المجید في إعجاز القرآن المجید: تفاوت میان نسخه‌ها

|-

||سال نشر  

|-class='articleCode'

صنف پنجم لزوم ما لا یلزم است و آن این است که در دو بیت شعر یا دو فاصله نثر یا بیشتر از آن اجرا می‌شود - آن است كه حرف پیش از حرف روی (آخرین حرف اصلی قافیه) در شعر یا پیش از آخرین حرف فاصله در نثر، در هر دو مساوی باشد؛ به‌گونه‌ای كه قواعد علم قافیه آن را نمی‌طلبد. مثل آیه شریفه «فَأَمَّا الْيَتِيمَ‌ فَلاٰ تَقْهَرْ* وَ أَمَّا السّٰائِلَ‌ فَلاٰ تَنْهَر» (ضحی، 9-10) که باید فلا تقهره و فلا تنهره باید می‌شد و در اینجا حرف راء به‌منزله روی است و آمدن هاء لازم نیست.

صنف هفتم التفات است، التفات در اصطلاح بدیع، آن است که جهت سخن در اثنای آن تغیر کند و یکی از عناصر خطاب و غیبت و تکلم، به عنصری دیگر درآید مانند قول خداوند: وَ هُوَ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْراً بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ حَتَّى إِذَا أَقَلَّتْ سَحَاباً ثِقَالاً سُقْنَاهُ لِبَلَدٍ ﴿اعراف، 57﴾؛ ترجمه: و اوست كه بادها را پیشاپیش [باران] رحمتش مژده‏رسان مى‏فرستد تا آنگاه كه ابرهاى گرانبار را بردارند، آن را به‌سوی سرزمینى مرده برانیم.