۶۱٬۱۸۹
ویرایش
منهج الصادقين في إلزام المخالفين: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'اسلامي' به 'اسلامی') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
'''منهج الصادقين''' با نام كامل '''تفسير كبير منهج الصادقين فى الزام المخالفين''' تألیف [[کاشانی، فتحالله بن شکرالله|ملا فتح اللّه كاشانى]] | '''منهج الصادقين''' با نام كامل '''تفسير كبير منهج الصادقين فى الزام المخالفين''' تألیف [[کاشانی، فتحالله بن شکرالله|ملا فتح اللّه كاشانى]] از تفاسير ارزشمند شيعى است كه در سال 982ق به زبان فارسى روان و سليس نگاشته شده است. | ||
انگيزه نويسنده از تألیف كتاب به گفته خود او نگارش تفسيرى فارسى، با اسلوب زبانى و لغاتى غير ملال‌انگيز، نه بيش از اندازه مفصل و نه بسيار مختصر، و نيز موافق باورها و عقايد اماميه و شامل آثار و اخبار اهل بيت(ع) بوده است. | انگيزه نويسنده از تألیف كتاب به گفته خود او نگارش تفسيرى فارسى، با اسلوب زبانى و لغاتى غير ملال‌انگيز، نه بيش از اندازه مفصل و نه بسيار مختصر، و نيز موافق باورها و عقايد اماميه و شامل آثار و اخبار اهل بيت(ع) بوده است. | ||
| خط ۷۹: | خط ۷۹: | ||
ملا فتح اللّه با توجه به تفاسير معتبرى نظير [[الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل و عيون الأقاويل في وجوه التأويل|كشاف]] | ملا فتح اللّه با توجه به تفاسير معتبرى نظير [[الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل و عيون الأقاويل في وجوه التأويل|كشاف]] [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]]، انوار التنزيل بيضاوى،[[مجمع البيان في تفسير القرآن|مجمع البيان طبرسى]] و با استفاده از [[روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن|تفسير ابوالفتوح رازى]] آن را تأليف كرده است و از تفسير اخير بهره‌ى فراوان برگرفته و گاه عبارات را عيناً نقل كرده است. | ||
تفسير منهج الصادقين، تفسيرى جامع و مشتمل بر مباحث مختلف و مطالب متنوع است.مؤلف آن كه شرح حال نگاران، وى را به عنوان عالمى كامل، متكلمى فقيه و مفسرى فاضل ستوده‌اند، با آگاهى گسترده از ابعاد مختلف فرهنگ اسلامى، تفسيرش را از اطلاعات ارزشمندى و مباحث گوناگونى آكنده كرده است. | تفسير منهج الصادقين، تفسيرى جامع و مشتمل بر مباحث مختلف و مطالب متنوع است.مؤلف آن كه شرح حال نگاران، وى را به عنوان عالمى كامل، متكلمى فقيه و مفسرى فاضل ستوده‌اند، با آگاهى گسترده از ابعاد مختلف فرهنگ اسلامى، تفسيرش را از اطلاعات ارزشمندى و مباحث گوناگونى آكنده كرده است. | ||
مرحوم علامه [[شعرانی، ابوالحسن|شعرانى]] كه تفسير را تصحيح كرده است، در ارتباط با ابعاد مختلف آن با اشاره‌اى به منابع مؤلف (در جلد دوم نسخه‌ى تحقيق شده‌ى خود صفحه‌ى 4-5) چنين نوشته است: «غالب تفسير بيضاوى را مندرج ساخته است و بسيارى از نكات تفسير [[الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل و عيون الأقاويل في وجوه التأويل|كشاف]] | مرحوم علامه [[شعرانی، ابوالحسن|شعرانى]] كه تفسير را تصحيح كرده است، در ارتباط با ابعاد مختلف آن با اشاره‌اى به منابع مؤلف (در جلد دوم نسخه‌ى تحقيق شده‌ى خود صفحه‌ى 4-5) چنين نوشته است: «غالب تفسير بيضاوى را مندرج ساخته است و بسيارى از نكات تفسير [[الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل و عيون الأقاويل في وجوه التأويل|كشاف]] را نيز، از [[مجمع البيان في تفسير القرآن|تفسير مجمع البيان]] بسيار نقل كرده است، نه از شواهد و حجت‌ها و تحقيقات علمى آن، بلكه از قصص و تواريخ موجود در مجمع البيان، از تفاسير نيز به تفسير تبيان، ابوالفتوح و گازر مراجعه كرده است، و گاه سخنان عرفانى از بزرگان و مشاهير متصوفه نقل نموده است. مانند: شرح التعرف و قشيرى و ابوعبدالرحمن [[سلمی، محمد بن حسین |سلمى]] و امثال ايشان،... مؤلف در نقل عبارات ديگران، گاه از خود، توضيحات و شروح و شواهدى افزوده است و در اينگونه موارد، آن را نقل به معنى بايد شمرد؛ چنانكه در بيان حكم متعه، عبارتى از شرح لمعه بسيار طولانى‌تر از اصل آورده است. | ||
مفسر پس از مقدمه‌ى سودمند خود، وارد تفسير سوره‌ها مى‌شود، ابتدا به روشنگرى در مدنى يا مكى بودن سوره مى‌پردازد، و در اين زمينه به نقل اقوالى از [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]]، مجاهد، قتاده و [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] | مفسر پس از مقدمه‌ى سودمند خود، وارد تفسير سوره‌ها مى‌شود، ابتدا به روشنگرى در مدنى يا مكى بودن سوره مى‌پردازد، و در اين زمينه به نقل اقوالى از [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]]، مجاهد، قتاده و [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] مبادرت ورزيده، قول اصح را برمى‌گزيند. | ||
در ادامه، عدد آيات را متعرض مى‌شود و به اختلاف عدد از ديدگاه‌هاى مختلف گروه‌هاى شامى، بصرى، كوفى، مكى، مدنى و حجازى اشاره داشته، آيات مورد اختلاف را ذكر مى‌كند. | در ادامه، عدد آيات را متعرض مى‌شود و به اختلاف عدد از ديدگاه‌هاى مختلف گروه‌هاى شامى، بصرى، كوفى، مكى، مدنى و حجازى اشاره داشته، آيات مورد اختلاف را ذكر مى‌كند. | ||
پس از آن ثواب قرائت سوره، جايگاه و فضائل آن را به نقل از پيامبر اكرم(ص) و ائمه‌ى اطهار(ع) بيان داشته، اشاره‌اى به تناسب اختتام سوره‌ى قبل و افتتاح سوره‌ى بعد مى‌نمايد. سپس نوبت به ترجمه‌ى آيات مى‌رسد، سعى مى‌نمايد بسيار دقيق و با احتياط باشد، و موافق با قرائت ابوبكر از عاصم و گاهى با تكيه به قرائت حفص از عاصم، بدون تعرض به قرائت‌هاى شاذ عمل كند. آنگاه اهتمام خود را به ذكر مباحث لغوى، اعراب، صرف و نحو، مسائل بيانى با استشهاد به اشعار عرب در بيان معناى آيه و وجوه محتمل آن بيشتر با اعتماد به تفسير [[الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل و عيون الأقاويل في وجوه التأويل|كشاف]] | پس از آن ثواب قرائت سوره، جايگاه و فضائل آن را به نقل از پيامبر اكرم(ص) و ائمه‌ى اطهار(ع) بيان داشته، اشاره‌اى به تناسب اختتام سوره‌ى قبل و افتتاح سوره‌ى بعد مى‌نمايد. سپس نوبت به ترجمه‌ى آيات مى‌رسد، سعى مى‌نمايد بسيار دقيق و با احتياط باشد، و موافق با قرائت ابوبكر از عاصم و گاهى با تكيه به قرائت حفص از عاصم، بدون تعرض به قرائت‌هاى شاذ عمل كند. آنگاه اهتمام خود را به ذكر مباحث لغوى، اعراب، صرف و نحو، مسائل بيانى با استشهاد به اشعار عرب در بيان معناى آيه و وجوه محتمل آن بيشتر با اعتماد به تفسير [[الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل و عيون الأقاويل في وجوه التأويل|كشاف]] و بيضاوى، به اختصار و اعتدال، نشان مى‌دهد. | ||
پس از آن، تحقيق در مفاهيم و مباحث آيات را آغاز مى‌كند، در اين بخش به ذكر اسباب النزول از منابع شيعه و اهل سنت مى‌پردازد. با نقل احاديث از پيامبر(ص) و ائمه(ع) به تبيين آيات مى‌پردازد و با ذكر قصص و حكايات، مطالب خود را پى مى‌گيرد. در اين مجال از روايات جعلى و اسرائيليات نيز استفاده مى‌كند، اما به سخيف بودن و عدم مقبوليت آنها اشاره دارد، مانند ج 8 ص 46 داستان حضرت داود(ع). | پس از آن، تحقيق در مفاهيم و مباحث آيات را آغاز مى‌كند، در اين بخش به ذكر اسباب النزول از منابع شيعه و اهل سنت مى‌پردازد. با نقل احاديث از پيامبر(ص) و ائمه(ع) به تبيين آيات مى‌پردازد و با ذكر قصص و حكايات، مطالب خود را پى مى‌گيرد. در اين مجال از روايات جعلى و اسرائيليات نيز استفاده مى‌كند، اما به سخيف بودن و عدم مقبوليت آنها اشاره دارد، مانند ج 8 ص 46 داستان حضرت داود(ع). | ||