پرش به محتوا

هادي المضلين (در علم کلام): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'واجب الوجود' به 'واجب‌الوجود'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
جز (جایگزینی متن - 'واجب الوجود' به 'واجب‌الوجود')
خط ۵۰: خط ۵۰:




باب اول: در توحيد است و غرض اصلى در اين باب دانستن سه چيز است: 1- اثبات توحيد واجب الوجود. 2- اثبات وحدت ذات الوهيت. 3- اثبات توحيد خداى تعالى. در اثبات توحيد واجب الوجود هيچ حجتى قوى تر از مشاهده‌ى صنع و نكات خفيه كه در آنها ملاحظه و مشاهد مى‌شود، نخواهد بود، صنع به غير صانع محال است، همچنين از عبور و مرور قافله كه پيوسته از عدم، به وجود مى‌آيد، استدلال به حى بودن قافله سالار مى‌كنيم و از براى او هيچ وقت زوال و فنا نخواهد بود.
باب اول: در توحيد است و غرض اصلى در اين باب دانستن سه چيز است: 1- اثبات توحيد واجب‌الوجود. 2- اثبات وحدت ذات الوهيت. 3- اثبات توحيد خداى تعالى. در اثبات توحيد واجب‌الوجود هيچ حجتى قوى تر از مشاهده‌ى صنع و نكات خفيه كه در آنها ملاحظه و مشاهد مى‌شود، نخواهد بود، صنع به غير صانع محال است، همچنين از عبور و مرور قافله كه پيوسته از عدم، به وجود مى‌آيد، استدلال به حى بودن قافله سالار مى‌كنيم و از براى او هيچ وقت زوال و فنا نخواهد بود.


دليل براى اثبات وحدت ذات الوهيت رابطه كل مخلوقات با يكديگر است و همين رابطه ميان عموم مخلوق دليل بر وحدت حقيقت خالق است كه خلق نمودن از مصدر واحد است، مؤلف در اثبات توحيد بيان مى‌كند كه معنى توحيد غير از معنى وحدت است، معنى توحيد اتحاد است و به اين معنى كه او با مخلوقات خود در مرتبه‌اى هستند كه گويا شى واحد هستند و علم الوهيت به اشياء دليل بر توحيد و معيت و اتصال او با مخلوق خودش است. البته اين اتصال مانند اتصال هياكل جسمانيه نيست، بلكه به امتزاج معنوى روحانى مى‌باشد، چون هر گاه خارج از اشياء بود، علم و قدرت و احاطه و استيلاء به مخلوقات نداشت، لازم به ذكر است كه در قرآن كريم آيات زيادى وجود دارد كه به طور صريح توحيد بارى‌تعالى را اثبات مى‌كند.
دليل براى اثبات وحدت ذات الوهيت رابطه كل مخلوقات با يكديگر است و همين رابطه ميان عموم مخلوق دليل بر وحدت حقيقت خالق است كه خلق نمودن از مصدر واحد است، مؤلف در اثبات توحيد بيان مى‌كند كه معنى توحيد غير از معنى وحدت است، معنى توحيد اتحاد است و به اين معنى كه او با مخلوقات خود در مرتبه‌اى هستند كه گويا شى واحد هستند و علم الوهيت به اشياء دليل بر توحيد و معيت و اتصال او با مخلوق خودش است. البته اين اتصال مانند اتصال هياكل جسمانيه نيست، بلكه به امتزاج معنوى روحانى مى‌باشد، چون هر گاه خارج از اشياء بود، علم و قدرت و احاطه و استيلاء به مخلوقات نداشت، لازم به ذكر است كه در قرآن كريم آيات زيادى وجود دارد كه به طور صريح توحيد بارى‌تعالى را اثبات مى‌كند.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش