پرش به محتوا

رسائل المحقق الكركي: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶۰: خط ۶۰:
#[[رسالة في العصير العنبى]]
#[[رسالة في العصير العنبى]]
#[[رسالة في الحيض]]
#[[رسالة في الحيض]]
#[[رسالة في حکم الحائض و النفساء]]
#[[رسالة في صلاة و صوم المسافر]]
#[[رسالة في السجود على التربة المشويّة]]




خط ۹۰: خط ۹۳:




رسالة  في  حکم  الحائض  و النفساء


مؤلف در اين نوشته بسيار مختصر به بررسى يك مسئله فقهى در مورد حائض و نفساء پرداخته است در اين مسئله وى روزه حائض و نفساء را كه قبل از فجر پاك شده‌اند در صورتی که غسل نكرده باشند صحيح نمی‌داند.


وى در تأييد نظريه خود به فتواى [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]] (م 726 ه‍ ق) در كتاب‌هاى المنتهى و المختلف و همينطور به الدروس [[شهيد اول]] (م 786 ه‍ ق) نيز استناد كرده است و از آنجائى كه النهاية [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]] قبل از المختلف نوشته شده است فتواى وى در آن كتاب را كنار گذاشته است.


اگر چه اين نوشته بسيار مختصر است امّا در همان مختصر وى به استصحاب، عموم اوامر، مشتق و اجماع استناد كرده است.
در مقدمه ناشر به نسخه‌اى از كتاب مربوط به سال 964 در كتابخانه آیت‌الله مرعشى اشاره شده است.


----------------------------------
----------------------------------




qرسالة  في  صلاة  و صوم  المسافرq
qq


اين نوشته مختصر در رد بر نظريه افرادى است كه مسافرت مكلفى را كه تمام احكام نماز مسافر را نمی‌داند، جايز ندانسته‌اند و او در سفر بايد نمازش را تمام بخواند و روزه هم بگيرد. [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق كركى]] مسافرت آنها را جايز دانسته و بنا به اطلاقات روايات او را مسافر دانسته است وى از اين افراد تعبير به بعض الطلبة نموده است و شايد منظور وى [[قطیفی بحرانی، ابراهیم بن سلیمان|شيخ ابراهيم قطيفى]] باشد. از آنجائى كه روايت يا آيۀ خاصى در مورد اين مسئله خاص وجود نداشته است وى صرفا به اطلاقات روايات سفر استناد نموده است.


از متن اين نوشته برمى‌آيد كه مؤلف با اين افراد درگيرى علمى داشته است در مقدمه ناشر به نسخه‌اى از آن متعلق به كتابخانه آیت‌الله مرعشى اشاره شده است كه مربوط به 964 ق است.


----------------------------------
----------------------------------




qرسالة  في  السجود على التربة  المشويّة 
qرسالة في السجود على التربةالمشويّة 
 
در اين نوشته جواز سجده بر تربت امام حسين(ع) پس از پخته شدن آن بررسى شده است و مؤلف پس از رد نظريات [[قطیفی بحرانی، ابراهیم بن سلیمان|شيخ ابراهيم قطيفى]] در حرمت سجده بر آن، نظر مشهور علماء بر جواز سجده را پذيرفته است.
 
وى علّت تأليف كتاب را حمايت علماى اهل تسنن از فتواى حرمت سجده و درخواست فضلاء و ناراحتى علماء و فقهاء آن زمان ذكر نموده است.
 
اين كتاب به سبك فقه استدلالى نوشته شده است و در آن پس از بيان اطلاقات و عمومات روايى، اجماع علماء، اصل استصحاب و نظائر آن به نظرات فقهاى بزرگى همچون [[شيخ مفيد]] (م 413 ه‍ ق) در المقنعه، [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] (م 460 ه‍ ق) در النهاية،[[ابن‌ادریس، محمد بن احمد| ابن ادريس]] (م 598 ه‍ ق) در السرائر، محقق اوّل (م 676 ه‍ ق) در المعتبر، [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]] (م 726 ه‍ ق) در المنتهى، التذكرة، نهاية الاحكام، و [[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اوّل]] (م 786 ه‍ ق) در [[ذكری الشيعة في أحكام الشريعة|الذكرى]] استناد شده است.
 
پس از تأليف اين كتاب فقهاى بزرگ به آن استناد نموده و به عنوان مثال [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]] در جلد 8 صفحه 414، و جلد 10
 
صفحه 406 به آن استناد نموده است.
 
در ميان فقها، فقط سلاّر (م 448 ه‍ ق) در [[المراسم في الفقه الإمامي|المراسم]] فتواى به كراهت سجده بر تربت پخته شده وارده است كه مؤلف به علّت نادر بودن اين فتواى و نداشتن دليل فقهى آن را رد نموده است.
 
==تاريخ تأليف==
 
 
اين كتاب در 11 ربيع الاوّل سال 933 ق در نجف اشرف پايان يافته است و در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]148/12 به نسخه‌اى از آن مربوط به سال 935 به نقل از [[رياض العلماء و حياض الفضلاء|رياض العلماء]] اشاره نموده است در مقدمه كتاب نيز به دو نسخه خطى مربوط به سالهاى 964 و 1280 متعلّق به كتابخانه آیت‌الله مرعشى اشاره شده است.
 
در مقدمه‌اى بر فقه شيعه ص 175 و 176 به نسخه‌هائى از كتابخانه آیت‌الله مرعشى، دانشگاه تهران ملك در تهران، دار الكتب و غير آن اشاره نموده است.
 
==منابع==
 
 
[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]148/12


اعيان الشيعة 210/8


امل الآمل 121/1


----------------------------------
----------------------------------
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش