۱۰۶٬۳۳۳
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'محمد باقر' به 'محمدباقر') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'الإرشاد (ابهام زدایی)' به 'الإرشاد (ابهامزدایی)') |
||
(۳۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR00279J1.jpg | |||
| عنوان =غایة المراد في شرح نکت الإرشاد | |||
| عنوانهای دیگر =حاشیة الارشاد | |||
| | |||
ارشاد الاذهان الی احکام الایمان. شرح | ارشاد الاذهان الی احکام الایمان. شرح | ||
| | | پدیدآوران = | ||
[[مرکز الابحاث و الدراسات الاسلاميه]] (محقق) | |||
[[شهید اول، محمد بن مکی]] ( | [[شهید اول، محمد بن مکی]] (نویسنده) | ||
[[مختاری، رضا]] (محقق) | [[مختاری، رضا]] (محقق) | ||
| زبان =عربی | |||
|زبان | | کد کنگره = | ||
| موضوع = | |||
علامه حلی، حسن بن یوسف، 648 - 726ق. ارشاد الاذهان الی احکام الایمان - نقد و تفسیر | |||
|کد کنگره | |||
|موضوع | |||
فقه جعفری - قرن 8ق. | فقه جعفری - قرن 8ق. | ||
| ناشر = | |||
|ناشر | مرکز الابحاث و الدراسات الاسلامىة | ||
| مکان نشر =قم - ایران | |||
| سال نشر = 1373 ش | |||
|مکان نشر | |||
|سال نشر | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE00279AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ =1 | |||
| تعداد جلد =4 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =00279 | |||
| کتابخوان همراه نور =00279 | |||
| کد پدیدآور = | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
{{کاربردهای دیگر|الإرشاد (ابهامزدایی)}} | |||
'''غاية المراد في شرح نكت الإرشاد''' تألیف [[شهید اول، محمد بن مکی|شمسالدين محمد بن جمالالدين مكى عاملى جزينى]]، مشهور به [[شهيد اول]] (م 786 ق). | '''غاية المراد في شرح نكت الإرشاد''' تألیف [[شهید اول، محمد بن مکی|شمسالدين محمد بن جمالالدين مكى عاملى جزينى]]، مشهور به [[شهيد اول]] (م 786 ق). | ||
خط ۶۰: | خط ۴۶: | ||
اين كتاب بر خلاف ساير كتابهاى فقه استدلالى مؤلف همچون «الدروس» و «البيان»، تمام ابواب فقه را در برداشته و تمام كتاب «إرشاد الأذهان» را كه يك دورۀ فقه كامل مىباشد به صورت به اصطلاح شرح بالقول (قوله... أقول) شرح زده است. | اين كتاب بر خلاف ساير كتابهاى فقه استدلالى مؤلف همچون «الدروس» و «البيان»، تمام ابواب فقه را در برداشته و تمام كتاب «إرشاد الأذهان» را كه يك دورۀ فقه كامل مىباشد به صورت به اصطلاح شرح بالقول (قوله... أقول) شرح زده است. | ||
[[شهيد اول]] در تأليف اين كتاب از كتابهايى همچون «المعتبر»، «أجوبة المسائل الغرية» [[ | [[شهيد اول]] در تأليف اين كتاب از كتابهايى همچون «المعتبر»، «أجوبة المسائل الغرية» [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] (م 676 ق)، «إيضاح القوائد» [[فخرالمحققین، محمد بن حسن|فخر المحققين]] (م 771 ق)، و كتب [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلى]] تأثير پذيرفته است و به خصوص «مختلف الشيعة» در نظريات وى از جايگاه خاصى برخوردار است. | ||
علاوه بر منابع مذكور مطالبى را كه وى به صورت شفاهى از فخرالدين، فرزند [[حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلّى]] و عميدالدين عبدالمطلب بن محمد اعرجى (م 754 ق) نقل نموده و مطالبى كه از كتب بزرگانى همچون [[ابن براج، عبدالعزیز بن نحریر|ابن برّاج]]، [[ | علاوه بر منابع مذكور مطالبى را كه وى به صورت شفاهى از فخرالدين، فرزند [[حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلّى]] و عميدالدين عبدالمطلب بن محمد اعرجى (م 754 ق) نقل نموده و مطالبى كه از كتب بزرگانى همچون [[ابن براج، عبدالعزیز بن نحریر|ابن برّاج]]، [[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاوس]] و ديگران كه در دسترس ما نيست در كتاب آورده است، در شكل دادن به مطالب كتاب نقش مهمى را داشته است. | ||
اين كتاب از نظر استقصاء اقوال و نظريات فقهى در زمان خود كم نظير بوده و بعدها كتابهايى همچون [[مفتاح الكرامة في شرح قواعد العلامة|مفتاح الكرامة]]، [[جواهر الكلام في شرح شرائع الإسلام|جواهر الكلام]] به همين | اين كتاب از نظر استقصاء اقوال و نظريات فقهى در زمان خود كم نظير بوده و بعدها كتابهايى همچون [[مفتاح الكرامة في شرح قواعد العلامة|مفتاح الكرامة]]، [[جواهر الكلام في شرح شرائع الإسلام|جواهر الكلام]] به همين سبک تدوين شدهاند. | ||
از زمان نگارش، اين كتاب مورد توجه فقهاى عظام واقع شده است و بزرگانى همچون: | از زمان نگارش، اين كتاب مورد توجه فقهاى عظام واقع شده است و بزرگانى همچون: | ||
خط ۷۲: | خط ۵۸: | ||
- ابن فهد (م 841 ق) در «المهذب البارع»، | - ابن فهد (م 841 ق) در «المهذب البارع»، | ||
- [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق كركى]] (م 940 ق) در «[[جامع المقاصد في شرح القواعد|جامع المقاصد]] » و آثار ديگرش، | - [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق كركى]] (م 940 ق) در «[[جامع المقاصد في شرح القواعد|جامع المقاصد]]» و آثار ديگرش، | ||
- [[شهيد ثانى]] (م 965 ق) در اكثر تأليفاتش، | - [[شهيد ثانى]] (م 965 ق) در اكثر تأليفاتش، | ||
- سيد [[موسوی عاملی، محمد بن علی|محمد بن على عاملى]] (م 1009 ق) در «[[مدارك الأحكام في شرح شرائع الإسلام| | - سيد [[موسوی عاملی، محمد بن علی|محمد بن على عاملى]] (م 1009 ق) در «[[مدارك الأحكام في شرح شرائع الإسلام|مدارک الأحكام]]»، | ||
- [[حسینی عاملی، محمدجواد بن محمد|سيد محمد جواد عاملى]] (م 1227 ق) در «[[مفتاح الكرامة في شرح قواعد العلامة|مفتاح الكرامة]]»، | - [[حسینی عاملی، محمدجواد بن محمد|سيد محمد جواد عاملى]] (م 1227 ق) در «[[مفتاح الكرامة في شرح قواعد العلامة|مفتاح الكرامة]]»، | ||
خط ۱۲۱: | خط ۱۰۷: | ||
كتاب موجود اولين بار در سال 1271ق چاپ شده است و مصحح و محقق آن آیتالله ميرزا محمد قمى، معروف به ارباب بوده است و يكبار ديگر نيز در سال 1302ق چاپ شده است (مقدمهاى بر فقه شيعه، ص 138، فهرست كتابهاى چاپى عربى، ص 646) جلد اول كتاب موجود در سال 1414 ق، جلد دوم در سال 1418 ق، جلد سوم در سال 1420 ق، و جلد چهارم در سال 1421ق در انتشارات دفتر تبليغات اسلامى زير نظر مركز مطالعات و تحقيقات اسلامى در قم چاپ شده است. | كتاب موجود اولين بار در سال 1271ق چاپ شده است و مصحح و محقق آن آیتالله ميرزا محمد قمى، معروف به ارباب بوده است و يكبار ديگر نيز در سال 1302ق چاپ شده است (مقدمهاى بر فقه شيعه، ص 138، فهرست كتابهاى چاپى عربى، ص 646) جلد اول كتاب موجود در سال 1414 ق، جلد دوم در سال 1418 ق، جلد سوم در سال 1420 ق، و جلد چهارم در سال 1421ق در انتشارات دفتر تبليغات اسلامى زير نظر مركز مطالعات و تحقيقات اسلامى در قم چاپ شده است. | ||
مصحح و محقق آن فاضل ارجمند [[مختاری، رضا|رضا مختارى]] بوده و آقايان على اكبر زمانىنژاد، على مختارى، سيد ابوالحسن مطلبى، عباس محمدى، اسعد طيب، منصور ابراهيمى، غلامرضا نقى، غلامحسين | مصحح و محقق آن فاضل ارجمند [[مختاری، رضا|رضا مختارى]] بوده و آقايان على اكبر زمانىنژاد، على مختارى، سيد ابوالحسن مطلبى، عباس محمدى، اسعد طيب، منصور ابراهيمى، غلامرضا نقى، غلامحسين قيصريههاوى را در اين مهم يارى دادهاند. | ||
==نسخهها== | ==نسخهها== | ||
خط ۱۵۱: | خط ۱۳۷: | ||
# نوشتن صحيحترين ضبط متن كتاب از بين نسخههاى پنجگانه. | # نوشتن صحيحترين ضبط متن كتاب از بين نسخههاى پنجگانه. | ||
# ضبط صحيح شكل كلمات با توجه به منابع صرفى، نحوى، لغوى. به عنوان نمونه لفظ عشر در زمانى كه معدود آن مؤنث باشد با سكون شين مثل عشر لغات و زمانى كه معدود آن مذكر باشد با فتح شين مثل احد عشر شهرا نوشته شده است. (جلد اول/ص 32، ص 238). | # ضبط صحيح شكل كلمات با توجه به منابع صرفى، نحوى، لغوى. به عنوان نمونه لفظ عشر در زمانى كه معدود آن مؤنث باشد با سكون شين مثل عشر لغات و زمانى كه معدود آن مذكر باشد با فتح شين مثل احد عشر شهرا نوشته شده است. (جلد اول/ص 32، ص 238). | ||
# ذكر آدرس و مصادر روايات بر اساس ترتيب زمانى كتب اربعه، يعنى الكافى، الفقيه، [[تهذيب الأحكام]] و [[الاستبصار في ما اختلف من الأخبار|استبصار]] . | # ذكر آدرس و مصادر روايات بر اساس ترتيب زمانى كتب اربعه، يعنى الكافى، الفقيه، [[تهذيب الأحكام]] و [[الاستبصار في ما اختلف من الأخبار|استبصار]]. | ||
# از آن جايى كه [[شهيد اول]] در ذكر احاديث، بيشتر به [[تهذيب الأحكام]] عنايت داشته و بسيارى از روايات كافى را كه حسنه بوده است، چون در تهذيب آنها را صحيحه ذكر كرده است، صحيحه عنوان نموده است، آدرس [[تهذيب الأحكام]] ذكر شده است. | # از آن جايى كه [[شهيد اول]] در ذكر احاديث، بيشتر به [[تهذيب الأحكام]] عنايت داشته و بسيارى از روايات كافى را كه حسنه بوده است، چون در تهذيب آنها را صحيحه ذكر كرده است، صحيحه عنوان نموده است، آدرس [[تهذيب الأحكام]] ذكر شده است. | ||
# علاوه بر احاديث شيعه، روايات عامه را از صحاح سته ذكر شده است. بعضى از روايات كه از غير كتب حديثى ذكر شده است آدرس آنها را علاوه بر مصادر حديثى از خود آنها ذكر نمودهاند. | # علاوه بر احاديث شيعه، روايات عامه را از صحاح سته ذكر شده است. بعضى از روايات كه از غير كتب حديثى ذكر شده است آدرس آنها را علاوه بر مصادر حديثى از خود آنها ذكر نمودهاند. | ||
خط ۱۹۸: | خط ۱۸۴: | ||
در كتاب قضاء جلد 2، صفحۀ 160 پس از نقل عبارت على رأى وى مىنويسد، عادة المصنف في كتبه أن يكون مقوّاه الرأى المذكور و مضعّفه الرأى المنبّه عليه، و هنا الأمر بالعكس. | در كتاب قضاء جلد 2، صفحۀ 160 پس از نقل عبارت على رأى وى مىنويسد، عادة المصنف في كتبه أن يكون مقوّاه الرأى المذكور و مضعّفه الرأى المنبّه عليه، و هنا الأمر بالعكس. | ||
در كتاب جنايات جلد 2، صفحۀ 205: اعلم أن قول المصنف هنا و في التلخيص «على رأى» ليس في موضعه على ما اصطلح عليه | در كتاب جنايات جلد 2، صفحۀ 205: اعلم أن قول المصنف هنا و في التلخيص «على رأى» ليس في موضعه على ما اصطلح عليه غالباً فإنّه ينبّه به على قول و إن لم يكن مشهورا و في الأكثر يكون مشهورا بنابراین اگر چه در مواردى كه [[حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلّى]] نظريهاش را تغيير داده است يا در موارد استثنايى نمىتوان تعريف مشخصى براى اين اصطلاح داشت امّا غالباً نظريهاى كه قبل از اين اصطلاح آورده شده است مورد قبول [[حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلّى]] بوده و آن را تقويت كرده است و نظريۀ پس از اين اصطلاح خلاف مشهور بوده و وى آن را قبول نداشته است. | ||
==ويژگىها== | ==ويژگىها== | ||
خط ۲۰۵: | خط ۱۹۱: | ||
كتاب غاية المراد يكى از بىنظيرترين كتب فقهى از نظر جامعيت و ويژگىهاى خاص آن مىباشد. شايد مهمترين خصوصيت اين كتاب بيان مطالبى از [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]] و فقهاى قبل از وى است كه در كتب آنها وجود ندارد و به دست ما نرسيده است. | كتاب غاية المراد يكى از بىنظيرترين كتب فقهى از نظر جامعيت و ويژگىهاى خاص آن مىباشد. شايد مهمترين خصوصيت اين كتاب بيان مطالبى از [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]] و فقهاى قبل از وى است كه در كتب آنها وجود ندارد و به دست ما نرسيده است. | ||
وى در مواردى انصراف [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلى]] از نظريۀ قبلش را از طريق فرزندش [[فخرالمحققین، محمد بن حسن|فخر المحققين]] اعلام نموده است، | وى در مواردى انصراف [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلى]] از نظريۀ قبلش را از طريق فرزندش [[فخرالمحققین، محمد بن حسن|فخر المحققين]] اعلام نموده است، مثلاًدر صفحۀ 188 مىنويسد: سمعت من شيخنا الإمام فخرالدين ولد المصنف أنه رجع عن هذه المسألة. | ||
وى گاهى نيز مطالبى را كه به صورت شفاهى از [[فخرالمحققین، محمد بن حسن|فخر المحققين]] و شيخ عميدالدين عبدالمطلب بن محمد اعرجى (م 754 ق) در درس شنيده بوده را نقل نموده كه از اين نظر نيز منحصر بفرد مىباشد. | وى گاهى نيز مطالبى را كه به صورت شفاهى از [[فخرالمحققین، محمد بن حسن|فخر المحققين]] و شيخ عميدالدين عبدالمطلب بن محمد اعرجى (م 754 ق) در درس شنيده بوده را نقل نموده كه از اين نظر نيز منحصر بفرد مىباشد. | ||
خط ۲۱۱: | خط ۱۹۷: | ||
به عنوان نمونه وى در صفحۀ 243 مىنويسد: اعلم أن المحقق نجمالدين أورد سؤالا هنا، و أجاب عنه في كتابه إجمالا و في درسه تفصيلا...هكذا نقل عن المحقق في الدروس، يا در جاى ديگر: سمعت منه مشافهة، قال...في الدروس. | به عنوان نمونه وى در صفحۀ 243 مىنويسد: اعلم أن المحقق نجمالدين أورد سؤالا هنا، و أجاب عنه في كتابه إجمالا و في درسه تفصيلا...هكذا نقل عن المحقق في الدروس، يا در جاى ديگر: سمعت منه مشافهة، قال...في الدروس. | ||
از ديگر ويژگىهاى بسيار مهم اين كه وى به نقل مطالب زيادى از كتب و تأليفات قدماى اصحاب كه به دست ما نرسيده است در اين كتاب پرداخته است كه حتى بزرگانى همچون[[ | از ديگر ويژگىهاى بسيار مهم اين كه وى به نقل مطالب زيادى از كتب و تأليفات قدماى اصحاب كه به دست ما نرسيده است در اين كتاب پرداخته است كه حتى بزرگانى همچون[[ابن ادریس، محمد بن احمد| ابن ادريس]]، [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]]، فاضل آبى، [[حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلّى]] و ديگران آنها را بيان نكردهاند. | ||
اين گونه نقل مطالب از جهت فراوانى آثار و تأليفات قدماء در نزد [[شهيد اول]] بوده است، به عنوان نمونه وى از كتابهاى الكامل، الروضة و الموجز از [[ابن براج، عبدالعزیز بن نحریر|ابن برّاج]]، البشرى از احمد بن طاوس، الفاخر از ابوالفضل جعفى، الواسطة از ابن حمزة، المنهج الاقصد از نجيبالدين، المفيد في التكليف از بصروى، النيات از مصرى، الرافع و الحاوى از جرجانى و كتابهاى متعدد ديگرى مطالبى را نقل نموده كه در دسترس ما نيستند. | اين گونه نقل مطالب از جهت فراوانى آثار و تأليفات قدماء در نزد [[شهيد اول]] بوده است، به عنوان نمونه وى از كتابهاى الكامل، الروضة و الموجز از [[ابن براج، عبدالعزیز بن نحریر|ابن برّاج]]، البشرى از احمد بن طاوس، الفاخر از ابوالفضل جعفى، الواسطة از ابن حمزة، المنهج الاقصد از نجيبالدين، المفيد في التكليف از بصروى، النيات از مصرى، الرافع و الحاوى از جرجانى و كتابهاى متعدد ديگرى مطالبى را نقل نموده كه در دسترس ما نيستند. | ||
از طرف ديگر وى نظريات بزرگانى را نقل نموده كه نام كتابهاى آنها را ذكر ننموده است | از طرف ديگر وى نظريات بزرگانى را نقل نموده كه نام كتابهاى آنها را ذكر ننموده است مثلاًاز مفيدالدين محمد بن جهيم، ابوعبدالله صهرشتى، بزنطى، ابن الفاخر، الصورى، ابوالصالح حلبى، جعفى و ديگران مطالبى را نقل نموده است و حتى در بيش از هشتاد مورد از ابن عقيل اقوالى را عنوان نموده است. | ||
بر خلاف ساير تأليفات [[شهيد اول]] مثل الدروس، البيان، [[ذكری الشيعة في أحكام الشريعة|الذكرى]]، كتاب غاية المراد كامل بوده و تمام مشكلات و موارد ابهام إرشاد الأذهان را در بردارد و فقط در قسمت عبادات خلاصه و مختصر اين موارد را بيان نموده است. | بر خلاف ساير تأليفات [[شهيد اول]] مثل الدروس، البيان، [[ذكری الشيعة في أحكام الشريعة|الذكرى]]، كتاب غاية المراد كامل بوده و تمام مشكلات و موارد ابهام إرشاد الأذهان را در بردارد و فقط در قسمت عبادات خلاصه و مختصر اين موارد را بيان نموده است. | ||
خط ۲۲۱: | خط ۲۰۷: | ||
تتبع وسيع و احاطۀ مؤلف به اقوال و نظريات فقهاى قبل از خود از ديگر ويژگىهاى كتاب است تا جايى كه مؤلف در موارد متعدد به نادر بودن نظريهاى اشاره دارد. | تتبع وسيع و احاطۀ مؤلف به اقوال و نظريات فقهاى قبل از خود از ديگر ويژگىهاى كتاب است تا جايى كه مؤلف در موارد متعدد به نادر بودن نظريهاى اشاره دارد. | ||
مثلاًدر صفحۀ 187 در مورد نظريهاى كه بر الخلاف [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] اسناد داده شده است مىنويسد: و لم أجده في الكتاب، يا در مورد ديگرى در منفرد بودن نظر [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلى]] مىنويسد: هذا الفرع من خصوصيات المصنف رحمهالله صفحۀ 187، يا در صفحۀ 276 مىنويسد: هذان الفرعان لم أظفر بهما لأحد سبق. | |||
از ديگر ويژگىهاى كتاب نظم و ترتيب دقيق مسائل كتاب مىباشد و به دليل خلاصهنويسى مطالب اين كتاب، بسيارى از مباحث آن از پيچيدگى و سنگينى در عبارت برخوردار است. | از ديگر ويژگىهاى كتاب نظم و ترتيب دقيق مسائل كتاب مىباشد و به دليل خلاصهنويسى مطالب اين كتاب، بسيارى از مباحث آن از پيچيدگى و سنگينى در عبارت برخوردار است. | ||
از ديگر خصوصيات كتاب دسترسى مؤلف به نسخ مختلف كتاب و تصحيح بعضى از عبارتهاى آن است | از ديگر خصوصيات كتاب دسترسى مؤلف به نسخ مختلف كتاب و تصحيح بعضى از عبارتهاى آن است مثلاًدر صفحۀ 117 از جلد اول مىنويسد: هذا القول ليس في أكثر النسخ و لكنّه ملحق بغير خط المصنف على الأصل. | ||
==اسلوب تأليف== | ==اسلوب تأليف== | ||
خط ۲۳۲: | خط ۲۱۸: | ||
# در غالب موارد، روايات را از كتاب [[تهذيب الأحكام]] [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] نقل مىنمايد. | # در غالب موارد، روايات را از كتاب [[تهذيب الأحكام]] [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] نقل مىنمايد. | ||
# از كتب علماء به پيروى از [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]] و ابوالصلاح حلبى تعبير به مسأله مىنمايد. (جلد /1صفحات 99، 100، 102، الكافي في الفقه ص 510). | # از كتب علماء به پيروى از [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]] و ابوالصلاح حلبى تعبير به مسأله مىنمايد. (جلد /1صفحات 99، 100، 102، الكافي في الفقه ص 510). | ||
# از آنجا كه مباحث اصول عمليه در زمان [[شهيد اول]] منقح و تبيين نشده بود وى گاهى بعضى از مسائل را در باب اصول عمليّه بيان نموده كه امروزه مورد قبول ما نيست | # از آنجا كه مباحث اصول عمليه در زمان [[شهيد اول]] منقح و تبيين نشده بود وى گاهى بعضى از مسائل را در باب اصول عمليّه بيان نموده كه امروزه مورد قبول ما نيست مثلاًدر بحث تعارض اصل احتياط و اصل برائت در جلد 282/1 - 283 مىنويسد: المعارضة بالاحتياط لا يقاوم الأصل، إذ الظني لا يعارض القطعي. | ||
# وى به عنوان فقيهى مدقق در مواردى روش ايجاد فروع فقهى را مىآموزد | # وى به عنوان فقيهى مدقق در مواردى روش ايجاد فروع فقهى را مىآموزد مثلاًدر بحث ترتيب در نماز قضاء در ج /1ص 209 پس از ذكر 4 فرع فقهى مىنويسد. | ||
و عليك باستخراج ما يرد عليك من فروع هذا الباب فإنها لا تنحصر و قد نبهت عليها. | و عليك باستخراج ما يرد عليك من فروع هذا الباب فإنها لا تنحصر و قد نبهت عليها. | ||
== وابستهها == | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[حاشية الإرشاد]] | [[حاشية الإرشاد]] | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] |