۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'در باره' به 'درباره') |
جز (جایگزینی متن - '== منابع ==' به '== منابع مقاله ==') |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR13949J1.jpg | |||
| عنوان =مقالات حول مباحث الألفاظ | |||
| | | عنوانهای دیگر =مباحث الفاظ | ||
| | |||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
| | | پدیدآوران = | ||
[[بهبهانی، علی]] (نويسنده) | |||
|زبان | |زبان | ||
| | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره =BP 164 /ب9م7 | |||
|کد کنگره | | موضوع = | ||
اصول فقه شیعه - قرن 14 | |||
|موضوع | |||
مباحث الفاظ | مباحث الفاظ | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| | | ناشر = | ||
مکتبة البوذرجمهري (المصطفوي) | |||
|مکان نشر | | مکان نشر =تهران - ایران | ||
| سال نشر = | |||
| | |||
| | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE13949AUTOMATIONCODE | ||
| | | چاپ =1 | ||
| | | تعداد جلد =1 | ||
|کد | | کتابخانۀ دیجیتال نور =8602 | ||
| | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
خط ۶۷: | خط ۵۸: | ||
نويسنده، در ادامه، مىافزايد: لازم به ذكر است كه دلالت وضعيه لفظيه، تابع اراده متكلم مىباشد، چرا كه دلالت يك لفظ بر يك معنى، فرع وجود عليت بين طرفين يا اشتراك آن دو در علت است، لذا دلالت، در دلالت «انية» و «لمية» و دليل، در دليل«انى» و «لمى» منحصر گرديده است و مجرد وضع يك لفظ براى يك معنا، نه باعث مىشود كه موضوع، علت براى موضوعله باشد و نه معلول آن و نه مشترك با آن در علت، پس بهتنهايى موجب علم و دلالت نمىگردد و تنها باعث خطور و حضور در ذهن مىشود و عليت، فقط بين لفظ موضوع صادر شده از متكلم عارف به وضع، در مقام افاده و بين مراد وى ثابت مىباشد؛ چون در اينصورت، لفظ، از اراده متكلم منبعث مىگردد؛ بهگونه انبعاث معلول از علت خويش، پس با آن لفظ، بر اراده متكلم استدلال مىشود؛ بهگونه استدلال با معلول بر علتش و پس از دلالت بر مراد متكلم، در مرحله دوم، بر واقع دلالت مىكند اگر گوينده، معصوم يا مطلب بديهى و متكلم صادق باشد؛ چون در اينصورت، بين واقع و مراد متكلم، تلازم وجود دارد، پس مدلول اوليه لفظ، مراد گوينده و ضمير وى است... | نويسنده، در ادامه، مىافزايد: لازم به ذكر است كه دلالت وضعيه لفظيه، تابع اراده متكلم مىباشد، چرا كه دلالت يك لفظ بر يك معنى، فرع وجود عليت بين طرفين يا اشتراك آن دو در علت است، لذا دلالت، در دلالت «انية» و «لمية» و دليل، در دليل«انى» و «لمى» منحصر گرديده است و مجرد وضع يك لفظ براى يك معنا، نه باعث مىشود كه موضوع، علت براى موضوعله باشد و نه معلول آن و نه مشترك با آن در علت، پس بهتنهايى موجب علم و دلالت نمىگردد و تنها باعث خطور و حضور در ذهن مىشود و عليت، فقط بين لفظ موضوع صادر شده از متكلم عارف به وضع، در مقام افاده و بين مراد وى ثابت مىباشد؛ چون در اينصورت، لفظ، از اراده متكلم منبعث مىگردد؛ بهگونه انبعاث معلول از علت خويش، پس با آن لفظ، بر اراده متكلم استدلال مىشود؛ بهگونه استدلال با معلول بر علتش و پس از دلالت بر مراد متكلم، در مرحله دوم، بر واقع دلالت مىكند اگر گوينده، معصوم يا مطلب بديهى و متكلم صادق باشد؛ چون در اينصورت، بين واقع و مراد متكلم، تلازم وجود دارد، پس مدلول اوليه لفظ، مراد گوينده و ضمير وى است... | ||
== منابع == | == منابع مقاله == | ||
خط ۷۳: | خط ۶۴: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] |
ویرایش