۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
آثار ابن المقفع: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' »' به '»'
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
جز (جایگزینی متن - ' »' به '»') |
||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
در مقدمه كتاب، به جايگاه نثر فنى نزد عرب و پيدايش آن بعد از پاگيرى نظام اجتماعى اسلام و نبود چنين نثرى در زمان جاهليّت اشاره شده است. در ادامه، بيان شده كه در قرن دوم هجرى، دو نويسنده به نام‌هاى [[ابن‌مقفع، عبدالله بن دادویه|عبدالله بن‌المقفع]] و عبدالحميد كاتب، پايه‌گزار اين نثر فنى و ادبى بودند؛ سپس شرح حال زندگى، مراحل تحصيل و همنشينى [[ابن‌مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن‌المقفع]] با شعرا و اديبان، آثار و شهرت او در نامه‌نويسى، بيان اقوال علت مرگ وى، مقايسه بين [[ابن‌مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن‌المقفع]] و [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] و خلاصه‌اى از مطالب كتاب آمده است..<ref>مقدمه، ص5</ref> | در مقدمه كتاب، به جايگاه نثر فنى نزد عرب و پيدايش آن بعد از پاگيرى نظام اجتماعى اسلام و نبود چنين نثرى در زمان جاهليّت اشاره شده است. در ادامه، بيان شده كه در قرن دوم هجرى، دو نويسنده به نام‌هاى [[ابن‌مقفع، عبدالله بن دادویه|عبدالله بن‌المقفع]] و عبدالحميد كاتب، پايه‌گزار اين نثر فنى و ادبى بودند؛ سپس شرح حال زندگى، مراحل تحصيل و همنشينى [[ابن‌مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن‌المقفع]] با شعرا و اديبان، آثار و شهرت او در نامه‌نويسى، بيان اقوال علت مرگ وى، مقايسه بين [[ابن‌مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن‌المقفع]] و [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] و خلاصه‌اى از مطالب كتاب آمده است..<ref>مقدمه، ص5</ref> | ||
«[[كليلة و دمنة]] | «[[كليلة و دمنة]]» مجموعه‌اى از داستان‌هاى ايرانى و هندى است كه [[ابن‌مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن‌المقفع]] از زبان پهلوى به عربى ترجمه نموده و قصه‌هاى آن از زبان حيوانات و پرندگان، درباره وظايف حاكم نسبت به مردم و توجه دادن پادشاهان به عدل و انصاف مى‌باشد..<ref>[[كليلة و دمنة]]، ص33</ref> | ||
«ادب كبير» رساله‌اى است كه از اندرزنامه‌هاى ايرانى و همچنين از تجربه‌هاى مؤلف در زندگى شخصى، سرچشمه گرفته است. جنبه اخلاقى كتاب كاملا عملى است. اندرزهايش به ندرت به يك سطح عالى اخلاقى مى‌رسد و محدود است به آداب معاشرت، زيركى و بهره‌جويى از عواطف نفسانى به سود خويش. از رحم دينى در اين كتاب اثرى نيست و جهان‌بينى آن با مردم دوره تجدّد (رنسانس)، بيشتر مناسب است، تا با مردم قرون وسطاى اسلامى. اين در حاليست كه «ادب كبير»، عارى از هرگونه اشاره به محيط تاريخى خاصى است..<ref>الادب الكبير، ص277</ref> | «ادب كبير» رساله‌اى است كه از اندرزنامه‌هاى ايرانى و همچنين از تجربه‌هاى مؤلف در زندگى شخصى، سرچشمه گرفته است. جنبه اخلاقى كتاب كاملا عملى است. اندرزهايش به ندرت به يك سطح عالى اخلاقى مى‌رسد و محدود است به آداب معاشرت، زيركى و بهره‌جويى از عواطف نفسانى به سود خويش. از رحم دينى در اين كتاب اثرى نيست و جهان‌بينى آن با مردم دوره تجدّد (رنسانس)، بيشتر مناسب است، تا با مردم قرون وسطاى اسلامى. اين در حاليست كه «ادب كبير»، عارى از هرگونه اشاره به محيط تاريخى خاصى است..<ref>الادب الكبير، ص277</ref> | ||