۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'علاء الدين' به 'علاءالدين') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'منتجب الدين' به 'منتجبالدين') |
||
خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
اهميت وى به سبب تأليف کتاب «[[جامع الرواة و ازاحة الاشتباهات عن الطرق و الأسناد|جامع الرواة]]» در موضوع رجال اماميه است. وى در مقدمه کتاب خود، كوشيده است كه احوال راويان را بر اساس شناخت طبقه روايى هر يك از آنان بررسى كند، زيرا به سبب ناشناخته بودن گروهى از راويان حديث، شمارى از احاديث، غير قابل اعتماد مىنمودند. | اهميت وى به سبب تأليف کتاب «[[جامع الرواة و ازاحة الاشتباهات عن الطرق و الأسناد|جامع الرواة]]» در موضوع رجال اماميه است. وى در مقدمه کتاب خود، كوشيده است كه احوال راويان را بر اساس شناخت طبقه روايى هر يك از آنان بررسى كند، زيرا به سبب ناشناخته بودن گروهى از راويان حديث، شمارى از احاديث، غير قابل اعتماد مىنمودند. | ||
وى براى برطرف كردن ناآگاهىهاى علما از احوال راويان و نيز تبيين نامهاى مشترك ميان آنان، كتب اربعه حديثى شيعه و نيز «الفهرست» [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و «الفهرست» | وى براى برطرف كردن ناآگاهىهاى علما از احوال راويان و نيز تبيين نامهاى مشترك ميان آنان، كتب اربعه حديثى شيعه و نيز «الفهرست» [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و «الفهرست» منتجبالدين و همچنين دو مشيخه صدوق و طوسى را مورد بررسى قرار داده است. | ||
در واقع اثر او، همچون شرحى بر کتاب تلخيص المقال استرابادى، همراه با اضافاتى از کتابهاى ديگر، به ويژه الفهرست | در واقع اثر او، همچون شرحى بر کتاب تلخيص المقال استرابادى، همراه با اضافاتى از کتابهاى ديگر، به ويژه الفهرست منتجبالدين است. همچنين وى در اين کتاب، به ذكر برخى علماى متأخر شيعه پرداخته است. به هر حال، کتاب او، در تشخيص مشتركات، كارآيى بسيار دارد. جالب اين است كه او در اين اثر، به اختلاف نسخههاى کتابهاى حديث در ذكر نام راويان توجه داشته و آنها را بررسى كرده است. | ||
تاريخچه تأليفات رجالشناسى نشان مىدهد كه پس از عصر [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]]، کتابهاى «معالم العلماء» و «خلاصة الاقوال» [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] كمك اندكى به علم رجال امامى كردند و از آن پس، گرچه «رجال كبير» استرابادى «منهج المقال» و نيز «نقد الرجال» تفرشى نوشته شد، اما هيچ كدام به اندازه اثر اردبيلى، مرجع فقها نبودند. | تاريخچه تأليفات رجالشناسى نشان مىدهد كه پس از عصر [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]]، کتابهاى «معالم العلماء» و «خلاصة الاقوال» [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] كمك اندكى به علم رجال امامى كردند و از آن پس، گرچه «رجال كبير» استرابادى «منهج المقال» و نيز «نقد الرجال» تفرشى نوشته شد، اما هيچ كدام به اندازه اثر اردبيلى، مرجع فقها نبودند. |
ویرایش