۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
کتاب دارای یک مقدمه و سه بخش است. ذیل هرکدام از بخشها چند درس آمده که به درس بیستویک ختم میشود. | کتاب دارای یک مقدمه و سه بخش است. ذیل هرکدام از بخشها چند درس آمده که به درس بیستویک ختم میشود. | ||
نویسنده در این اثر علاوه بر قرآن و نهجالبلاغه از منابع بسیاری در موضوعاتی چون فلسفه، تراجم، رجال، تاریخ، سیره، حدیث و.... بهره برده است که بهصورت خلاصه شامل موارد ذیل میشود: | نویسنده در این اثر علاوه بر قرآن و نهجالبلاغه از منابع بسیاری در موضوعاتی چون فلسفه، تراجم، رجال، تاریخ، سیره، حدیث و.... بهره برده است که بهصورت خلاصه شامل موارد ذیل میشود: | ||
[[حکمة الإشراق|حکمة الاشراق سهروردی]]، شرح اشارات، اسدالغابة، [[الطبقات الكبری (دار الكتب العلمية)|الطبقات الکبری]]، [[السيرة النبوية|سیره ابن هشام]]، [[تاريخ اليعقوبي|تاریخ یعقوبی]]، مستدرک حاکم، [[صحيح مسلم]]، [[الأمالي (مفيد)|أمالی مفید]] | [[حکمة الإشراق|حکمة الاشراق سهروردی]]، شرح اشارات، اسدالغابة، [[الطبقات الكبری (دار الكتب العلمية)|الطبقات الکبری]]، [[السيرة النبوية|سیره ابن هشام]]، [[تاريخ اليعقوبي|تاریخ یعقوبی]]، مستدرک حاکم، [[صحيح مسلم]]، [[الأمالي (مفيد)|أمالی مفید]] و.... | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
[[سبحانی تبریزی، جعفر|آیتالله سبحانی]] | [[سبحانی تبریزی، جعفر|آیتالله سبحانی]] بخش اول کتاب را ضمن سه درس توضیح و تشریح میکند. او در درس اول به حقیقت شفاعت میپردازد. | ||
ایشان در درس دوم، حقیقت شفاعت را از دیدگاه قرآن مورد بررسی قرار میدهد و آیات مربوط به شفاعت را به هفت گروه تقسیم میکند. | ایشان در درس دوم، حقیقت شفاعت را از دیدگاه قرآن مورد بررسی قرار میدهد و آیات مربوط به شفاعت را به هفت گروه تقسیم میکند. | ||
خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
#گروه چهارم شامل آیاتی چون آیه 18 سوره یونس میباشند؛ در این آیات، خداوند، اعتقاد بتپرستان مبنی بر شفیع بودن بتها را به باد انتقاد گرفته و به تکذیب اعتقادشان میپردازد. | #گروه چهارم شامل آیاتی چون آیه 18 سوره یونس میباشند؛ در این آیات، خداوند، اعتقاد بتپرستان مبنی بر شفیع بودن بتها را به باد انتقاد گرفته و به تکذیب اعتقادشان میپردازد. | ||
#گروه پنجم شامل آیاتی است که شفاعت را مختص به خدا میداند مانند آیه 43 سوره زمر. | #گروه پنجم شامل آیاتی است که شفاعت را مختص به خدا میداند مانند آیه 43 سوره زمر. | ||
#گروه ششم شامل آیاتی است که شفاعت غیر خدا را در محکمه الهی بهعنوان یک اصل مسلم در آن مطرح شده است. مانند آیات 255 سوره بقره، | #گروه ششم شامل آیاتی است که شفاعت غیر خدا را در محکمه الهی بهعنوان یک اصل مسلم در آن مطرح شده است. مانند آیات 255 سوره بقره، 3 سوره یونس، 109 سوره طه. | ||
#گروه هفتم شامل آیاتی است که با صراحت شفاعت را برای غیر خدا اعلام میکند. در این روایات، برای شفاعتکننده و شفاعتشونده شرایطی مطرح شده است. مانند آیه 87 سوره مریم. | #گروه هفتم شامل آیاتی است که با صراحت شفاعت را برای غیر خدا اعلام میکند. در این روایات، برای شفاعتکننده و شفاعتشونده شرایطی مطرح شده است. مانند آیه 87 سوره مریم. | ||
خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
در آیه ولایت نیز پنج سؤال را مطرح میکند و به آنها پاسخ میدهد. او در توضیح آیه ولایت سه بیت از شعر حسان بن ثابت را نقل و ترجمه میکند. نویسنده میگوید از میان عالمان اهل سنت، 65 نفر این جریان را در کتابهای خود ذکر کردهاند. | در آیه ولایت نیز پنج سؤال را مطرح میکند و به آنها پاسخ میدهد. او در توضیح آیه ولایت سه بیت از شعر حسان بن ثابت را نقل و ترجمه میکند. نویسنده میگوید از میان عالمان اهل سنت، 65 نفر این جریان را در کتابهای خود ذکر کردهاند. | ||
آیه بعدی آیه 15 سوره حجرات و مربوط به لیلة المبیت است. نویسنده با شرح ماجرای خوابیدن [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] | آیه بعدی آیه 15 سوره حجرات و مربوط به لیلة المبیت است. نویسنده با شرح ماجرای خوابیدن [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] در رختخواب پیامبر(ص) در شبی که کافران قصد جان آن حضرت را کرده بودند در پی اثبات برتری [[امام على(ع)|علی بن ابیطالب(ع)]] و بیان یکی از فضیلتهای اوست. وی از تعصب ناروای [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] در اینکه این ماجرا را فضیلتی برای [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] ندانسته سخن به میان میآورد. همچنین از کوشش معاویه برای تحریف آن واقعه و پاسخ به آنها مینویسد. | ||
او در آیه مباهله پس از توضیح ماجرای مسیحیان نجران و مباهله و ذکر صورت صلحنامهای که به امضای طرفین رسید، ماجرای مباهله را سندی برای فضیلت اهلبیت(ع) میداند و سپس به مقایسه علی(ع) با برخی انبیاء و برتری وی بر آنان با استناد به آیات قرآن میپردازد<ref>ر.ک: همان، ص161-65</ref> | او در آیه مباهله پس از توضیح ماجرای مسیحیان نجران و مباهله و ذکر صورت صلحنامهای که به امضای طرفین رسید، ماجرای مباهله را سندی برای فضیلت اهلبیت(ع) میداند و سپس به مقایسه علی(ع) با برخی انبیاء و برتری وی بر آنان با استناد به آیات قرآن میپردازد<ref>ر.ک: همان، ص161-65</ref> |
ویرایش