مدرس یزدی، علی‌اکبر: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class='wikiInfo'>

[[پرونده:NUR03724.jpg|بندانگشتی|علی‎اکبر مدرس یزدی]]

! نام!! data-type='authorName'|علی‎اکبر مدرس یزدی

|نام های دیگر  

|data-type='authorOtherNames'|اردک‍ان‍ي‌، ع‍ل‍ي‌اک‍ب‍ر

|data-type='authorfatherName'|

|data-type='authorbirthDate'| / 1264ق

|data-type='authorBirthPlace'|

|data-type='authorDeathDate'| 1304ش / 1344ق  

|data-type='authorTeachers'|

|data-type='authorWritings'| ‏مجموعه رسائل کلامي و فلسفي و ملل و نحل /نقش:نويسنده

‏رسائل حکميه  /نقش:نويسنده

|-class='articleCode'

|data-type='authorCode'|AUTHORCODE03724AUTHORCODE

'''علی‎اکبر مدرس یزدی'''، معروف به حکیم الهى و حِکمى یزدى، استاد حکمت و عرفان قرن سیزدهم و چهاردهم است. محمدرضا قمشه‎ای و جهان‎گیرخان قشقایی از اساتید وی و امام خمینى و سید شهاب‎الدین مرعشى نجفى از شاگردان او بوده‎اند. در کتاب «رساله حکمیه» چهار رساله فارسی از او چاپ شده است.

==زندگی‎نامه==

میرزا علی‎اکبر حکمی یزدی در حدود 1267ق، در یزد به ‎دنیا آمد. پدرش، میرزا ابوالحسن یزدى، از تاجران یزد بود. علی‎اکبر در زادگاهش به تحصیل ادبیات و علوم پرداخت، سپس به اصفهان رفت و نزد آقا محمدرضا قمشه‎اى، اسفار ملاصدرا و شرح قیصرى بر فصوص‎ الحکم محیی‎الدین بن ‎عربى را خواند و از درس شرح منظومه جهان‎گیرخان قشقایى نیز بهره برد. بعد از آن در تهران علوم معقول را از آقا على مدرس طهرانى و میرزا ابوالحسن جلوه و ریاضیات را از میرزا حسین سبزوارى فراگرفت. حکمى علوم منقول را از میرزا ابوالقاسم نورى تهرانى و سیدصادق طباطبایى و میرزا حسن آشتیانى فراگرفت.

حکیم یزدى را از مدرّسان شاخص فلسفه و عرفان عهد خویش دانسته‎اند. سید جلال‎الدین آشتیانى احاطه حکیم یزدى را در علوم ریاضى بیش از الهیات و علوم دیگر دانسته است. برخى از اسناد به‎جامانده از او، مبین علاقه وى به مسائل سیاسى و مشارکت در امور اجتماعى است. وى با بدیع‎الملک‎میرزا عمادالدوله، حاکم یزد، مناسبات حسنه‎اى داشت. بدیع‎الملک خود را شاگرد حکیم دانسته و برخی آثار او را ترجمه کرده است.

 

حکیم یزدى در 1344ق، در قم درگذشت و در قبرستان شیخان دفن شد. فقیه و مؤسس حوزه علمیه قم، حاج ‎شیخ عبدالکریم حائرى، در آن روز، به احترام وى، درس را تعطیل کرد.

# سید کاظم عصار تهرانى؛

# میرزا احمد آشتیانى؛

# سید محمدتقى خوانسارى؛

# سید احمد خوانسارى؛

# میرزا ابوالحسن شعرانى؛

# میرزا ابوالحسن رفیعى قزوینى؛

# امام خمینى؛

# سید شهاب‎الدین مرعشى نجفى؛

# میرزا خلیل کمره‎اى.  

حکیم یزدى در اواخر عمر، به ‎سبب بیمارى، نتوانست آثار خود را جمع‎آورى و چاپ کند؛ لذا برخى از آنها پس از مرگ او از میان رفت. قسمتى از آنچه باقى مانده با عنوان رسایل حکمیه، که همه به فارسى است، به اهتمام فرزند او، محمود حکمى یزدى، در 1365ش، در تهران چاپ شده است. قسمتى دیگر نیز، که برخى از آنها به فارسى و برخى به عربى است، با عنوان مجموعه رسائل کلامى و فلسفى و ملل و نحل، با مقدمه غلامحسین ابراهیمى دینانى در 1374ش، در تهران به چاپ رسیده است. رسایل حکمیه مشتمل است بر رساله بديعة إلهية في بيان مفهوم الماهية و الوجود که آن را براى بدیع‎الملک نوشته، شرح فارسى رساله مسئله وجود ملاعبدالرحمن جامى، رساله معرفة النفس و معرفة الرب و رساله‎اى در هندسه با خط حکیم یزدى. از جمله آثارى که در مجموعه رسائل کلامى و فلسفى مندرج است، رساله حکمت متعالیه، رساله ملل و نحل، تعليقات على شرح فصوص الحكم قیصرى و تعليقات على الحكمة المتعالية في الأسفار العقلية الأربعة است. حواشى بر شرح نهج‎ البلاغه ابن‎ ابی‎الحدید، شرح الشواهد الربوبية ملاصدرا و تعلیقه بر شرح منظومه سبزوارى، از جمله آثار چاپ‎نشده وى است. حکیم، شعر نیز می‎سرود و «تجلى» تخلص می‎کرد و نیز در نگارش انواع خط مهارت داشت<ref>ر.ک: سید عرب، حسن، ص782-780</ref>.

==پانویس ==

<references/>

[[رده:قربانی 25 تیر الی 24 مرداد]]