابدار مستنصريه و نظاميه بغداد بوده و از همينرو برخى از او با لقب «خازن» ياد كردهاند، مىتوان پنداشت كه احتمالاً پس از تسخير بغداد به دست هلاكو در 656ق / 1258م، وى در آن دو مدرسه حديث مىگفته يا تدريس مىكرده است. | ||
گفتهاند كه به هنگام حمله هلاكو، ابن ساعى و عزالدين بن ابىالحديد شارح نهجالبلاغة و برادر او موفقالدين بن ابىالحديد، به خانه ابن علقمى وزير مستعصم رفتند و از قتل رهايى يافتند. گويا پس از سقوط بغداد، اين چند تن از سوى [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه | گفتهاند كه به هنگام حمله هلاكو، ابن ساعى و عزالدين بن ابىالحديد شارح نهجالبلاغة و برادر او موفقالدين بن ابىالحديد، به خانه ابن علقمى وزير مستعصم رفتند و از قتل رهايى يافتند. گويا پس از سقوط بغداد، اين چند تن از سوى [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصيرالدين طوسى]] به نظارت کتابخانههاى بغداد منصوب شدند. | ||
درباره او، از نويسندگان معاصر وى چيزى در دست نيست، اما مؤلفان بعدى غالباً او را ستوده و با عناوين «فقيه، حافظ، محدّث، مورخ و شاعر» از او ياد كردهاند. [[سيوطى]] او را در طبقه بيستم حفّاظ ذكر كرده و ابن داوودى وى را از طبقه مفسّران برشمرده است. | درباره او، از نويسندگان معاصر وى چيزى در دست نيست، اما مؤلفان بعدى غالباً او را ستوده و با عناوين «فقيه، حافظ، محدّث، مورخ و شاعر» از او ياد كردهاند. [[سيوطى]] او را در طبقه بيستم حفّاظ ذكر كرده و ابن داوودى وى را از طبقه مفسّران برشمرده است. |
ویرایش