۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
جز (جایگزینی متن - ' :' به ':') |
||
خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
علم بارى تعالى به ما سوايش؛ علم بارى تعالى به ذاتش و به كل؛ بيان كلمه حق و ظاهر و باطن بودن حق؛ تعريف حد؛ بيان موضوع؛ تفسير بعضى از اسماى الهى از قبيل اول و آخر و طالب و غالب. | علم بارى تعالى به ما سوايش؛ علم بارى تعالى به ذاتش و به كل؛ بيان كلمه حق و ظاهر و باطن بودن حق؛ تعريف حد؛ بيان موضوع؛ تفسير بعضى از اسماى الهى از قبيل اول و آخر و طالب و غالب. | ||
نگاهى گذرا به كتاب نصوص الحكم [[حسنزاده آملی، حسن|استاد حسنزاده]] : استاد، در ديباچه كتاب، مىگويد: «چنانكه در آغاز برخى از نوشتههايم گفتهام، ساليانى، شيوه نگارنده اين بود كه هر گاه به حوزه علميه تهران و قم، تعطيلى روى مىآورد، به شهر خويش، آمل، روى آورده، چند حلقه درس و بحث در آنجا داير مىكرد؛ بر اين عقيدت كه محقق را تأليفى گرانقدرتر از تصنيف كتاب انفسى نيست كه نفوس مستعده را احيا كند و از قوه به فعليت رساند و پس از آن، تأليف تدوينى، تا انعامش، عام باشد و احسانش، تام. اين كتاب نيز، حاصلى از آن درس و بحث است كه در شب دوشنبه، چهاردهم جمادى الاولى هزار و سىصد و نود و دو هجرى قمرى، مطابق پنجم تير ماه هزار و سىصد و پنجاه و يك هجرى شمسى، شروع و در شب پنجشنبه، پنجم شوال المكرم هزار و سىصد و نود و شش هجرى قمرى، مطابق هشتم مهر ماه هزار و سىصد و پنجاه و پنج هجرى شمسى، خاتمه يافت و اينك، قلم تقدير رقم زد كه فايده اين مأدبه، اعم و عايده اين مائده، اتم باشد». | نگاهى گذرا به كتاب نصوص الحكم [[حسنزاده آملی، حسن|استاد حسنزاده]]: استاد، در ديباچه كتاب، مىگويد: «چنانكه در آغاز برخى از نوشتههايم گفتهام، ساليانى، شيوه نگارنده اين بود كه هر گاه به حوزه علميه تهران و قم، تعطيلى روى مىآورد، به شهر خويش، آمل، روى آورده، چند حلقه درس و بحث در آنجا داير مىكرد؛ بر اين عقيدت كه محقق را تأليفى گرانقدرتر از تصنيف كتاب انفسى نيست كه نفوس مستعده را احيا كند و از قوه به فعليت رساند و پس از آن، تأليف تدوينى، تا انعامش، عام باشد و احسانش، تام. اين كتاب نيز، حاصلى از آن درس و بحث است كه در شب دوشنبه، چهاردهم جمادى الاولى هزار و سىصد و نود و دو هجرى قمرى، مطابق پنجم تير ماه هزار و سىصد و پنجاه و يك هجرى شمسى، شروع و در شب پنجشنبه، پنجم شوال المكرم هزار و سىصد و نود و شش هجرى قمرى، مطابق هشتم مهر ماه هزار و سىصد و پنجاه و پنج هجرى شمسى، خاتمه يافت و اينك، قلم تقدير رقم زد كه فايده اين مأدبه، اعم و عايده اين مائده، اتم باشد». | ||
حضرت استاد، در مقدمه كتاب، بعد از بحثى تحقيقى در صحت انتساب فصوص الحكم به [[فارابی، محمد بن محمد|فارابى]]، خاطرنشان مىسازد كه اولين شارح فصوص [[فارابی، محمد بن محمد|فارابى]]، خود [[فارابی، محمد بن محمد|فارابى]] است؛ بدين صورت كه از فص 63 تا فص 74 كه آخرين فص كتاب است، همان شرح يا تعليقهاى است كه [[فارابی، محمد بن محمد|فارابى]]، بر بعضى از فصوص مشكل كتاب نگاشته، ولى ديگران آنها را به اصل، الحاق و همه را يكجا به نام فصوص، قلمداد كردهاند. | حضرت استاد، در مقدمه كتاب، بعد از بحثى تحقيقى در صحت انتساب فصوص الحكم به [[فارابی، محمد بن محمد|فارابى]]، خاطرنشان مىسازد كه اولين شارح فصوص [[فارابی، محمد بن محمد|فارابى]]، خود [[فارابی، محمد بن محمد|فارابى]] است؛ بدين صورت كه از فص 63 تا فص 74 كه آخرين فص كتاب است، همان شرح يا تعليقهاى است كه [[فارابی، محمد بن محمد|فارابى]]، بر بعضى از فصوص مشكل كتاب نگاشته، ولى ديگران آنها را به اصل، الحاق و همه را يكجا به نام فصوص، قلمداد كردهاند. |
ویرایش