۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
ابن منظور، محمد بن مکرم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'صلى الله عليه و آله' به 'صلى‌الله‌عليه‌وآله'
(←ولادت) |
جز (جایگزینی متن - 'صلى الله عليه و آله' به 'صلى‌الله‌عليه‌وآله') |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
كنيه مشهور وى برگرفته از نام هفتمين جدش منظور بن معافى است. | كنيه مشهور وى برگرفته از نام هفتمين جدش منظور بن معافى است. | ||
ابن منظور نسب خود را با 18 واسطه به رويفع بن ثابت انصارى (درگذشت 56 هجرى)، صحابى پيامبر اكرم | ابن منظور نسب خود را با 18 واسطه به رويفع بن ثابت انصارى (درگذشت 56 هجرى)، صحابى پيامبر اكرم صلى‌الله‌عليه‌وآله، كه در سال 46 هجرى امارت طرابلس غرب را عهده‌دار شد، رسانيده است [[لسان العرب]] جلد 1 صفحه 263 - 264 | ||
«شدياق» نسبت آفريقايى را كه منابع كهن به وى داده‌اند، دليل بر تونسى بودن او مى‌داند. | «شدياق» نسبت آفريقايى را كه منابع كهن به وى داده‌اند، دليل بر تونسى بودن او مى‌داند. | ||
| خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
ابن منظور در لغت نامه [[لسان العرب]] در واژۀ «وصى» مى‌گويد: | ابن منظور در لغت نامه [[لسان العرب]] در واژۀ «وصى» مى‌گويد: | ||
به [[امام على(ع)|حضرت علی عليه‌السلام]] وصى مى‌گويند. زيرا نسب و سبب و عقيدۀ او متصل به آقاى ما حضرت رسول خدا | به [[امام على(ع)|حضرت علی عليه‌السلام]] وصى مى‌گويند. زيرا نسب و سبب و عقيدۀ او متصل به آقاى ما حضرت رسول خدا صلى‌الله‌عليه‌وآله مى‌باشد و من مى‌گويم اين صفات آن حضرت است در نزد سلف صالح ما رضى الله عنهم. اما ديگران مى‌گويند در آن حضرت دُعابه بود. | ||
ابن منظور در واژۀ «دَعَبَ» در توضيح معناى دُعابه مى‌گويد: | ابن منظور در واژۀ «دَعَبَ» در توضيح معناى دُعابه مى‌گويد: | ||
| خط ۹۲: | خط ۹۲: | ||
اين سخن، سخن عمر است كه گفت در آن حضرت دعابه است يعنى مزاح مى‌كند. | اين سخن، سخن عمر است كه گفت در آن حضرت دعابه است يعنى مزاح مى‌كند. | ||
ابن منظور در واژۀ «ولى» به سخن حضرت رسول خدا | ابن منظور در واژۀ «ولى» به سخن حضرت رسول خدا صلى‌الله‌عليه‌وآله اشاره دارد كه فرمود: «من كنت مولاه فهذا علي مولاه»، يعنى هر كس من مولاى او هستم على هم مولاى اوست. | ||
وى ظاهراً شيعه بودن خود را پنهان مى‌داشته، چرا كه خود در ديوان انشا و پست قضاوت بوده و نمى‌توانسته شيعه بودن خود را آشكار سازد. | وى ظاهراً شيعه بودن خود را پنهان مى‌داشته، چرا كه خود در ديوان انشا و پست قضاوت بوده و نمى‌توانسته شيعه بودن خود را آشكار سازد. | ||