۶۱٬۱۸۹
ویرایش
الحاوي في الطب: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '[[[[' به '[['
جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]') |
جز (جایگزینی متن - '[[[[' به '[[') |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
'''الحاوى في الطب'''، به زبان عربى، نام كتاب معروف [[رازی، محمد بن زکریا|محمد بن زكرياى رازى]] است كه آن را «الجامع الحاصر لصناعة الطب»، «حاصر صناعة الطب»، «الجامع الكبير» و «الجامع» نيز مى‌نامند. كتاب «الحاوى»، اعظم و اهم كتب مؤلفه [[رازی، محمد بن زکریا|محمد بن زكرياى رازى]] است. | '''الحاوى في الطب'''، به زبان عربى، نام كتاب معروف [[رازی، محمد بن زکریا|محمد بن زكرياى رازى]] است كه آن را «الجامع الحاصر لصناعة الطب»، «حاصر صناعة الطب»، «الجامع الكبير» و «الجامع» نيز مى‌نامند. كتاب «الحاوى»، اعظم و اهم كتب مؤلفه [[رازی، محمد بن زکریا|محمد بن زكرياى رازى]] است. | ||
اين كتاب، 15 سال وقت رازى را گرفت و خود او مى‌گويد كه سوى چشمش را نيز با خود برد؛ بااين‌همه، كتاب «الحاوى» در زمان حيات رازى تدوين نهايى نشد، بلكه اين اثر پس از وفات محمد بن زكريا رازى و به امر ابوالفضل بن عميد، استاد | اين كتاب، 15 سال وقت رازى را گرفت و خود او مى‌گويد كه سوى چشمش را نيز با خود برد؛ بااين‌همه، كتاب «الحاوى» در زمان حيات رازى تدوين نهايى نشد، بلكه اين اثر پس از وفات محمد بن زكريا رازى و به امر ابوالفضل بن عميد، استاد [[صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد|صاحب بن عباد]]، اسماعیل بن عباد|[[صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد|صاحب بن عباد]]]]، وزير ركن الدوله ديلمى از اوراق مشوش و پراكنده‌اى كه از رازى باقى مانده بود، به اهتمام شاگردانش جمع‌آورى شد و پس از جمع اين اوراق پراكنده، كتاب «الحاوى» را تهيه كردند. | ||
قدما درباره اين كتاب بسيار معتقد بوده و مقام آن را در ميان كتب طبى بس گرامى مى‌داشتند و تقريباً تمام مورخين از آن ستايش كرده‌اند. نظامى عروضى سمرقندى در مقاله چهارم كتاب خود درباب علم طب و هدايت طبيب مى‌نويسد: «پس از كتب بسائط يكى به دست آرد چون «ستة عشر» [[جالینوس]] يا «حاوى» محمد زكريا يا «كامل الصناعة» يا «صد باب» بوسهل مسيحى يا «قانون» [[ابن‌سینا، حسین بن عبدالله|بوعلى سينا]] يا «ذخيره خوارزمشاهى» و به وقت فراغت مطالعت همى‌كند». | قدما درباره اين كتاب بسيار معتقد بوده و مقام آن را در ميان كتب طبى بس گرامى مى‌داشتند و تقريباً تمام مورخين از آن ستايش كرده‌اند. نظامى عروضى سمرقندى در مقاله چهارم كتاب خود درباب علم طب و هدايت طبيب مى‌نويسد: «پس از كتب بسائط يكى به دست آرد چون «ستة عشر» [[جالینوس]] يا «حاوى» محمد زكريا يا «كامل الصناعة» يا «صد باب» بوسهل مسيحى يا «قانون» [[ابن‌سینا، حسین بن عبدالله|بوعلى سينا]] يا «ذخيره خوارزمشاهى» و به وقت فراغت مطالعت همى‌كند». | ||