دولتهای ایران از آغاز مشروطیت تا اولتیماتم: تفاوت میان نسخه‌ها

انتخابات مجلس اول و دوم كه در وضعى خاص صورت گرفت، گواه اين مطلب است. مشروطيت را پس از قرن‌ها حكومت استبدادى و ساليان دراز حكومت منحوس قاجارى مردم در حقيقت از دهان شيرگرفتند و مجلس اول منتخب مردمى استبداد زده بود كه يكباره به آزادى رسيده و زنجير استبداد را درهم شكسته بودند. مجلس دوم هم مجلسى بود كه پس از بمباران مجلس اول و دوران استبداد صغير بر اثر كوشش مجاهدان تبريز، گيلان و اصفهان افتتاح گرديد و اين مجلس را هم ايرانيان آزادى طلب از دهان توپ گرفته بودند؛ اما هر دو مجلس منحل گرديد. اولى را محمدعلى شاه مستبد بدن‌ها به خاطر حمايت از عناصر داخلى و خارجى به توپ بست و دومى را ابوالقاسم خان ناصرالملك كينه توز به خاطر كينه‌ايى كه از دموكرات‌ها در دل داشت، به زور در قفل و زنجير كشيد و وكلا را از مجلس بيرون كرد. ولى تاريخ گواه صادقى است، نام نيك وكلاى آزادى خواه مجلس اول كه در برابر محمدعلى شاه ايستادند و با كوشش و تلاش و حتى با خون خود از مشروطيت حمايت و حراست كردند، در تاريخ ايران زنده و پايدار است. همچنين نام بزرگ مردانى كه به عنوان وكلاى ملت در مجلس دوم در برابر روسيه تزارى سينه سپر كردند و از سر نيزه سالدات روسى نهراسيدند و براى حفظ شرف ملى و آزادى و استقلال كشور خود اولتيماتوم دولت تزار نيكلاى دوم را رد كردند. در مقابل نام محمدعلى شاه همواره با لعن و نفرين همراه است و نام ناصرالملك با نفرت و بيزارى.