۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
تسخیری، محمدعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'محمدباقر' به 'محمد باقر'
جز (جایگزینی متن - 'علیه السلام' به 'علیه‌السلام') |
جز (جایگزینی متن - 'محمدباقر' به 'محمد باقر') |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
در سال 1341 دوره دبيرستان را به پايان رساند، آن‌گاه وارد دانشكده فقه شد و در رشته زبان عربى و علوم اسلامى به تحصيل پرداخت. هم‌زمان، فراگيرى دروس حوزوى را نيز آغاز كرد. | در سال 1341 دوره دبيرستان را به پايان رساند، آن‌گاه وارد دانشكده فقه شد و در رشته زبان عربى و علوم اسلامى به تحصيل پرداخت. هم‌زمان، فراگيرى دروس حوزوى را نيز آغاز كرد. | ||
تحصيلات مقدماتى و دروس حوزوى را تا مرحله درس خارج در محضر اساتيد بزرگى نظير آيات عظام [[صدر، | تحصيلات مقدماتى و دروس حوزوى را تا مرحله درس خارج در محضر اساتيد بزرگى نظير آيات عظام [[صدر، محمد باقر|شهيد صدر]]، خويى، حكيم، شيخ جواد تبريزى، شيخ كاظم تبريزى، صدرا بادكوبى و شيخ مجتبى لنكرانى سپرى نمود و در كنار آن، دروس دانشگاهى را نيز در رشته ادبيات عرب، فقه و اصول در دانشكده معروف فقه نجف اشرف فراگرفت. ايشان هم‌زمان با تحصيل در حوزه علميه نجف اشرف به تدريس دروس رايج حوزوى نيز اشتغال داشت و در نتيجه مجاهدت‌هاى سياسى، مدتى در سياه‌چال‌هاى رژيم بعث زندانى شد. | ||
پس از انقلاب 1377 عراق به رهبرى عبدالكريم قاسم، احزاب سياسى مانند حزب كمونيست و ملى‌گراها كه افكار ضد اسلامى داشتند، فعاليت‌هاى خود را از سر گرفتند و با آموزه‌هاى اسلامى به‌شدت برخورد مى‌كردند؛ ازاين‌رو، حزب «جماعة العلماء» براى رويارويى با اين هجوم، به سازمان‌دهى جوانان مسلمان دست يازيد. تسخيرى نيز با مطالعه نشريات حزب «جماعة العلماء»، در جريان اهداف و برنامه‌هاى آن حزب قرار گرفت. فعاليت‌هاى انقلابى وى ادامه يافت تا اينكه در سال 1344 به‌طور رسمى به «حزب الدعوة» پيوست كه با نظارت آيت‌الله صدر اداره مى‌شد. تسخيرى در آن زمان، با سرودن اشعار انقلابى به افشاگرى بر ضد نظام حاكم بر عراق پرداخت كه به دستگيرى و زندانى شدن وى انجاميد. وى پس از مدتى با ميانجى‌گرى علماى نجف، به‌ويژه [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره)، از زندان رهايى يافت و سپس راهى نجف شد. دروس حوزوى را در حوزه نجف ادامه داد. وى در محضر استادانى چون مجتبى لنكرانى و كاظم تبريزى، دوره سطح را به پايان رساند و به درس خارج فقه راه يافت. در سال 1349 به دليل فعاليت‌هاى سياسى بر ضد رژيم عراق، از اين كشور اخراج شد و به ايران آمد. | پس از انقلاب 1377 عراق به رهبرى عبدالكريم قاسم، احزاب سياسى مانند حزب كمونيست و ملى‌گراها كه افكار ضد اسلامى داشتند، فعاليت‌هاى خود را از سر گرفتند و با آموزه‌هاى اسلامى به‌شدت برخورد مى‌كردند؛ ازاين‌رو، حزب «جماعة العلماء» براى رويارويى با اين هجوم، به سازمان‌دهى جوانان مسلمان دست يازيد. تسخيرى نيز با مطالعه نشريات حزب «جماعة العلماء»، در جريان اهداف و برنامه‌هاى آن حزب قرار گرفت. فعاليت‌هاى انقلابى وى ادامه يافت تا اينكه در سال 1344 به‌طور رسمى به «حزب الدعوة» پيوست كه با نظارت آيت‌الله صدر اداره مى‌شد. تسخيرى در آن زمان، با سرودن اشعار انقلابى به افشاگرى بر ضد نظام حاكم بر عراق پرداخت كه به دستگيرى و زندانى شدن وى انجاميد. وى پس از مدتى با ميانجى‌گرى علماى نجف، به‌ويژه [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره)، از زندان رهايى يافت و سپس راهى نجف شد. دروس حوزوى را در حوزه نجف ادامه داد. وى در محضر استادانى چون مجتبى لنكرانى و كاظم تبريزى، دوره سطح را به پايان رساند و به درس خارج فقه راه يافت. در سال 1349 به دليل فعاليت‌هاى سياسى بر ضد رژيم عراق، از اين كشور اخراج شد و به ايران آمد. | ||