پرش به محتوا

اوح‍دال‍دی‍ن‌ ک‍رم‍ان‍ی‌، ح‍ام‍د ب‍ن‌ اب‍ی‌‌ال‍ف‍خ‍ر: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'شمس‌ الدين' به 'شمس‌الدين'
جز (جایگزینی متن - 'الدين' به ' الدين')
جز (جایگزینی متن - 'شمس‌ الدين' به 'شمس‌الدين')
خط ۴۴: خط ۴۴:
وى در سال 561ق، در شهر بردسير از توابع کرمان زاده شد و طى سفرهايى به حجاز و عراق و شام، با مشايخ بزرگ صوفيه آشنا گرديد.
وى در سال 561ق، در شهر بردسير از توابع کرمان زاده شد و طى سفرهايى به حجاز و عراق و شام، با مشايخ بزرگ صوفيه آشنا گرديد.


او در جوانى به بغداد رفت و در آنجا تحصيل كرد و سپس به حلقه مريدان شيخ شمس‌ الدين سجاسى پيوست و از او خرقه گرفت. سجاسى، مراد و استاد شمس تبريزى نيز بود. اوحد‌ الدين، از بغداد به تركيه رفت و در آنجا مريدان بسيار يافت. وى به سفرهاى بى‌شمار رفت و با عرفاى زيادى صحبت داشت.
او در جوانى به بغداد رفت و در آنجا تحصيل كرد و سپس به حلقه مريدان شيخ شمس‌الدين سجاسى پيوست و از او خرقه گرفت. سجاسى، مراد و استاد شمس تبريزى نيز بود. اوحد‌ الدين، از بغداد به تركيه رفت و در آنجا مريدان بسيار يافت. وى به سفرهاى بى‌شمار رفت و با عرفاى زيادى صحبت داشت.


در سال 632ق، به بغداد بازگشت و در آن هنگام، شيخ شهاب‌ الدين سهروردى كه شيخ الشيوخ بغداد بود، درگذشت و اوحد‌ الدين بر جنازه او نماز گزارد. خليفه عباسى، المستنصر او را به مقام شيخ الشيوخى گماشت و به رباط مرزبانيه روانه ساخت. اوحد‌ الدين کرمانى، روز دوشنبه سوم شعبان 635ق، درگذشت و او را در محله شونيزيه بغداد به خاك سپردند.
در سال 632ق، به بغداد بازگشت و در آن هنگام، شيخ شهاب‌ الدين سهروردى كه شيخ الشيوخ بغداد بود، درگذشت و اوحد‌ الدين بر جنازه او نماز گزارد. خليفه عباسى، المستنصر او را به مقام شيخ الشيوخى گماشت و به رباط مرزبانيه روانه ساخت. اوحد‌ الدين کرمانى، روز دوشنبه سوم شعبان 635ق، درگذشت و او را در محله شونيزيه بغداد به خاك سپردند.
خط ۵۶: خط ۵۶:
#ديوان رباعيات.
#ديوان رباعيات.


در پاره‌اى از منابع، «مثنوى مصباح الارواح» را به اوحد‌ الدين منسوب ساخته‌اند كه بديع الزمان فروزانفر با دلايل متقن، ابطال اين انتساب را باز نموده است. اين مثنوى، از شاعرى است به نام شمس‌ الدين محمد بردسيرى كه هم‌دوره و همشهرى اوحد‌ الدين بوده‌است.
در پاره‌اى از منابع، «مثنوى مصباح الارواح» را به اوحد‌ الدين منسوب ساخته‌اند كه بديع الزمان فروزانفر با دلايل متقن، ابطال اين انتساب را باز نموده است. اين مثنوى، از شاعرى است به نام شمس‌الدين محمد بردسيرى كه هم‌دوره و همشهرى اوحد‌ الدين بوده‌است.




۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش