پرش به محتوا

برگی از تاریخ قزوین: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'زين العابدين' به 'زين‌العابدين'
جز (جایگزینی متن - 'همرعشی ' به 'ه‌مرعشی ')
جز (جایگزینی متن - 'زين العابدين' به 'زين‌العابدين')
خط ۶۱: خط ۶۱:
مطالبى كه در مقدمه و متن كتاب آمده است، به ترتيب به شرح زير است:
مطالبى كه در مقدمه و متن كتاب آمده است، به ترتيب به شرح زير است:


مقدمه: آستانه حضرت شاهزاده حسين در شهر قزوين از كهن‌ترين و با شكوه‌ترين مزارات موجود در ايران است. اين مكان مقدس از توجه و اعتقاد كامل مردم آن ديار برخوردار است. قديمى‌ترين مأخذى كه نام اين مزار در آن ذكر شده است، كتاب "تاريخ قزوين و فضائل‌ها" تأليف خليل بن عبدالله بن احمد قزوينى است. اگر چه اين كتاب اكنون در دست ما نيست، ليكن بيشتر مطالب آن در كتاب "التدوين" با ذكر مأخذ نقل شده است. پس از آن عالم جليل شيعى عبدالجليل رازى در كتاب شريف "النقض" ضمن سخن از اماكن زيارتى شيعيان آن عهد مى‌نويسد: «اهل قزوين سنى و شيعه به زيارت ابوعبدالله بن الرضا روند». پس از آن رافعى قزوينى در كتاب مشهور "التدوين في ذكر اخبار قزوين" و حمدالله مستوفى در "نزهة القلوب" از اين آستان سخن رفته است. در مآخذ دوره صفوى از قبيل سراج الانساب احمد بن محمد بن عبدالرحمن كياى گيلانى و رساله اسديه محمد قاسم مختارى عبيدلى سبزوارى و تذكره هفت اقليم و... در مآخذ دوره قاجاريه از قبيل حدائق السياحه حاجى زين العابدين شيروانى و جنة النعيم حاجى ملاباقر واعظ كجورى و مرآت البلدان حاجى ملاهاشم خراسانى و منابع ديگرى درباره اين آستان مطالبى آمده است. شاهزاده حسين جز در سه منبع كه فرزند امام موسى كاظم عليه‌السلام دانسته شده، در باقى مصادر قديم‌تر وى را فرزند امام رضا عليه‌السلام دانسته‌اند؛ چنانكه امروز نيز به همين گونه مشهور است.
مقدمه: آستانه حضرت شاهزاده حسين در شهر قزوين از كهن‌ترين و با شكوه‌ترين مزارات موجود در ايران است. اين مكان مقدس از توجه و اعتقاد كامل مردم آن ديار برخوردار است. قديمى‌ترين مأخذى كه نام اين مزار در آن ذكر شده است، كتاب "تاريخ قزوين و فضائل‌ها" تأليف خليل بن عبدالله بن احمد قزوينى است. اگر چه اين كتاب اكنون در دست ما نيست، ليكن بيشتر مطالب آن در كتاب "التدوين" با ذكر مأخذ نقل شده است. پس از آن عالم جليل شيعى عبدالجليل رازى در كتاب شريف "النقض" ضمن سخن از اماكن زيارتى شيعيان آن عهد مى‌نويسد: «اهل قزوين سنى و شيعه به زيارت ابوعبدالله بن الرضا روند». پس از آن رافعى قزوينى در كتاب مشهور "التدوين في ذكر اخبار قزوين" و حمدالله مستوفى در "نزهة القلوب" از اين آستان سخن رفته است. در مآخذ دوره صفوى از قبيل سراج الانساب احمد بن محمد بن عبدالرحمن كياى گيلانى و رساله اسديه محمد قاسم مختارى عبيدلى سبزوارى و تذكره هفت اقليم و... در مآخذ دوره قاجاريه از قبيل حدائق السياحه حاجى زين‌العابدين شيروانى و جنة النعيم حاجى ملاباقر واعظ كجورى و مرآت البلدان حاجى ملاهاشم خراسانى و منابع ديگرى درباره اين آستان مطالبى آمده است. شاهزاده حسين جز در سه منبع كه فرزند امام موسى كاظم عليه‌السلام دانسته شده، در باقى مصادر قديم‌تر وى را فرزند امام رضا عليه‌السلام دانسته‌اند؛ چنانكه امروز نيز به همين گونه مشهور است.


1- درباره بناى پيشين اين مزار و تطورات آن تا آغاز دوره صفوى آگاهى دقيق در دست نيست. به اجمال مى‌دانيم كه در قرن‌هاى هشتم و نهم بناى آستانه منحصر به بقعه روى مدفن امام زاده نبوده و مرافق و ملحقاتى داشته است. در طول قرن نهم رقباتى نيز بر موقوفات آستانه افزوده شده بود. در قرن دهم پس از آن كه صفويان به حكومت رسيدند، اين آستانه نيز مانند همه مزارات منسوب به دودمان پيامبر اكرم(ص) در سراسر ايران اهميت و رونق بسيار يافت. توليت آستانه در اين دوره نيز مقامى بزرگ بود. از نيمه دوم قرن دهم تا اوائل قرن يازدهم كه قزوين پايتخت رسمى و محل دائمى اقامت پادشاهان صفوى بود، اجساد پادشاهان و شاهزادگان و رجال بزرگ در مزار شاهزاده حسين دفن يا به امانت سپرده مى‌شد. از متن اسناد دوره قاجار آمده است كه در اوائل فرمانروايى فتحعلى شاه گنبد مزار دچار ريختگى و خرابى شده و نيازمند مرمت اساسى بود. در نيم قرن اخير نيز تعميرات مكررى از بناى مزار و گنبد و صحن و مرافق آستانه انجام گرفته است كه آن چه تا بيست سال پيش صورت يافته، در كتاب مينودر به اجمال ياد شده است.
1- درباره بناى پيشين اين مزار و تطورات آن تا آغاز دوره صفوى آگاهى دقيق در دست نيست. به اجمال مى‌دانيم كه در قرن‌هاى هشتم و نهم بناى آستانه منحصر به بقعه روى مدفن امام زاده نبوده و مرافق و ملحقاتى داشته است. در طول قرن نهم رقباتى نيز بر موقوفات آستانه افزوده شده بود. در قرن دهم پس از آن كه صفويان به حكومت رسيدند، اين آستانه نيز مانند همه مزارات منسوب به دودمان پيامبر اكرم(ص) در سراسر ايران اهميت و رونق بسيار يافت. توليت آستانه در اين دوره نيز مقامى بزرگ بود. از نيمه دوم قرن دهم تا اوائل قرن يازدهم كه قزوين پايتخت رسمى و محل دائمى اقامت پادشاهان صفوى بود، اجساد پادشاهان و شاهزادگان و رجال بزرگ در مزار شاهزاده حسين دفن يا به امانت سپرده مى‌شد. از متن اسناد دوره قاجار آمده است كه در اوائل فرمانروايى فتحعلى شاه گنبد مزار دچار ريختگى و خرابى شده و نيازمند مرمت اساسى بود. در نيم قرن اخير نيز تعميرات مكررى از بناى مزار و گنبد و صحن و مرافق آستانه انجام گرفته است كه آن چه تا بيست سال پيش صورت يافته، در كتاب مينودر به اجمال ياد شده است.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش