پرش به محتوا

وحی در ادیان آسمانی: تفاوت میان نسخه‌ها

لینک درون متنی
(صفحه‌ای تازه حاوی «<div class='wikiInfo'> بندانگشتی|وحی در ادیان آسمانی {| class="wikitable aboutBook...» ایجاد کرد)
 
(لینک درون متنی)
خط ۱: خط ۱:
<div class='wikiInfo'>
<div class="wikiInfo">
[[پرونده:NUR12860J1.jpg|بندانگشتی|وحی در ادیان آسمانی]]
[[پرونده:NUR12860J1.jpg|بندانگشتی|وحی در ادیان آسمانی]]
{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right"
{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right"
|+ |
|+  
|-
|-
! نام کتاب!! data-type='bookName'|وحی در ادیان آسمانی
! نام کتاب!! data-type="bookName" |وحی در ادیان آسمانی
|-
|-
|نام های دیگر کتاب  
|نام های دیگر کتاب  
|data-type='otherBookNames'|
| data-type="otherBookNames" |
|-
|-
|پدیدآورندگان  
|پدیدآورندگان  
|data-type='authors'|[[اميني، ابراهيم]] (نويسنده)
| data-type="authors" |[[اميني، ابراهيم]] (نويسنده)


|-
|-
|زبان  
|زبان  
|data-type='language'| فارسي
| data-type="language" | فارسي
|-
|-
|کد کنگره  
|کد کنگره  
|data-type='congeressCode' style='direction:ltr'|‏‎‏BP‎‏ ‎‏220‎‏/‎‏3‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏8‎‏و‎‏3  
| data-type="congeressCode" style="direction:ltr" |‏‎‏BP‎‏ ‎‏220‎‏/‎‏3‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏8‎‏و‎‏3  
|-
|-
|موضوع  
|موضوع  
|data-type='subject'|وحي و الهام  
| data-type="subject" |وحي و الهام  
|-
|-
|ناشر  
|ناشر  
|data-type='publisher'|بوستان کتاب قم (انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)
| data-type="publisher" |بوستان کتاب قم (انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)
|-
|-
|مکان نشر  
|مکان نشر  
|data-type='publishPlace'| ايران - قم
| data-type="publishPlace" | ايران - قم
|-
|-
||سال نشر  
||سال نشر  
|ata-type='publishYear'|مجلد1: 1377ش ,   
| ata-type="publishYear" |مجلد1: 1377ش ,   
|-class='articleCode'
|- class="articleCode"


|کد اتوماسیون  
|کد اتوماسیون  
|data-type='automationCode'|AUTOMATIONCODE12860AUTOMATIONCODE
| data-type="automationCode" |AUTOMATIONCODE12860AUTOMATIONCODE
|}
|}
</div>
</div>
خط ۶۶: خط ۶۶:
مؤلف در ادامه موارد گوناگون استعمال شده در معنای کلام را بیان می‎کند: کلام ملفوظ و دارای صوت، کلام نفسی که معانی و مفاهیم ملفوظات است، قدرت بر تکلم، انشاء حروف، اطلاق کلمه به غیر الفاظ.
مؤلف در ادامه موارد گوناگون استعمال شده در معنای کلام را بیان می‎کند: کلام ملفوظ و دارای صوت، کلام نفسی که معانی و مفاهیم ملفوظات است، قدرت بر تکلم، انشاء حروف، اطلاق کلمه به غیر الفاظ.


نگارنده درباره حدوث یا قدم کلام می‎گوید پیروان ادیان آسمانی، برای خدا به‎نوعی کلاً عقیده دارند و تکلیم و تکلم را از صفات خدا می‎دانند. عقیده دارند که خدای متعال با پیامبرانش تکلم کرده و به‎وسیله آنان پیام‎هایی را برای مردم فرستاده است. در این جهت تردید ندارند، آنچه مورد بحث قرار گرفته حدوث یا قدم کلام خداست. بحث حدوث یا قدم کلام، یکی از مباحثی قدیمی و پرسروصدای علم کلام است که در طول تاریخ اسلام همواره مورد بحث بوده است و این مسئله، اختصاص به مسلمین ندارد؛ بلکه قبل از آن در بین مسیحیان نیز بسیار مرود بحث بوده است. ایشان در ادامه نظرات فرق اسلامی را درباره قدیم یا حادث بودن کلام الهی نقل مینماید<ref>ر.ک: همان، ص47-48</ref>.
نگارنده درباره حدوث یا قدم کلام می‎گوید پیروان ادیان آسمانی، برای خدا به‎نوعی کلاً عقیده دارند و تکلیم و تکلم را از صفات خدا می‎دانند. عقیده دارند که خدای متعال با پیامبرانش تکلم کرده و به‎وسیله آنان پیام‎هایی را برای مردم فرستاده است. در این جهت تردید ندارند، آنچه مورد بحث قرار گرفته حدوث یا قدم کلام خداست. بحث حدوث یا قدم کلام، یکی از مباحثی قدیمی و پرسروصدای علم کلام است که در طول تاریخ اسلام همواره مورد بحث بوده است و این مسئله، اختصاص به مسلمین ندارد؛ بلکه قبل از آن در بین مسیحیان نیز بسیار مرود بحث بوده است. ایشان در ادامه نظرات فرق اسلامی را درباره قدیم یا حادث بودن کلام الهی نقل می‌نماید<ref>ر.ک: همان، ص47-48</ref>.


امامیه و معتزله قائل به حدوث کلام خدا شده‎اند و می‎گویند: کلام خدا مانند کلام انسان، عبارت است از حروف و اصواتی که بر معانی مخصوص دلالت دارد و در لوح محفوظ یا قلب جبرئیل یا در هوا یا جای دیگر به وجود می‎آید. با این تفاوت که انسان در ایجاد کلام نیاز به زبان و دهان و مخارج حروف دارد ولی خدای متعال چنین نیازی را ندارد<ref>همان، ص53</ref>.
امامیه و معتزله قائل به حدوث کلام خدا شده‎اند و می‎گویند: کلام خدا مانند کلام انسان، عبارت است از حروف و اصواتی که بر معانی مخصوص دلالت دارد و در لوح محفوظ یا قلب جبرئیل یا در هوا یا جای دیگر به وجود می‎آید. با این تفاوت که انسان در ایجاد کلام نیاز به زبان و دهان و مخارج حروف دارد ولی خدای متعال چنین نیازی را ندارد<ref>همان، ص53</ref>.
خط ۷۵: خط ۷۵:


سپس به نظر برخی فلاسفه بزرگ اسلامی در مورد وحی اشاره شده است:
سپس به نظر برخی فلاسفه بزرگ اسلامی در مورد وحی اشاره شده است:
# صدرالمتألهین: هنگامی‎که انسان نفس خود را از کدورت معاصی و لذت‎جویی و وسوسه‎های شیطان پاک سازد و برای مشاهده آیات بزرگ الهی به‎سوی او هجرت کند نور ایمان در قلبش شعله‎ور گشته و به‎واسطه نور شدید عقلی اسرار جهان را می‎فهمد.
# [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهین]]: هنگامی‎که انسان نفس خود را از کدورت معاصی و لذت‎جویی و وسوسه‎های شیطان پاک سازد و برای مشاهده آیات بزرگ الهی به‎سوی او هجرت کند نور ایمان در قلبش شعله‎ور گشته و به‎واسطه نور شدید عقلی اسرار جهان را می‎فهمد.
# حکیم سبزواری: به هنگام رؤیت، صورتی از شیء مرئی در حاسّه، تمثل پیدا می‎کند و نفس درواقع آن را مشاهده می‎کند.
# [[سبزواری، هادی|حکیم سبزواری]]: به هنگام رؤیت، صورتی از شیء مرئی در حاسّه، تمثل پیدا می‎کند و نفس درواقع آن را مشاهده می‎کند.
# ابوعلی سینا: نفس انسان وقتی چیزی از ملکوت را مشاهده می‎کند از قوه وهم و خیال، مجرد شده و در همین حال عقل فعال معانی کلی را بدون تفصیل و تنظیم بر آن افاضه می‎کند.
# [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابوعلی سینا]]: نفس انسان وقتی چیزی از ملکوت را مشاهده می‎کند از قوه وهم و خیال، مجرد شده و در همین حال عقل فعال معانی کلی را بدون تفصیل و تنظیم بر آن افاضه می‎کند.
# ابن خلدون: بعضی از انسان‎ها به‎گونه‎ای آفریده‎شده‎اند که می‎توانند خود را از آثار بشریت جدا سازند و در افق اعلی با فرشتگان باشند و در یک‎لحظه در زمره آن‎ها قرار گیرند و کلام الهی را بشنود<ref>ر.ک: همان، ص85-96</ref>.
# [[ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد|ابن خلدون]]: بعضی از انسان‎ها به‎گونه‎ای آفریده‎شده‎اند که می‎توانند خود را از آثار بشریت جدا سازند و در افق اعلی با فرشتگان باشند و در یک‎لحظه در زمره آن‎ها قرار گیرند و کلام الهی را بشنود<ref>ر.ک: همان، ص85-96</ref>.


وحی از دیدگاه قرآن و حدیث، موضوع فصل بعدی این کتاب است، مؤلف بر این باور است، باآنکه قرآن، وحی را با عنوان یک حقیقت می‎پذیرد و در آیات فراوان آن را به پیامبر اکرم(ص) نسبت می‎دهد، لیکن در بیان ماهیت آن جز به‎صورت اشاره چندان توضیحی ندارد؛ در آیاتی از قرآن کریم به یکی از ویژگی‎های وحی اشاره‎شده است که آن نزول مستقیم بر قلب است و می‎گوید جبرئیل قرآن را مستقیماً بر قلب تو نازل کرد.
وحی از دیدگاه قرآن و حدیث، موضوع فصل بعدی این کتاب است، مؤلف بر این باور است، باآنکه قرآن، وحی را با عنوان یک حقیقت می‎پذیرد و در آیات فراوان آن را به پیامبر اکرم(ص) نسبت می‎دهد، لیکن در بیان ماهیت آن جز به‎صورت اشاره چندان توضیحی ندارد؛ در آیاتی از قرآن کریم به یکی از ویژگی‎های وحی اشاره‎شده است که آن نزول مستقیم بر قلب است و می‎گوید جبرئیل قرآن را مستقیماً بر قلب تو نازل کرد.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش