۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
قزوینی، سید محمدصالح بن محمدباقر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'محمدباقر' به 'محمد باقر'
جز (جایگزینی متن - 'محمد باقر' به 'محمدباقر') |
جز (جایگزینی متن - 'محمدباقر' به 'محمد باقر') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class='wikiInfo'> | <div class='wikiInfo'> | ||
[[پرونده:NUR09194.jpg|بندانگشتی|قزوینی، محمدصالح بن | [[پرونده:NUR09194.jpg|بندانگشتی|قزوینی، محمدصالح بن محمد باقر]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type='authorName'|قزوینی، محمدصالح بن | ! نام!! data-type='authorName'|قزوینی، محمدصالح بن محمد باقر | ||
|- | |- | ||
|نام های دیگر | |نام های دیگر | ||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type='authorfatherName'| | |data-type='authorfatherName'|محمد باقر | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
'''محمد صالح بن | '''محمد صالح بن محمد باقر قزوينى''' معروف به «روغنى» و متخلص به «فقير»، از استوانه‌هاى علمى شيعى در عصر صفوى مى‌باشد. | ||
او در 1019ق، در قزوين به دنيا آمد. | او در 1019ق، در قزوين به دنيا آمد. | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
وی پس از اخذ مقدمات علوم نزد علماى زادگاه خود، در 1038ق، راهى اصفهان گرديد و حوزه درس سيد مير[[میرداماد، | وی پس از اخذ مقدمات علوم نزد علماى زادگاه خود، در 1038ق، راهى اصفهان گرديد و حوزه درس سيد مير[[میرداماد، محمد باقر بن محمد|محمد باقر داماد]] ملحق گشت. پس از وفات استادش در سال 1042ق، مجدداً به موطن خود قزوين بازگشت و در مدرسه نواب، مدارج عالى اجتهاد را در حوزه درس شيخ محمدكاظم طالقانى قزوينى و ملا خليلا خليل قزوينى پيمود. او از پيشتازان جنبشهاى فكرى و ترويج زبان فارسى در حوزه‌هاى علمى شيعه بود و اكثر مؤلفات خويش را به فارسى تأليف نمود و يا اينكه كتب مهم عربى را به فارسى ترجمه كرد. | ||
در روزگار وى، دولت صفويان از اخباريه حمايت مى‌كرد و در حدود 1070ق جمعى از علماى اصولى قزوين را به شهرهاى گوناگون از جمله روغنى را به شهر قندهار، تبعيد كرد. سپس او را در 1075ق به مشهد مقدس هجرت نمود و تا آخر عمر از مشهد بيرون نرفت و در همان سامان، در سال 1116ق، وفات يافت. | در روزگار وى، دولت صفويان از اخباريه حمايت مى‌كرد و در حدود 1070ق جمعى از علماى اصولى قزوين را به شهرهاى گوناگون از جمله روغنى را به شهر قندهار، تبعيد كرد. سپس او را در 1075ق به مشهد مقدس هجرت نمود و تا آخر عمر از مشهد بيرون نرفت و در همان سامان، در سال 1116ق، وفات يافت. | ||
[[حر عاملی، محمد بن حسن|شيخ حر عاملى]]، در «[[أمل الآمل في علماء جبل عامل|امل الآمال]]»، از وى با عظمت و بزرگى، با كلمه «مولانا محمدصالح بن | [[حر عاملی، محمد بن حسن|شيخ حر عاملى]]، در «[[أمل الآمل في علماء جبل عامل|امل الآمال]]»، از وى با عظمت و بزرگى، با كلمه «مولانا محمدصالح بن محمد باقر القزوينى المعروف بالروغنى...» ياد كرده است. | ||
وى از علمايى است كه به نثر فارسى خدمات شايانى نمود و تمامى آثار و مؤلفات خود، جز شرح عربى «صحيفه سجاديه»، همگى را به زبان فارسى نگاشته است. | وى از علمايى است كه به نثر فارسى خدمات شايانى نمود و تمامى آثار و مؤلفات خود، جز شرح عربى «صحيفه سجاديه»، همگى را به زبان فارسى نگاشته است. | ||