۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بورینی، حسن بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'بيت المقدس ' به 'بيت‌المقدس '
جز (جایگزینی متن - '{{وابسته‌ها}}' به '{{وابسته‌ها}} ') |
جز (جایگزینی متن - 'بيت المقدس ' به 'بيت‌المقدس ') |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
'''حسن بن محمد دمشقى صفورى''' (963 - 1024ق/1556 - 1615م) شاعر مورخ و فقيه شافعى در 963 در صفوريه در منطقه الجليل (شمال شهر ناصره در فلسطين) به دنيا آمد. چون پدرش اهل بورين در جنوب نابلس بود، به بورينى شهرت يافت. | '''حسن بن محمد دمشقى صفورى''' (963 - 1024ق/1556 - 1615م) شاعر مورخ و فقيه شافعى در 963 در صفوريه در منطقه الجليل (شمال شهر ناصره در فلسطين) به دنيا آمد. چون پدرش اهل بورين در جنوب نابلس بود، به بورينى شهرت يافت. | ||
در ده سالگى همراه پدر رهسپار دمشق شد و در جامع منجك قرائت قرآن آموخت. سپس در مدرسه عمريه واقع در صالحيه دمشق به تحصيل پرداخت. وى در همين مدرسه، نحو، فرائض (ميراث) و حساب را نزد تنى چند از بزرگان دمشق فراگرفت و در سال 975 به سبب قحطى ناچار شد كه به مدت چهار سال ترك تحصيل كند و در | در ده سالگى همراه پدر رهسپار دمشق شد و در جامع منجك قرائت قرآن آموخت. سپس در مدرسه عمريه واقع در صالحيه دمشق به تحصيل پرداخت. وى در همين مدرسه، نحو، فرائض (ميراث) و حساب را نزد تنى چند از بزرگان دمشق فراگرفت و در سال 975 به سبب قحطى ناچار شد كه به مدت چهار سال ترك تحصيل كند و در بيت‌المقدس اقامت گزيند. | ||
در | در بيت‌المقدس از محضر شيخ الاسلام محمدبن ابى اللطف بهره برد، سپس به دمشق بازگشت و در خانقاه سميساطيه ساكن شد و نزد شيوخ آن ديار به تحصيل علوم از جمله ادبيات، فقه، قرائات و حديث مشغول شد. | ||
در سال 988 تدريس فقه شافعى را در جامع اموى عهده‌دار شد. همچنين منصب موعظه را در جامع سلطان به عهده داشت و در بسيارى از مدارس دمشق تدريس مى‌كرد. تسلط وى بر ادبيات و تأثير و حسن بيان او باعث شد كه شاگردان بسيارى در محضر درس او گردآيند. وى را به حافظه قوى، فصاحت و بلاغت در گفتار و علاقۀ وافر به ادب، لغت و تاريخ ستوده‌اند. وى مفتى شافعى مبرزى در دمشق به شمار مى‌آمد و از اعتماد و تأييد حاكمان و قاضيان آن‌جا برخوردار و در ادبيات نيز چيره دست بود. از وى اشعار بسيارى در استقبال و نظيره‌گويى شمارى از قصائد و قطعات عرب نقل كرده‌اند. | در سال 988 تدريس فقه شافعى را در جامع اموى عهده‌دار شد. همچنين منصب موعظه را در جامع سلطان به عهده داشت و در بسيارى از مدارس دمشق تدريس مى‌كرد. تسلط وى بر ادبيات و تأثير و حسن بيان او باعث شد كه شاگردان بسيارى در محضر درس او گردآيند. وى را به حافظه قوى، فصاحت و بلاغت در گفتار و علاقۀ وافر به ادب، لغت و تاريخ ستوده‌اند. وى مفتى شافعى مبرزى در دمشق به شمار مى‌آمد و از اعتماد و تأييد حاكمان و قاضيان آن‌جا برخوردار و در ادبيات نيز چيره دست بود. از وى اشعار بسيارى در استقبال و نظيره‌گويى شمارى از قصائد و قطعات عرب نقل كرده‌اند. | ||