دانشنامه امام حسین علیه‌السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ: تفاوت میان نسخه‌ها

فصل دوم، درباره نام‌گذارى امام حسين(ع) است. در اين فصل، آمده كه نام‌گذارى امام(ع) و برادرش امام حسن(ع)، از طريق وحى به پيامبر(ص) صورت گرفته است و پس از اشاره به نام‌ها، كنيه و لقب ايشان، ضمن تحليلى، برخى از گزارش‌ها در مورد اينكه [[امام على(ع)]] در ابتدا نام «جعفر» و يا «حرب» را براى ايشان انتخاب كرده بود، نقد و رد شده است<ref>همان</ref>

فصل چهارم، درباره چگونگى پرورش ايشان در خاندان پيامبر(ص) است. اظهار محبت پيامبر خدا(ص) به او، بازى كردن پيامبر(ص) با او و بازى كردن او با پيامبر(ص)، كشتى گرفتن او با برادرش امام حسن(ع) در حضور پيامبر(ص)، بازى كردن او با ديگر بچه‌ها و نماز خواندن او با پيامبر(ص)، مى‌توانند آموزه‌هاى ارزشمندى براى تربيت فرزندان شايسته باشند كه در اين فصل، گزارش شده‌اند. همچنين روايات مختلفى كه دلالت بر تغذيه امام حسين(ع) از انگشتان پيامبر(ص) دارند، مورد تبيين و تحليل قرار گرفته‌اند<ref>همان، ص 24</ref>

فصل چهارم، به فضايل اخلاقى امام حسين(ع) اختصاص دارد، مانند: عزت نفس، حسن خلق، شجاعت، ادب، تواضع و سخاوت. همچنين داستان‌هاى مختلفى از سخاوت ايشان در اين فصل آمده است<ref>همان</ref>

فصل يكم، به زندگى امام حسين(ع) از هفت سالگى تا نه سالگى، مقارن ايام خلافت ابوبكر (11 - 13ق) مى‌پردازد. تحقيقا اين دروان، تلخ‌ترين ايام زندگى امام(ع) بوده است. وفات جدش پيامبر(ص)، شهادت مادر و مظلوم واقع شدن پدر، در اين دوران اتفاق افتاده است. همراهى با پدر در دفاع از حقش و انتقاد به ابوبكر با زبان كودكانه، از حوادث اين دروان از زندگى ايشان است<ref>همان</ref>

فصل سوم، ويژه زندگى امام(ع) از بيست سالگى تا 31 سالگى، مقارن با خلافت عثمان (24 - 35ق) است. برخورد تند امام(ع) با ابوسفيان در آغاز خلافت عثمان، بيمارى ايشان در راه مكه، تبعيد شدن ابوذر به ربذه و كشته شدن عثمان، حوادثى هستند كه در اين مقطع از تاريخ زندگى امام حسين(ع) اتفاق افتاده‌اند. مسئله شركت امام(ع) در جنگ‌هاى افريقيه (تونس) و طبرستان و در ماجراى دفاع از عثمان نيز مورد نقد و بررسى قرار گرفته است<ref>همان</ref>

فصل چهارم، به زندگى امام حسين(ع) از 31 سالگى تا 36 سالگى، مقارن با خلافت پدرش [[امام على(ع)]] (35 - 40ق) مربوط است. در اين فصل، حضور فعال امام حسين(ع) در صحنه‌هاى سياسى و نظامى، به‌ويژه در جنگ‌هاى جمل، صفين و نهروان و عنايت ويژه [[امام على(ع)]] به او و برادرش امام حسن(ع)، به‌تفصيل گزارش شده است<ref>همان، ص 28</ref>

فصل يكم، درباره پيروى كامل امام حسين(ع) از امام زمان خود و احترام ويژه او نسبت به امام حسن(ع)، به‌ويژه در مورد صلح و بيعت با معاويه و وصيت امام حسن(ع) به ايشان است<ref>همان</ref>

فصل دوم، درباره سياست امام(ع) در برخورد با معاويه و سياست معاويه در برخورد با امام(ع)، زمينه‌سازى امام(ع) براى قيام بر ضد حكومت بنى اميه پس از مرگ معاويه و احساس خطر معاويه از ناحيه امام حسين(ع) است<ref>همان</ref>

فصل سوم، درباره تلاش‌هاى معاويه براى ولايت‌عهدى فرزندش يزيد، به قتل رساندن سران مخالفان اين اقدام و از جمله امام حسن(ع)و سعد بن ابى‌وقاص، بيعت گرفتن معاويه براى يزيد، مخالفت جدى امام حسين(ع) با اين بيعت و سفارش‌هاى معاويه به هنگام مرگ به يزيد در مورد چگونگى برخورد با امام حسين(ع) است<ref>همان</ref>

در فصل چهارم، به ساير پيشگويى‌ها درباره شهادت امام حسين(ع) اشاره شده است، مانند: پيشگويى‌هاى امام حسن(ع)، خود امام حسين(ع)، سلمان، ابوذر، ميثم، [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]]، شمارى از اصحاب [[امام على(ع)]] و كعب‌الاحبار<ref>همان، ص 30</ref>

بخش هفتم در هفت فصل، خروج امام حسين(ع) از مدينه تا رسيدن به كربلا را گزارش كرده است. در آغاز اين بخش، تحليل نسبتا جامعى درباره زمينه‌ها و علل قيام امام حسين(ع)آمده است و پس از آن، مسائل مهمى مانند: امتناع امام(ع) از بيعت با يزيد، خروج امام(ع) از مدينه، فعاليت‌هاى ايشان در مكه، اعزام مسلم(ع) به‌عنوان نماينده خود به كوفه و شهادت مسلم و جمعى ديگر از ياران امام(ع) و نيز زندانى شدن شمارى ديگر از آنان، پيشنهادهاى مختلف به امام(ع) مبنى بر نرفتن به كوفه و حركت امام(ع) به‌سوى كربلا، در هفت فصل، گزارش گرديده است<ref>همان، ص 30</ref>